Waarop kies jij je vrienden?
 

Gelijkheidshypothese: mensen voelen zich tot elkaar aangetrokken als er sprake is van gelijke attitudes en gelijke persoonlijkheden.

Complementariteitshypothese: mensen kiezen elkaar als ze elkaar goed aanvullen.

Wederkerigheidshypothese: mensen kiezen mensen van wie zij denken dat die hen aardig vinden.

Wat is jou voornaamste reden om vrienden met iemand te worden?
Of wat voor 'soort' vrienden heb je het meest?

Bij mij geldt vooral de bovenste 2; gelijkheids- en complimentariteitshypothese. Ik heb veel vriendinnen die ongeveer hetzelfde (gelijk) zijn als (aan) mij, en ik denk dat we elkaar, misn mede doordat we ongeveer hetzelfde zijn, elkaar goed aanvullen.

Voor mij is de Comlimentariteitshypothese het belangrijkste. Je hoeft niet gelijk aan elkaar te zijn, al ben je nog zo verschillend, je kunt elkaar dan nog goed aanvullen. Dát vind ik juist belangrijk.

Dan worden het voor mij ook de eerste twee. Ik vind wederzijds respect nog altijd het aller belangrijkste, dan vind ik persoonlijkheid en elkaar goed aanvullen nog niet eens zo belangrijk. Alhoewel gelijke attitudes wel hetzelfde is als wederzijds respect voor elkaar.

Ik denk dat voor de meeste regel 1 en 2 telt.

Sowieso nu rijst de vraag; wie noem je vrienden? Wanneer noem je iemand een vriend?

Ik denk eigenlijk vooral op de eerste twee punten. Het laatste punt begrijp ik ook niet helemaal, maar dat maakt niet uit.
Ik vind het eerste en tweede punt eigenlijk even belangrijk. Je moet elkaar aanvullen, maar je moet ook iets gelijks hebben zegmaar, iets van jezelf herkennen in de ander.
Uuhm, mijn vrienden verschillen van mij, maar zijn ergens toch ook weer hetzelfde. *hoe omslachtig kun je het uitleggen :|*

Wat de voornaamste reden is om vrienden met iemand te worden voor mij?
Jeumig, uuhm.. misschien toch wel de gelijkenis...

Dat verschilt per persoon denk ik... De één vind een keer naar de stad gaan al echte vriendschap, voor mij houd dat wel iets meer in. Persoonlijk noem ik iemand vriend(in) als we elkaar goed liggen, lol kunnen hebben, ik hem/haar 100% kan vertrouwen, respect, etc. Diegene moet er altijd voor je zijn, en jij natuurlijk voor hem/haar. Vriendschap is geven en nemen, en groeit vanzelf (vind ik dan ;))

Leuk topic!
Vooral de gelijkheidshypothese speelt een rol bij mij. Mijn beste vriendin is bijvoorbeeld bijna precies hetzelfde als ik. We denken meestal hetzelfde, doen vaak hetzelfde, ga zo maar door. Zonder veel woorden zijn we het toch vaak over alles eens... Dat is fijn, dan weet je wat je aan elkaar hebt.
Ik heb ook wel andere vriendinnen, die zo ongeveer het tegenovergestelde zijn van mij. Dat levert wel eens ergernissen op, bijvoorbeeld als zij iets lang willen laten sloffen en ik het liefst meteen wil doen. Toch kan ik ook met hen wel lol hebben, maar dit zijn toch andere vriendschappen dan die eerstgenoemde...

Ik zelf ben de weg helemaal kwijt wie ik nou een vriend wil/mag noemen. Ik ken genoeg mensen waarvan ik best durf te zeggen dat het vrienden van me zijn, maar ergens vind ik het ook riskant om ze zomaar vrienden te noemen. Dit na mijn ervaring met "vrienden", als je begrijpt wat ik bedoel.
Nu weet ik wel beter.

