Gustaaf, of: Waanzinliefde
 

Geinspireerd op een verhaal van Harry Mulisch.

Hol klinkt de echo van haar lach,
Waar eens een jongen stond.
Nu slechts een leegte, omdat zij niet zag
Het goud, waar ik haar vond.

Zij, die mij nagelde, mij brak,
Mij leven leek te geven.
Die spelden in mijn benen stak,
Mijn lichaam kon doen beven.

Haar voeten dansten op mijn hart
Haar ogen, die niet zagen,
Lieten mij achter, hol, verstard;
Nooit hoorde zij mijn vragen.

En toen de stilte eeuwig bleef nam zij mijn leven weer
Dat in mijn hopen was verlamd, en zij, zij lacht niet meer.


Eigenlijk vind ik het heel stom. Maar ik post het toch maar.
Misschien kunnen jullie helpen een betere titel te verzinnen.
Of een beter gedicht. Bla.

ik vind hem juist goed!!leuke verwoording! (y)

inderdaad, vanwaar deze ontevredenheid (onzekerheid)?

Het leest als een kinderwijsje, terwijl de inhoud juist heel serieus is. De verwoording is wel leuk gedaan, maar het heeft nu iets vrolijks en iets tragisch tegelijk, daar heb ik zelf ook last van soms.

Heel erg mooi Sarah. Welk verhaal van Mulisch inspireerde je? Ik ben nu wel heel erg beniewd.

Dank jullie wel. Ik weet niet, ik ben er niet tevreden over en het voelt dan ook zo opschepperig om het hier neer te zetten terwijl het dat niet waard is, vind ik. Daarom zei ik het er nog even bij.

En ja, een kinderversje. Haha. Ik weet het. Dat komt misschien ook door het rijmschema. Maar het moest en sonnet zijn.

En Marit: Wat leuk:) Jij hier. Het verhaal heet: "De sprong der paarden en de zoete zee."
Aanrader, maar wel heel dramatisch en nogal naar.

Ik vind dat vrolijke en tragische door elkaar juist erg leuk, het geeft het gedicht wat 'weemoedigs'. Verder vind ik het gewoon een heel goed gedicht; leest heerlijk door, en is bovendien erg interessant: mooi gedaan! Ik denk dat ik het boek maar eens ga lezen :).

Ik kreeg er juist kippenvel van.
Niet perfect.
Maar wat is dat wel.
..
Liefs.

Perfectie..:(

Liefs.