hoem ar du?
 

Of hoe je het ook precies schrijven mag, maar inderdaad, uit de wereld van sofie. De eerste vragen op die briefjes zijn namelijk: Wie ben je , en waar komt de wereld vandaan. Ik kan je zeggen, ik ben er nog niet uit. Jullie al wel? Er zijn namelijk zoveel verschillende dingen te verzinnen. Wie ik ben, tjsa, een van velen, een mens, mezelf, een stel hersenen waarvan men zegt dat er een ziel in zit (wil ik die eigenlijk wel hebben, al die emoties, jezus man, maar goed dat hoort misschien weeer meer bij psychologie) eigenlijk ben ik helemaal niets namelijk. Ik ben iets dat leeft en weer doodgaat, de wereld weer een stukje verder naar de verdoemenis heeft geholpen, dat is wat ik ben, toch?
en waar komt de wereld vandaan, tsja, de aarde komt van de oerknal, net als alle planten enzo, maar waar de wereld zoals ie nu is vandaan komt, tsja, van ons en onze voorouders. Door de wetenschap, door mensen, de wereld komt bij de mensen vandaan, zoals alles nu gaat, wat men nu vind, alles komt bij onszelf vandaan. toch?
Maar ehh, wie ben jij nu eigenlijk?

Ik ben extinction

De vragen zijn er maar de antwoorden zullen we nooit weten, zo van wie ben ik waar kom ik vandaan? Dat wordt niet meer of weinig gebruikt in de filosofie want het is nogal cliché.

Om te anwtoorden, ik ben utopia5, ik kom van een wereld waar het veel beter is dan hier ;)

Oja? Vertel eens...:)

Waarom zou je in vredesnaam je hoofd willen breken over de vraag wie je bent?

Een echte communist, die Che. ;)

But, good sir, I concur! Die indringende vraag -waarop kennelijk het dicteren van de gegevens zoals deze staan in de GBA geen afdoende antwoord mag heten- lijkt een uiting van een pathologische vorm van egocentrisme. :)

Ik bén. :P

:D
U maakt een denkfout als u vindt dat het individu in het communisme geen waarde heeft. Integendeel, het individu is van groot belang. Maar de belangen van één individu mogen niet ten koste gaan van de belangen van de gemeenschap.

juist omdat deze vragen nooit meer gesteld worden zijn ze nog leuk. cliche of niet, ik vind het leuk om te weten hoe een ander hierover denkt.
Ik neem de moeite om mijn hoofd hierover te breken, omdat het hele leven draait om wie ik ben. Ik zal m'n hele leven met mezelf moeten leven en dus met wie ik ben, maar dan wil ik eigenlijk ook best weten wie ik dan ben.

als , ja. :)

Hmm. Goed, goed, ik geef het toe. :(

:D

Hoe dan ook, spectassime mi. Het vervelende van het communisme is dat het -meer dan andere staatsinrichtingsvormen- offers van het individu verlangt. Ik zeg niet dat dit per se abject is. In feite is het juist dat een kleiner belang, vanzelfsprekend, wijkt voor het grotere. Maar die juistheid bestaat alleen vanuit het theoretische -of: abstracte en systematische- perspectief. Het communisme miskent in bepaalde mate dat de hele samenleving bevolkt wordt door individuen die niet bereid zijn zich (al te) grote offers voor het -in concreto moeilijk vast te stellen en vrij onbeduidende- algemene belang te getroosten. We zien dus dat het communisme een zekere theoretische juistheid niet ontzegd kan worden, maar dat het niet rijmt met de individuele ervaring, vanuit immers welker oogpunt het communisme pertinent onjuist is.

We kunnen het wellicht enigszins vergelijken met de zgn. cycle of life, als romantische voorstelling van het ecologische systeem. Allerlei gruwelijkheden die in de natuur veel wezens ten deel vallen worden door ons vergoelijkt door te stellen dat ze noodzakelijk zijn binnen en ter handhaving van dat ecologische systeem, daarmee implicerende dat genoemd systeem handhavenswaardig is. Hiervan uitgaande, mag dan gesteld worden dat bv. de bloedige dood van een prooidier -beredeneerd vanuit het theoretische perspectief van de systematiek van het (wilde) leven in het algemeen- alleszins in orde is. Niettemin zal die idee -vallende buiten de belevingswereld van het betreffende prooidier, dat bovendien met de louter door ons onderkende "cycle of life" weinig uitstaande heeft- betreffend prooidier weinig soelaas bieden.

I. e.: het individu offert zijn grotere belangen niet gewillig op voor de belangen die een bepaald systeem postuleert, zij het het communisme, zij het de cycle of life.

Maar dat kan een practisch probleem heten. Als bovenstaande juist is, dan bestaat de oplossing hierin, dat het individu zo opgevoed/geconditioneerd wordt, dat hij zich die andere belangen aantrekt, i. e., dat die andere belangen hem de zijne worden.

Mickey, amicus mei, in het topic aangaande de deugdelijkheid va de mens heb ik reeds uiteengezet op welke wijze het communisme wel zou kunnen werken. Ik verwijs u naar dat topic, teneinde dit topic niet te zeer te vullen met een discussie die evenwel in het door mij genoemde topic gevoerd kan worden. :)

Ik beid het moment ongeduriglijk, acutissime noster, dat ge zich wendt ad respondendum aldaar.