De vraag is "waarom kies jij vrienden", dan kun je er net zo goed ook bijzetten dat je een vriend kiest omdat je samen met hem je huiswerk maakt oid, of weet ik veel. Of omdat je met hem/haar chat...

Ja, ik begrijp wat je bedoelt... Iedereen vergist zich wel eens in een vriend, en dat is kl*te, maar je leert er weer van, denk ik dan maar...
Waarom jij vrienden kiest hang ook weer van veel verschillende dingen af ja. Als ik geen vrienden zou hebben, zou ik het nogal eenzaam vinden. Ik ben niet van ze afhankelijk ofzo, maar ik vind het wel belangrijk een paar echt goede vrienden te hebben waarop je terug kunt vallen.
En ja, je kunt vrienden kiezen om huiswerk mee te maken. Op dat moment komt het je goed uit, dat je iemand hebt die je kan helpen daarmee, en dan is de reden waarop je met diegene aanpapt redelijk egoistisch. Toch kan dit ook nog uitlopen op een vriendschap. Chatten is ook zoiets, maar daar zie ik niet echte diepgang in... je moet elkaar zien (imo) om te kijken of t echt klikt.

De laatste vooral omdat ik erg onzeker ben, en als ik daarnaast naar mijn vrienden kijk hoort daar het tweede punt ook bij omdat ik echt allerlei verschillende soorten vrienden heb. Daarbij komt dat mijn vrienden niet het laatse punt zullen antwoorden, want zij zijn veel zekerder dan ik ben.

Vanwege mijn onzekerheid denk ik dat de wederkerigheidshypothese bij mij een grote rol speelt. Daarnaast ook de gelijkheidshypothese - dat geeft gespreksstof en het helpt als ik een ander begrijp en als diegene mij begrijpt. Het geeft ook meer aanleiding tot actie, als je dezelfde dingen leuk vindt.

Ik kies mn vrienden niet, ik krijg ze. de kllik is er, of hij is er niet.
maar dat terzijde. als ik dan bovenstaande punten moet gebruiken, ga ik voor gelijkheidshypothese. je kan elkaar helpen omdat je veel in die ander herkent van jezelf, je kan dezelfde dingen waarderen, je weet dat de ander dingen niet vreemd zal vinden van je. kortom, de feeling is er gewoon.

Ik verwerp alle theorien. Vrienden kies je niet, dat gaat geleidelijk zonder daadwerkelijk een keuze te maken.

edit: zelfde als w00f eerste zin

Als mensen nou eens niet alleen op een topictitel ingingen, maar ook op de inhoud, daar in staat:

Je begint al aardig op een kleuterjuf te lijken :)

Jammer dat ik daar niks aan heb of ooit aan zal hebben.

Oh, zo was het niet bedoeld. Ik merk alleen op dat je momenteel meer als ordehandhaafster optreedt dan als een gesprekspartner. :)

Maar, ontopic! :/

Die eerste twee ja
Humor is voor mij vaak de voornaamste reden waar bij mij een vriendschap begint.. en natuurlijk vertrouwen enzo.

:p

ik zag een paar keer kiezen dus...

Ik ga toch voor de zogenaamde gelijkheidshypothese. Al weet ik zeker dat de wederkerigheidshypothese voor iedereen geldt. Bewust al dan niet onbewust.
Ook gelijkheidshypothese 'moet' wel gekozen worden. Als je alleen maar verschilt van iemand, dan kun je daar toch niks mee?
De middelste hoeft niet perse

Ook voor mij gelden alleen de bovenste 2, en dan nog het meest de middelste denk ik. Mijn beste vriendin is heel anders dan mij. Totaal ander karakter, ander verleden. Een heel ander leven. Maar toch zijn we nu al ons hele leven beste vriendinnen. Gewoon we vullen elkaar aan, en onze karakters kunnen het goed met elkaar vinden, het botst nooit.

