Eigen keuze? (gevoelsgedichtje)
 

Alsof de traan van steen is
bevroren in de buitenlucht,
huil ik ze in duizenden,
zonder zicht, zonder druppels
enkel gesnik en gezucht

En de woorden blijven stromen
tot het puntje van mijn tong,
waar ze alle blijven liggen,
terug getrokken, vol angst
geen geluid dat het lied ooit zong

Leef ik door eigen keuze
in mijn eigen stille pijn,
misschien wil ik wel niet
gehoord worden, uit angst
doof voor eigen woorden te zijn

Wauw, vind het echt heel erg mooi! Gevoelens mooi verwoord en ik herken het gevoel op zich wel...
Het leest lekker, dus kortom (y)

Prachtig verwoord; vooral de tweede strofe is echt geweldig geschreven... Ik vind het metrum wat minder; ik kan er niet echt een ritme in ontdekken, je gedicht heeft op zich een regelmatig rijmschema, maar ik heb soms wat moeite met de regellengte.. verder niets op aan te merken; heel mooi geschreven!