jarig maar zo voel ik me niet
 

(ik weet niet of dit bericht hier hoort maar toch wil ik het hier neerzetten anders verplaats m maar).
oke ik ben dus vandaag jarig.. normaal is da dan leuk enz.. maar vandaag voel ik me best wel niet jarig eerder een beetje kut en depri... je hoeft hier niet op te reageren ik wilde het alleen even kwijt...

Allereerst gefeliciteerd. :)

Ik was gister jarig en ik voelde me ook niet jarig...alleen toen ik taart at en het cadeautje van m'n vriend kreeg een piepklein beetje. Maar moet je je per se jarig voelen dan...? Ik denk dat naar mate je ouder wordt dat gevoel steeds minder wordt.

Gefeliciteerd :) *Knuffel*

ik heb dat gevoel ook met mijn 18e verjaardag gehad..

kheb nauwelijks kaartjes gekregen van me familie en mensen waren het gewoon "vergeten" alleen op me verjaardag zelf kwam me oma + oom die nog bij hun woont en een vriend van me..

en ik was zo blij dat ik 18 werd omdat het zo leuk zou zijn die leeftijd.. terwijl ik echt een kutverjaardag heb gehad en meer heb lopen janken dan wat anders. :)

Heel erg gefeliciteerd meid http://www.stupid-boy.com/smilies/ka...fettiright.gif

Ik had op m'n 18e verjaardag hetzelfde als pannekoeketrut.
M'n vrienden wisten niet dat ik jarig was, er kwam bijna geen familie opdagen (zelfs niet de tantes die altijd overal komen) en m'n oma belde dat de hond waarmee ik enigszins mee ben opgegroeid die dag was overleden.Ik was dus niet blij. heb bijna de hele dag jankend in m'n kamer gezeten. Wat een kutdag...

mja, dat ken ik. t is er ingeslopen bij mij. ik had echt zoiets van: waarom vier ik het? iedereen komt opdraven met alle kindertjes, ze eten een taartje, geven een kadootje, en gaan weer weg. zijn verjaardagen het enige wat onze familie nog bij elkaar houdt?

ik heb het nog steeds wel eenb eetje en ik denk zomaar dat het ook niet meer weggaat.


Ow ja: Toch van harte gefeliciteerd!!! *zoent*

gefeli *smak smak smak*

ik heb t ook een paar keer gehad. jarig maar helemaal niet het gevoel van jarig zijn, me niet bepaald slecht voelen, maar toen voelde ik me ook niet super vrolijk ofzo...

*verder zal dit een nutteloze post zijn, srry*

mn 12de verjaardag was de laatste waarop ik me echt jarig voelde.

maar gefeliciteerd!

Je hoeft je ook niet per se jarig te voelen, denk ik.
Ik denk idd dat het 'jarige' gevoel steeds minder wordt
naarmate je ouder wordt... Ook omdat er ws minder aan
gedaan wordt ed, en het minder bijzonder&interessant is
dan bijv voor iemand van 4 jaar..

Wat niet wil zeggen dat je er geen fijne dag van kunt maken. :)

& gefeliciteerd, natuurlijk. :)

Gefeliciteerd :)
echt precies hetzelfde bij mij. Ik vierde het niet op m'n verjaardag, maar de dag erna. Daardoor voelde ik me óp m'n verjaardag niet echt jarig. Maar de dag erna ook niet, want een aantal mensen was m'n verjaardag gewoon vergeten ( :mad: ) en het was absoluut niet wat ik me ervan verwachtte.
's avonds flink gejankt en dat luchtte wel op, maar toch was 't wel een teleurstelling. :(

Feli!

Ik weet niet of je hetzelfde hebt als ik.. maar dit gebeurde er rond mijn verjaardag:


Ik ben 21 oktober jarig geweest, en herken je gevoel heel erg.
Zelf heb ik altijd gedacht dat het leven op zou houden bij 16. Toen ik ook nog eens een tijd depressief ben geweest, heb ik mijzelf "nog extra" weten aan te praten dat ik de 16 niet eens zou halen.
Op de avond voor mijn verjaardag was ik als de dood om te gaan slapen, ik was bang om niet meer wakker te worden, en nam zelfs onbewust/bewust afscheid van mijn vriend.. Na twaalf uur zei mijn vriend "zie je nou wel, je hebt het gehaald".. waarop ik ijskoud zij dat ik om half vier geboren was, en niet om twaalf uur... vond mn vriend niet zo leuk geloof ik :bloos:

De dag erna, toen ik uiteraard wakker werd, voelde ik me vreemd, down, depri... Het kon toch niet dat ik toch nog leefde? Daar had ik me helemaal niet op voorbereid! Ik kon geen 16 geworden zijn.. het kon gewoon niet. Die dag wilde ik mijn verjaardag ook helemaal niet vieren. Waarom zou ik... ik was niet jarig, en zou ook nooit meer jarig zijn, want 16 jaar, die zou ik niet worden had ik me altijd voorgehouden.

