Nachtdenken...
 

Nachtdenken...


Wanneer zacht
de nacht valt,
en de sterren,

eindeloos stralend
op hun plaatsen staan.

En ik dan op mijn vensterbank,

starend naar,

de wereld die slapen gaat
en het eeuwige donker staar.

Soms besef ik dan
voor even dat
niet alles zwart is,

maar het licht in
mijn leven blijft donker,

met grote ogen,
staren naar de lege
plek in mijn ziel,

die plek,
Waar jij eens zat,
maar je blijkbaar,
niet beviel.

Echt een heel erg mooi gedicht; het leest heel prettig door de vorm. Het raakt me echt; ik kan me er heel goed een beeld bij vormen ook. Mooi dat sommige strofes hoopvol zijn; die strofes vind ik echt op een goede toon geschreven.. ook 'en ik dan' aan het begin vind ik echt prachtig.. (Y)!