Schimmen
 

de schimmen,
van een ver vervlogen ideaal

vervloeken, het gedachtengoed
donderen, door zijn hoofd

hij is verdoofd
voor de "buiten" wereld..

hij is verdwaald
in zijn eigen dwaalspoor

en gaat maar door
tot oneindigheid,

terwijl de realiteit
zonder hem doorgaat,

daar kwam een auto
maar zijn realiteit,

zag geen kwaad..
en toen was het te laat

de schimmen
van het ver vervlogen ideaal

namen plaats in de zaal
waar hij..

lag opgebaard..
het verhaal van een jongen die staarde,

naar het kwaad,
het bloed had gevloeid
hij was te laat

om terug te keren..
de dood het hem reeds
gevonden

Als één woord niet te rijmen valt met poëzie -ofwel niet poëtisch is- dan is het "gedachtegoed. Het gevoel was al snel weg.

Het is een beetje langdradig; meer een opsomming. Ik denk dat dat onder andere komt door de vorm van je gedicht. Verder is de verwoording niet zo sterk; het is niet echt pakkend, en de inhoud komt wat te duidelijk naar voren. Ik vind hem wel duidelijk beter worden naar het einde toe :).

Daar ben ik het wel mee eens.

Verder vind ik wel dat je beter bent geworden met je gedichten, Klootzak. In het begin waren ze echt zwaar niks (Excuse me:)) en nu vind ik ze wel mooier.

Hoewel het niet perfect is, leest het best aardig weg. (Maar gedachtegoed vind ik echt zo'n veel te vaak gehoord woord.:|)

hmmm, ik weet niet, maar ik houd niet zo van dit soort gedichten