Ik kan het niet meer.
 

ik kan niet meer vertellen wat me dwars zit.. ik kan gewoon niet meer praten irl met mensen waar k eerst mijn hart kon luchten..
en ik baal zo.. ik klap dan dicht of vertel dingen die helemaal niet belangrijk zijn.. ik kan het gewoonweg niet meer.. ik kan op zo'n moment alleen maar janken.. en dan miss alleen van binnen.. dus zodat zelfs dat niet meer te zien is..
al me woede kruipt naar binnen ipv dat ik het dr uit gooi ..
en als k dan een poging doe om het dr uit te gooien.. dan ja.. het werkt gewoon allemaal niet.. opschrijven.. ja, dat doe k nu wel weer maar het heeft geen effect.. het lucht helemaal niet op..
Ik word zo gestoord.. zelfs nu lukt het me niet om te vertellen wat ik nou echt bedoel.. k kom dr gewoon echt niet meer uit..

:(

srry, voor dit stomme gezeik van me... maar miss heeft iemand tips?
anders sluit het maar..

ik heb zo'n gevoel eigenlijk alleen als ik ergens mee zit.

ennum als tip: ga moby luisteren -natural blues

Blijf proberen te praten..
Ookal lukt het niet.. ookal is het nu heel moeilijk.. blijven proberen.. niet opgeven..
Blijf maar schrijven.. ookal lucht het niet op.. je gedachten heb je toch eventjes op geschreven.. ben je eerlijk tegen papier? Want anders heeft dat lijkt me inderdaad niet zoveel nut..

Weet je een manier waardoor je jezelf wel opgelucht zou kunnen voelen?

met dat probleem zit ik dus ook. en ik weet echt niet wat je er tegen kunt doen.
blijven opschrijven inderdaad. zo kan je het misschien toch aan iemand laten lezen. en als iemand ervan weet.. lucht het misschien voor jou op.

'n vriend van me weet dat er iets met me is, maar niet wat. hij weet dat ik er heel moeilijk over kan praten. maar dit weekend, heeft hij gezegd, wil hij dat ik het nog 'n keer probeer. misschien dat het niet lukt. maar zo heb ik wel het gevoel dat tenminste iemand het écht wil horen. en het is natuurlijk altijd het proberen waard.

succes, meis.

heey

dat heb ik ook. een vriend van mij heeft mij dus echt heel goed door. gister avond dus ook. hij belde mij zo en vroeg wat er was. en ik wilde het opzich best zeggen want ik vertrouw heb echt wel. maar ik vond het moeilijk om er over te beginnen en hoe. gister dus wel een gedeelte verteld. hij reageerder er wel heel goed op enzo, gaf ook zijn eigen mening maar luisterde heel goed.

het luchtte me wel heel erg op. heb daarna heel goed geslapen en dat had ik al een paar weken niet meer gedaan

ik merk ook, dat je het moeilijker vind om te praten / te schrijven dan voorheen.

eva's opmerking vond ik (y).
ben je eerlijk tegen papier?!
dat is heel belangrijk hoor.
het klinkt misschien raar, waarom zou je niet eerlijk zijn.
maar mensen zijn soms ook niet eerlijk tegen zichzelf.

toch ben ik blij dat je me belde, en het probeerde...
en dat je toch nog iets vertelde.
en, je kan tenminste nog huilen...
dat klinkt stom, maar huilen kan opluchten meis.

xxx wen!!!

Uhm, ja, ik weet ff niet wat ik moet zeggen...

Huilen is inderdaad een hele opluchting...Eerder wou ik altijd vechten tegen de tranen die in mij zaten, maar op een gegeven moment kwamen ze er echt gigantisch hard uit en ik hield t toen echt niet meer (vooral toen het uit was met A :( ).

Je opent veel topics hierover en ik denk dat je je hierdoor alleen maar erger blokkeert als je praat erover...

Ik snap dat veel mensen je op 't forum kunnen en willen helpen, maar zij kunnen niet al jouw verdriet uit jou nemen, dat is gewoon onmogelijk!

Ik hoop dat je alles wel van je af kunt praten, schrijven enz enz! En dat er een tijd komt dat je weer van alles kan genieten...

Succes meis!

Blijven proberen, ook al is dat verdomd moeilijk...
En ook al jank je alleen maar, het is tenminste iets.
Ook al is het misschien niet heel groot..