Wat is jou voornaamste reden om vrienden met iemand te worden?
Dat je lol met een persoon kan hebben, maar tegelijkertijd ook serieus kan zijn. Je ze kan vertrouwen. Maar de voornaamste reden voor mij om vrienden met iemand te worden is gewoon dat het klikt.

Of wat voor 'soort' vrienden heb je het meest? Tja, het verschilt nogal. De laatste tijd heb ik meer mensen die ongeveer hetzelfde als mij hebben meegemaakt. :)

Ik kies ze eigenlijk niet...soms kom ik ze tegen en dan is het afwachten hoe het loopt.

Maar ik denk dat een goede vriend van mij zowel herkenningspunten heeft als dat hij/zij me aavult (en dan bedoel ik dus ook een andere mening geven zodat je de diepte in kunt gaan door erover na te denken en dingen van een andere kant te kunnen zien). Trouwens niet alleen bij een andere mening, aanvullen is sowieso goed...

Kleuters luisteren beter.. :p

Voor mezelf geld vooral de eertse en de derde hypothese.

Bij de Gelijkheidshypothese gebeurd de vriendschap min of meer vanzelf.

Mensen die ik echt tot mijn vrienden beschouw is meer van toepassing bij de Wederkerigheidshypothese voor mij.

Complementariteitshypothese vind ik altijd lastige om bevriend mee te raken omdat je elkaar toch de kop stoot. Het kan wel maar dan vooral bij practische vriendschappen.

Je kiest altijd, dat gebeurd vanzelf, onbewust of bewust in jouw geval onbewust dan. :p

gelijkheidshypothese
JIj gaat denk ik teveel uit van enige vorm van gelijkheid.
Het gaat hier meer om gelijkheid , dingen hetzelfde hebben als basis. Iedereen moet natuurlijk wel enigssinds een vorm van gelijkheid hebben als kan je al uberhaupt niet communiceren met elkaar. Maar dat zijn dan andere dingen als gelijkheid als basis hebben voor je vriendschap.

Wederkerigheidsprinciepe snap ik ook niet helemaal of dan een onafhankelijke keuze is zeg maar.
Is de defenitie misschien niet iets anders ? :confused: Iedereen gaat toch om met mensen waarvan je toch op een bepaalde manier vanuit gaat dat die je aardig vinden of niet storend iig?
Maar misschien geld hiervoor wel hetzelfde als dat van de gelijkheidshypothese, het gaat of dat een basis is voor de vriendschap, of het overwegend is of dat dat de rede was voor het beginnen van de vriendschap.

Dank u. ;)

Kleuters weten niet wat luisteren is. ;) Bovendien kan ik met mijn opleiding geen kleuterjuf worden en kon dat wel, dan had ik dat niet gewild. ;)

Sommige mensen maken juist vrienden die totaal verschillend van je zijn (doe ik meestal). Hoe noem je dat dan?

edit: bla

Ik kies ze meestal op vertrouwen en op de manier waarop ze op mij overkomen en hoe ze tegen anderen doen. Mensen die over de rest van mn vrienden gaan roddelen (negatief) dan vind ik ze al gelijk een stuk minder. Ik weet niet, ik heb altijd zoiets van dr bestaat iets van 'normaal doen'.
Maar wat is nu normaal:) Voor mij is dat wat anders dan voor een ander.

Ik wil niet zeggen dat ik mijn vrienden kies. Ik ga met mensen om, en als dat contact leuk en vaak is, dan kom je erachter dat het een vriend(in) geworden is. Maar ik denk wel dat uit de mensen die mijn vrienden heten, mensen zitten uit alledrie de categorieën.

Waarom zou je ervan uit gaan dat je niet je vrienden kiest? Natuurlijk, je kijkt niet naar een groepje mensen en neemt je voor vrienden te worden met één daarvan, maar aan de andere kant stoot je wel bewust bepaald mensen af, vooral omdat je ze niet mag of omdat je je er ongemakkelijk bij voelt. In die zin kies je wel welke mensen je niet af wilt stoten en kies je dus je vrienden uit.

confused: Ja nou wat was dat dan..?
btw wat doet het er toe? :confused: waar doel je op?

