Scholieren.com forum - de bevreestdagen

Kent u dat - dat klinkt al als een lekker begin van een verhaaltje - kent je dat, dat je over straat loopt, je loopt langs een winkel, en dat je daar dat prachtige kado voor je zus, je moeder, je vader of je kleine broertje ziet ?
Nou, ik ken dat dus niet. Ik loop uren en uren te zoeken, zonder ook maar één klein rotkadootje te vinden.
En het is al bijna sinterklaas, zeker wanneer je de winkels binnenloopt. Daar staan ze dan, gebroedelijk naast elkaar, want we zijn tenslotte tolerante, 'open-minded'-nederlanders. Nee, wij accepteren alles, ook al vinden we 't niks. Sinterklaas en Saunta Claus, de kerstman.
Gewoon verschrikkelijk. (die laatste zin graag lezen met een licht verwijfd, maar niet al te vrouwelijk accent, alsof er een splinter in je tong hangt).
Ik bedoel, dan loop je een winkel binnen, en dan word je aan de ene kant begroet met 'Merry Christmas, HoHoHo' (u mag de splinter weer uit uw tong halen, hoor) en aan de andere kant staat een schaal met pepernoten. Dus daar word die kerstman zo dik van.
het zou overigens wel leuk zijn als de rondhuppelende jongedames in korte rode rokjes, dikke witte sokken, idiote puntschoenen en rinkelende kerstmutsjes - die mijn kat niet meer wil dragen, zelfs niet met extra mooie gouden belletjes - wat behulpzamer zouden zijn. Nou zie ik ze niet vaak, maar [i]als[i] ik ze zie, hebben ze alleen maar flauwe kado-ideeen.
een voorbeeld : 'o, je zoekt een kado voor je moeder ? de parfum en deo's staan daarzo', zei ze, toen ik vroeg of ze iets leuks voor sinterklaas wist. De kauwgom in haar mond praatte gezellig mee, maar dat stoorde haar niet. Ik heb de klasgenoot in kwestie (een jongen die ik niet erg goed kende toen maar 'een envelopje' gegeven.