Helse pijn deel 2
 

Te traag, dat is het tempo,
Van de film in mij,
Cynisch donker hard,
Naar het script van zwart...

Is de pijn van mij,
Draait ie ooit nog weg,
De afslag nooitgedacht,
Alles is te ver...

Verward zit nu mijn haar,
Met zichzelf in de knoop,
Ik weet ik doe het weer,
Alles verbrijzelende hoop...

Het is te laat voor wat?
Liggend in het gras,
Of is het schurend leer?
Ik lig hier toch maar pas?

De radio speelt zacht,
Depri lounge is het devies,
Logisch dat ik daarvoor kies,
Pijn maakt mijn leven zwart...

Te ziek om te lopen door de stad,
Langs de grachten o zo mooi,
Het kan niets meer verrotten,
Alles gaat kapot...



-------

Auw...was alles maar zo dood als beton,
lekker grijs en knoert hard,
Zodat niemand kon praten en denken,
Hielden ze tenminste hun bek...

ja...waren ze maar van beton...

Daag...

----

Ik weet niet wat het is, maar het raakt me gewoon niet. Hij zit goed in elkaar en alles en ik kan geen duidelijke dingen aanwijzen, maar op de een of andere manier doet het me niets...

Hm, apart is het wel ;). Wel leuk, zo'n vervolg, maar ik vind deze wat warrig/chaotisch. Je rijmschema is net wat te onregelmatig om het gedicht echt goed te laten lopen; ik struikel meestal over de 3e/4e zin.