Dingen gemeen hebben om over te praten of om te doen. Of idëeen hebben die overeen komen.
Dat kan de basis zijn van de vriendschap, maar dat hoeft niet altijd.

je kan juist van elkaar verschillen en dat als aantrekkelijk zien.

of elkaar juist vooral aardig en respectvol vinden en dat als de aantrekkelijkste rede voor de vriendschap hebben.

Dat is dan de tweede denk ik.
Complementariteitshypothese: mensen kiezen elkaar als ze elkaar goed aanvullen.
Als je erg van elkaar verschild kan je elkaar dus aanvullen.

2e

Ja, maar ik stoot niet iemand af omdat hij of zij niet in een categorie past die zou moeten aangeven waaraan een vriend(in) zou moeten voldoen. Ik denk dat dat afstoten juist gebeurd omdat iemand in een categorie zou passen die juist ervoor zorgt dat je hem/haar afstoot.

als je begrijpt wat ik bedoel

Ja, ik denk wel dat ik snap wat je bedoelt. Maar laat ik toch even vervelend doen. Jij stoot die categorie van mensen af, om welke reden dan ook, maar dan hou je dus de overige categorieën over om vrienden mee te worden. Same thing. :p

!#$c#@
 

edit: KUT KOLERE WWW#@#@!$WCF LEer lezen eikel...voornaamste...:( ik ben toe aan een forumpauze

Nee, niet :p. Als er mensen zijn die in categorieën vallen waardoor ze niet mijn vrienden zijn dan hoeven er toch geen categorieën te zijn waardoor ze wel mijn vrienden zouden zijn?

abstracte discussie :)

De derde reden is wat bizar of niet? Ook al 'kies' je je vrienden op basis van de eerste twee, blijft het toch van belang dat je elkaar aardig vindt? Of zijn er ook vrienden die elkaar niet aardig vinden?

Tweede reden vind ik het belangrijkst, van iemand die je aanvult, kun je iets leren. En dus jezelf verrijken. En er is voor mij geen reden waarom dat niet zou kunnen, als de ander qua persoonlijkheid niet 'gelijk' is aan mijzelf.

Ha..
Is eigenlijk wel grappig. Ik heb van elke hypothese evenveel vrienden. En ik kies ze niet eens bewust.
Maar ik heb toch meestal vriendschappen die vallen onder de eerste twee hypotheses.
Die attitude is fijn voor wanneer je begrip en dergelijke nodig hebt. En dat van dat aanvullen is gewoon heerlijk als je het zelf niet weet en dat je iemand hebt die het je kan herinneren en op een manier ook hetzelfde denkt.
Ik denk dat de perfecte vriendschap een combinatie tussen die twee zal zijn. :)

Ok, en daar lopen we vast. Ik stel me voor van wel. :D

ik denk dat voor mij de bovenste twee vallen. dus Gelijkheidshypothese en Complementariteitshypothese.
Bij veel van mijn vrienden geld eerder de Gelijkheidshypothese omdat veel van mijn vrienden dezelfde eigenschappen hebben, en interesses. Ik denk trouwens dat Gelijkheidshyptohese en Complementariteitshypthese elkaar toch wel enigzins aanvullen ofzo? Ik heb ook wel vrienden waarbij we eigenlijk alleen maar elkaar aanvullen, en dat is niet altijd fijn. Bij die vrienden die ik 'gekozen' heb met de complementariteishypthese zal er altijd gelijkheidshypthese zijn.

Als mensen niet een beetje gelijk zijn qua attitudes,interesses en persoonlijkheden zal ik niet zo snel met ze bevriend raken. Of in ieder geval zullen ze niet doordringen tot mijn echte vriendenkring.