[gevoelsgedichtje] Mijn vuur
 

Zacht tikken jouw woorden
als druppels regen op mijn huid
zacht regen je mijn leven binnen
maakt het water mijn vlammetje uit.

Stil schijnen jouw ogen
strelen jouw handen zacht mijn ziel
stil zwijg je kleine twinkellichtjes
waardoor mijn kaarsje viel.

Ik kan mijn hart het laten lezen
als ik mag schrijven in je handen
niets is er uitgegaan, gedoofd
jij hebt het laten branden.

Heel erg mooi, vooral de eerste strofe spreekt me aan. Ik vind vooral de beeldspraak in dit gedicht heel goed; ook de titel is erg mooi! Een hele pakkende slotzin, hij maakt het gedicht echt af. Verder loopt het gewoon lekker; er zit een goed ritme in. Ik heb alleen één kleine suggestie: ik mis eigenlijk in de laatste zin van de tweede strofe twee lettergrepen.

Oeh, kippenvel. Vind hem heerlijk lopen, mooi gewerkt met woorden, beeldspraak is echt gaaf gedaan. Vind het ook een prachtig verhaal.

Ik hou van zulke gevoelsgedichten! Erg mooi, vooral de laatste strofe! :)

Hihi,

Je hebt behoefte aan een LIEF vriendje...

Bij deze mijn excuses voor al mijn boze gestoorde soortgenoten;)

Heel mooi gevoelshersenspinseltje.......mooi, mooier, mooist:)

Groetjes.....



Vaaaal

Het vuur, een vaal product van zijn
Laat zich kennen door mijn schijn
Handen die strelen over zielen
Erotiek geneest ook hen die vielen

Maar ik ken de tijd niet!
Sleep daar ook geen herinnering heen,
want dagen die slapen laten je zien
waardoor je kaarsje viel.
Het kent de tijd zelf ook niet.
Daarom schrijf je.

Echt heel mooi.
-X-
Johan