zij, die nieuwe
 

als het kussen zo versleten
op de bank naast jou en haar
zo kwetsbaar zijn nu mijn gevoelens
en wij hier, toch nog met elkaar

maar iedere idioot kan zien toch?
je arm om haar schouder
je hand op haar been
je lul heeft een houder
we zijn niet meer alleen

en je gaat haar band al plakken
alsof je nooit iets anders hebt gedaan
gek toch, dat ik dan vorige maand nog
met de mijne naar de fietsmaker kon gaan

en de wereld draait om haar maar
dat is logisch, zeg je dan
je kent haar net, je wil er zijn want
er is zoveel wat zij niet kan
in die rolstoel


kweenie... vind t erg simpel taalgebruik... mja.. wat jullie?
misschien is het een leuker iets voor een liedje? als k sommige strofes schrap en andere aanpas? hoewel ik nederlandse liedjes nooit echt leuk vind... behalve acda en de munnik mja... dat kan ik nooit evenaren... hmm, moeilijk

Ik moest er erg om lachen (nu heb ik dat wel vaker, maar dit keer was het om de inhoud van het gedicht). Het heerlijk kritische / sarcastische commentaar deed me wel wat. Ik vind het zeer zeker niet op acda en de munnink lijken, want dat niveau ben je allang voorbij. Oh ja, dat moest ik ook nog kwijt, het ritme werd pas duidelijk toen ik het ging zingen.

De laatste zin komt er wel heerlijk abrupt achteraan, leuk gedaan is dat. Verder spreekt het me op zich niet echt aan, ik vind het nog net wat te rommelig. De inhoud is leuk, maar ik vind de derde strofe een beetje 'gezocht'. Je woordkeus is erg goed, en meestal leest het leker door.