Hoe vertellen jullie aan je ouders dat je een vriend/vriendin hebt?
 

Ik ben hier namelijk erg schijterig in, ik krijg dan ook wel heel erg kinderachtige reacties van hun te horen..zoals bijvoorbeeld: 'onze kleine meid wordt groot':)

vertel eens hoe jullie ouders hiermee omgaan, en hoe jij het hun vertelt?

ik heb mn vriendjes altijd thuis uitgenodigd en dan moesten mn ouders zelf maar de conclusie trekken dat t mn vriendje was :p

Ik zeg gewoon de eerste paar keer dat er een meisje langskomt, en als ze dan steeds vaker langskomt weet mn moeder ook wel hoe het zit :)

ik zeg meestal ja die komt langs dan vraagt me ma wie is dat dan zeg ik een erg leuke jongen en als hij dan weg is vraagt ze heb je nou met um dan zeg ik ja... en dan weet zei ut ook.. tegen me pa zeg ik nooit wat die hoort ut vanzelf wel een keer van mij of me broer

Simpelweg.. NIET

De kans dat ze akkoord gaan met mijn 'vriendje' is nihil.
Waardoor ik dan weer min of meer gedwongen wordt hem te dumpen. Soms zelfs nog vóórdat er iets aan de hand is!
Als ik tegen mijn moeder vertel dat ik een bepaalde jongen leuk vind etc. Keurt ze hem 9 van de 10 keer af.
Nee, ik vertel het niet meer.

Nou, toen ik met mijn vriend kreeg, ging het zo..

*verhaal vooraf..* Mark (mn vriend) zit bij mij op scouting (net als ik leiding). Mijn ouders kenden hem dus wel van zien, hij kwam bij ons de sleutel van het gebouw wel eens halen. En toen gingen we samen op kamp, hij met de welpen, ik met de Kabouters. Van te voren veel gesmst, blabla...

*na kamp-verhaal*

K vroeg aan mn ma: weet je wie er een vriendin heeft? zegt ze: nee, weet ik niet! Ik zo: Mark, je weet wel, die van scouting! Zegt ze: oooow, wat leuk voor Loes (mn beste vriendin, ook leiding)..
Ik boos..Neej ma, niet Loes...Zij: Ow..wie dan? Ik zo: wie denk je?! En zij weer: jij?! Wat leuk!!


*einde verhaal*

Mja, zo ging t bij mij dus...Niet echt standaard...

zo ook voor mijn vriendin :)

Zodra ik contact heb met een jongen, wordt er altijd al gevraagd of ik hem leuk vind en of ik iets met hem heb, dus voor mij is het een kwestie van 'ja' zeggen...

Tja bij mij was het een beetje anders gegaan.... ik ging eerst haar ontmoeten en nadat ik thuis was gekomen wist me ma wel dat ik wat had. Later kwam zei naar mij en heb ik haar voorgesteld.

Me ma hoeft echt niet te beslissen of ze goedgekeurd is hoor....

Bij mij gaan introducties altijd ongeveer zo:

Mijn moeder zegt "hallo"
Mijn vader zegt iets als "er zit een vishaak in je lip"

En voor de rest hoef je ze niets te vertellen, na een bepaalde tijd weten ze het wel.

Ach mijn ouders vertel ik t al als ik iemand leuk vind, dan hoeft t nieteens wat te worden. En als ik dan met een date thuiskom dan is t "en? vertel?" en dan zeg jaaaa t was heel leuk enz.enz. dan weten ze t wel hoor.

precies tzelfde bij mij :)

Alleen wanneer je een relatie begint te krijgen.

Dan zeg je toch gewoon niks.

AAAAAAAA bazfall wordt eindelijk een grote meid :)

gut ja..
ken ik jou?:)

nou k denk dat ik t zo ga doen!
ik ga denk ik vrijdag ofzo met m naar de bios, en dan hebben ze natuurlijk wel wat door..dus dan vertel ik niet echt iets, maar merken ze t wel:)

Als ik net met iemand ben en ik weet niet of het echt wat is, maar we hebben wel al gezoend, dan zeg ik altijd gewoon tegen mn ouders, "ik ga met.... naar de bios" of iets dergelijks. Na 3 keer dan begrijpen ze wel dat daar meer achter zit en dan vraagt mn moeder het meestal zelf.

Mijn ouders merken het van te voren al wel, omdat ik als ik verliefd ben nogal voldoe aan het principe 'waar het hart van vol is, loopt de mond van over'...
En tja, als het dan eenmaal iets is, dan weten ze dat dus ook meteen.

Niet. :P Ze kunnen zelf 1+1 wel optellen als een jongen hier vaak komt enzo.

Daar komt mijn vader vanzelf wel achter. Als vriendin hier is en hij toevallig langs komt. Owja, dit is mijn vriendin :)

Als ik verliefd ben raak ik werkelijk niet uitgepraat over de persoon in kwestie en mijn ouders horen het ongeveer meteen als het iets is. Ik kan zulke dingen echt niet voor me houden hoor.

ze merken het vanzelf wel

ja precies. ik hoef ze het vaak niet eens te vertellen.

AAaaargh als er iets verschrikkelijks is, is het wel je ouders vertellen. Wat doen we dan? We vertellen niks :evil:

Ze komen er wel achter, ik zeg dan hoe ze heet en waar ze vandaan komt en voor de rest wimpel ik het af. Ik heb geen zin om alle details te vertellen en mee te doen aan hun gestapoverhoor.

Hierover zijn ze echter wel uitermate geirriteerd, omdat ze zo nieuwsgierig als wat zijn.

:D