Eerste prijs
 

Eerste prijs

Diep in mij
Het gevoel
Wat ik doe
Heeft geen doel
Laat mij gaan
Weg van wat ik was

Ga op pad
Loop ver weg
Kom niet terug
Als je zegt
'blijf toch hier
Het begint nu pas'

Maar ik loop door
Kijk niet terug
Draai niet om
Ook niet vlug
Om te zien
Een laatste glimp van jou

Maar plots voel ik
Een koude hand
Op mijn rug
En mijn verstand
Slaat op hol
Ik ril plots van de kou

En als ik mij omdraai dan sta je daar
Ik pak je vast en we omarmen elkaar
Je zegt: 'ik laat je niet alleen weggaan
Waar jij ook gaat, ik zal steeds naast je staan'
Ik grijp je hand en neem je mee op reis
Laat je niet gaan, je bent mijn eerste prijs

Ge-wel-dig stukje, loopt perfect...

Die laatste zin is echt afschuwelijk, echt te cliche, echt lelijk en zo zonde om zo'n gedicht mee af te sluiten, verpest het...

Hmm, ik vind dat geen zonde, eerder passend. Is een beetje een 'teenage dirt-bag-gedichtje', wel lief.

Schattig is je gedicht in ieder geval :), ik vind het eigenlijk wel iets liefs en apart hebben. Leuk gebruik gemaakt van rijm, en het loopt goed! Ik vind de eerste twee strofes wel het mooiste...