Nu.. ongeveer 2 weken na mijn verjaardag, heb ik eigenlijk nog steeds niet geacepteerd dat ik 16 ben. Bijna iedereen om me heen verklaart me voor gek. Er is maar een enkeling die het begrijpt.

Het niet-jarig-zijn-gevoel ken ik wel. Maar misschien heet dat met ouder worden te maken. Ik heb mijn verjaardag nooit echt leuk ofzo gevonden. Ik heb zelfs mijn verjaardag een aantal jaren gewoon niet gevierd. Ik vond er geen flikker aan, kreeg toen op die dag zelf alleen cadeautjes van mijn ouders.
Later in een weekend ofzo kreeg ik nog wel een cadeau van mijn opa's en oma's, maar dat was meer omdat zij het niet leuk vonden mij niets te geven.
Je bent dus zeker niet de enige hierin, maar ik zou ook niet weten wat je eraan zou moeten doen.



*bijweg* ge -smak- fe -smak- li -smak- teerd!*

Gefeliciteerd (ook al voel je je niet jarig).

Ik heb dat nu ook sinds 2 jaar ofzo. Als kind leef je naar je verjaardag toe (cadeautjes, feest, aandacht etc). Als je dat wat ouder wordt, besef je opeens dat het niets voorstelt. Ok, het is wat je er van maakt maar want betekent het nou dat je op die dag toevallig precies in jaren kan zeggen hoelang geleden je geboren bent...

Misschien heb je wel helemaal geen zin in feest en aandacht of in iets speciaals. Tenminste dat heb ik de laatste jaren. Gewoon een paar leuke mensen uitnodigen en een leuke dag er van maken, verder niets bijzonders...Als je je depri voelt...tsja je gevoel trekt zich misschien niets aan van welke dag het is. Ik was afgelopen oud&nieuw heel depressief...

Maar ik hoop dat je nog een beetje van je dag geniet...

Alseerst gefeliciteerd!

Ik heb het inderdaad al 2/3 jaar dat ik bij mijn verjaardag niet zo een gevoel voelde als toen ik bijvoorbeeld 9 werd. Ik denk dat iedereen hier last van heeft; op een gegeven moment merkt je gewoon dat, zoals al eerder gezegt, je verjaardag niet echt veel voorsteld.

Ik heb één kaartje gehad gister, van Gothic. :) En drie mailtjes (van een vriend, Jetteke en 's avonds nog eentje van mathfreak). :) Verder komt er al zelden iemand op m'n verjaardag: lekker rustig. ;) Felicitaties...euhm...m'n vader + zusje hebben gebeld om me te feliciteren. Ach, zo erg als toen ik 20 (oid) werd kan het niet zijn (niet jouw verjaardag, maar de mijne ;)).

<--- *ziet al sinds een maandje ofzow tegen verjaardag op:(*

maar Gefeliciteerd iig *schut handje*
<---- * houd nie zo van t smak smak gedoe:D*

Mwa kweet niet wat dat is met verjaardagen. Ik had ook hetzelfde idee. Moet je je zelf dan speciaal voelen of zow. Hmm beetje raar. Ik heb maar gewoon mijn dagelijkse dingen gedaan om wat bezig te blijven..... Misschien een tip.......?

nog gefeliciteerd al is het iets later:)...

Verjaardagen vier ik al niet meer sinds mijn 18de denk ik:)...
Khoud er gewoon niet van, mijn moeder kookt op die dag lekker of gaan om chinees en mijn opa en oma komen om dus lekker te eten:)...
kado'tjes krijg ik van mijn broer en zus, vader en moeder, en mijn opa en oma:)...
niet dat ik dat wil, maar anders voelen ze zich schuldig i guess...
mijn 20ste verjaardag was best heel gemeen, ik kreeg kaartjes van andere familie met heel gemene teksten erop zoiets van: doe de groetjes aan je zo dierlijke vrienden:s...en nog meer onzin...natuurlijk had dat ook te maken met andere dingen, niet met mij, maar met iets anders:)...
bepaalde mensen stuurden mijn broer en zus op hun verjaardag een kaart met geld erin toe, terwijl ik gewoon niks kreeg...
mijn opa en oma zouden komen eten, samen met mijn tante deze keer ( mijn lievelingstante ), maar aangezien mijn moeder ziek was, ging dat ook niet meer door...
en normaal gesproken bellen bepaalde mensen nog wel eens op je verjaardag met gefeliceerd en de hele bla, maar ook dat gebeurde niet, maar natuurlijk wel bij mijn broer en zus...

iig, mijn verjaardag vind ik altijd een redelijke kutdag, en ik vier hem gewoon niet meer:)...

maar ik denk niet dat je jezelf er helemaal van kunt verlossen, aangezien er nog altijd mensen zijn, die hem wel voor je zullen vieren:confused:...