Probeer andere manieren te vinden om je te uiten,
praten en schrijven zijn (y), maar zeker niet de enige
manieren... Zoek een manier van uiten die bij je past,
en die een positieve uitwerking heeft. (sporten, muziek
maken, schilderen, schreeuwen, enz. Niet heel origineel
oid, maar ik denk dat je wel weet wat ik bedoel...)

Mijn vriend is net weg naar Bosnie, heb regelmatig gezeik thuis en op school heb ik van die stomme wijven die alleen maar vertellen hoe geweldig hun vriendje is en roddelen over iedereen. Ik kan soms zo boos worden om dat soort dingen en daarom heb ik besloten om op kickboxen te gaan. Je kan je dan heerlijk uitleven op een kussen...stel je dan gewoon voor dat hetgene waar je mee zit dat dat now het kussen is. Lekker op afreageren. Wat bij mij ook wel eens help is gewoon kei en kei hard muziek draaien en hard meezingen en wild doen. (pas op dat er niemand meegluurt) op deze manier gooi je er (onbewust) al wat dingen uit die je kwijt wil. Het beste is gewoon om met mensen erover te praten, maar dat gaat niet altijd en wil je misschien ook niet. Als je kickboxen niks vind probeer een andere sport, maar het voordeel van een vechtsport is dat je je ook nog eens kan verdedigen...

Ben het eens met heartbeat, je moet een uitlaatklep vinden, anders word je een binnenvetter, en kun je op den duur ook lichamelijke klachten van krijgen.
Het lijkt of je je schaamt voor je gevoelens, dat heb ik ook en dan drink ik meestal een biertje, om wat losser te zijn, en dan lukt het me vaak wel om mijn hart te luchten.....

hey lieve mir,

ik snap echt dat je je zo voelt, ik heb dat ook gehad dat ik graag tegen iemand over min gevoelens enzo wou praten maar dat het gewoon niet lukte.Het was inderdaad een heel erg rot gevoel.
Ik wil je er heel graag mee helpen maar eerlijk gezegd ik weet niet hoe, ik las dat iemand zei van dat e gewoon moet proberen te praten en je gevoelens op papier moet zetten, ikv ind dat degene die dat zei gelijk heeft, e moet niet opgeven, je moet doorzetten, ik weet dat je doorzet en dat je nu een rot tijd ermee hebt. misschien kunnen we erover proberen te praten als je wilt.

veel liefs iris

(y)

Praten is ook verschrikkelijk moeilijk...
Ik kan het ook niet zo goed...
Wat voor mij wel vaak een manier was om toch nog enigzins mn hart te luchten, is om de best wel heavy dingen om te zeggen te mengen met een koetjes-en-kalfjesgesprek als je begrijpt wat ik bedoel....

ik had dat ook...
heel lang, maar nu gaat het stukke beter en kan ik bijna alles wel weer vertellen...

wat soms werkt, tenminste bij mij, tegen mensen praten die je niet goed kent. of helemaal niet kent. toen ik problemen had die ik niet kwijt kon aan mijn vrienden, leerde ik net een jongen kennen. ik heb hem een heel lange mail gestuurd waar alles instond. (eerlijk). hoewel hij me natuurlijk niet kende en nog nooit had gezien, reageerde hij wel. Aan die reactie heb ik niet zo heel veel gehad, maar hij nam me wel serieus en daardoor werd het voor mezelf makkelijker tegen vriendinnen te praten, dan vertel je het namelijk voor de tweede (of vaker) keer en dat is makkelijker. heel veel succes ermee.

Er heb er ook moeite mee te vertellen wat me dwars zit. Al een halfjaar heb ik het voornemen om nu eindelijk eens te gaan praten, maar het lukt niet. Ik praat nooit over gevoel, hoe ik me voel, hoe verdrietig ik was/ben en waarom. Het lukt niet ik klap altijd dicht als iemand ook maar vraagt "gaat het?". Ik kan je dus niet echt verder helpen. Opschrijven helpt bij mij voor dat moment maar zodra ik stop met schrijven begint het gevoel weer.. Trumpetlover had het over schamen over gevoelens. Ik niet in ieder geval, ik schaam me voor hetgene dat die gevoelens veroorzaakt

misschien geen goede tip, en ook enigzins 'oneerlijk'
maar wat ik wel eens doe, als ik iemand iets wil vertellen, maar niet durf, is zo tussen neus en lippen door een opmerking maken.
die ander vraagt meestal wel wat je bedoeld, en als je het niet zegt blijft diegen wel doorvragen.
niet te vaak gebruiken hoor ;)
maar het kan wel eens helpen.

--xxxx--- wendy