Allegorie van Byblis
 

Allégorie van Byblis

Waar die diafane wand ons klieft
-gelijk zo de grijsaard Suzanna-
volg ik haar en boudweg het ignoreren
Maar evenals de biblist, weten wij
een grens met bloedrood gemarkeerd
Ook al was fysiek intiem nooit de vader
van de gedachte, de moeder van het kind,
verdring ik, van verlangen moe, het daarom
En als zo vaak blijft ’t het ook vandaag bij
een monoloog




Voor de theologen en classici onder ons ;)

Byblis, de kleindochter van Apollo die verliefd werd op haar broer Caunus, deze bedoel je toch? (of heb ik het nu volledig mis ;)?) Op de taaltechnische kant heb ik geen negatieve kritiek; goed van opbouw, sterk taalgebruik... De inhoud is erg interessant, ik ga er nog even over nadenken ;)...

Uhuh, die Byblis bedoel ik.

zou toch denken dat ik een classici ben ofnie dan haha
vind hem heel erg mooi, ookal ken ik het verhaal niet waar je het over hebt, denk dat ik hem op de een of andere manier wel begrijp maar dat dan zonder uit te leggen...
heel sterk gedichie
of ja mooie monoloog ;)
kus Han