Ik ben jarig op 2 augustus en al 2 jaar achter elkaar jarig geweest op vakantie. Daar krijg ik wel cadeautjes van mijn familie en gaan we uit eten maar jarig voel ik me niet. Maakt me niet uit ook, ik heb een hekel aan verjaardagen, ik zit tien keer liever ergens anders in het buitenland zonder al die mensen die ik liever toch niet zie :cool:

sorry :o, ik had je ook niet gefeliciteerd :o:o.

ff ontopic: ik voel me eigenlijk nooit jarig. je jarig voelen is eigenlijk iets heel vaags. vroeger was ik echt zenuwachtig wat voor cadeautjes ik kreeg, ik was al heel vroeg wakker en zat dan maar op de anderen te wachten. dan kreeg ik 's ochtends (was altijd vakantie, ben voor koninginnedag jarig, alleen dit jaar geen vakantie :() allemaal cadeautjes, we hadden taart, allemaal heel bijzonder.

nu is dat echt niet meer zo. ik krijg wel een cadeau 's ochtends, of vaak om 12 uur 's nachts (van m'n vriend), maar het voelt allemaal niet zo boeiend. wel gezellig als er mensen komen, maar ikvoel me gewoon gewoon.

trouwens, jij ook gefeliciteerd, topicstarter (kan niet meer zien wie dat is, omdat ik dit bericht aan het wijzigen ben :bloos: ). en sterkte verder!

Gefeliciteerd!

Ja, ik herken dat wel. Ik werd laatst zeventien en had alle reden om blij te zijn, iedereen deed zo ontzettend aardig en ik kreeg kaartjes en cadeautjes en noem-maar-op. Maar ik voelde me zo ontzettend depressief! En iedereen om me heen die zei dat ik blijer moest kijken maakte het alleen maar erger. Ik denk dat het gewoon te maken heeft met verwachtingen; iedereen verwacht dat je blij bent en jij dus ook, en dan valt het vaak tegen.

Dan ben je op dezelfde dag als mij jarig :D

Maar meestal komen d'r niet zoveel mensen op m'n verjaardag, opa en oma, enzo. Heb d'r ook niet zo'n behoefte aan, vindt 't een beetje verplicht gezellig doen..

Maar met vrienden is 't altijd wel leuk :)

Heb d'r ook niet zo'n behoefte aan, vindt 't een beetje verplicht gezellig doen..

helemaal mee eens, vaak is het zo dat er pas achter kom dat ik jarig ben als mijn vrienden en vriendin het zeggen.

Ik heb ook bijna nooit een jarig-gevoel. Alleen toen ik klein was. Al die aandacht enzo, nee, niks voor mij.

goed dames en heren, ik heb het OOK!!!

maar vooral ook bij dingen als Kerst, Pasen, Sinterklaas, Vakantie, en al helemaal met Oud&Nieuw

Ik zelf noem het het-is-dit-het-nou-alleen-maar gevoel.
Door media en vrienden is zo'n 'feest'dag helemaal opgehemeld tot een dag waarin je over de wolken moet kunnen lopen. Maar wil je dat eigenlijk wel
Ik bijvoorbeeld wil al helemaal niet meer dat het een fantastische party is die ze alleen maar in de Fancy of GTST na kunnen doen (en nooit iemand zelf kan houden).

ben er achtergekomen met Oud en nieuw twee jaar geleden. Na een ruzie om een uur of tien ben ik boos naar bed gegaan met het plan even voor 12 weer terug te komen, het goed te maken en een leuke avond te hebben. Maar ik ben er doorheen geslapen. Werd om half drie wakker en heb toen met mijn moeder op de grond van de woonkamer een uur toostjes met brie zitten eten en gepraat. Dat was mijn nieuwjaar, lekker geen vuurwerk en oliebollen...gewoon geslapen...

wat een verhaal zou iemand dit lezen

maar goed dat heb ik ook bij verjaardagen. Daar moet het altijd leuk zijn anders heb je geen politiek correcte verjaardag. FUCK dat. Maak zelf uit wat je doet op die dag, sommigen zullen zeggen dat je het groots moet vieren, maar als je dat niet doet dan moet je dat toch zelf weten....

nou ja ik denk niet dat ik mijn punt heb gemaakt want ik kan het niet meer dan zo omschrijven.
Dus nogmaals het-is-dit-nou-alles gevoel ken ik ook, je bent niet alleen!!!

ik voel me ook nie meer jarig...
op mijn laatste verjaardag ging ik smorges op 8 uur mijn bed uit om te gaan voetballen. smiddags toen ik terug kwam, kwame er wat vriendinne, en savonds ook nog wat en de buren. Natuurlijk waren opa en oma der ook bij:)
maar jarig voelen deed ik me niet...
ik zie het meer als een leuke dag...