Schuldig voelen over medicijn-gebruik
 

Hey,

Na een aantal gesprekken met een psycholoog, heb ik via de huisarts Seroxat (anti-depressiva) gekregen. Ik slik ze nog niet zo lang, maar ik merk nu al dat ik me stukken beter voel. (alleen een beetje slaperig)

Toch voel ik mij schuldig, dat een paar van die pilletjes je gehele gemoedstoestand kunnen veranderen. Ik voel me dus eigenlijk schuldig dat ik me goed voel. Wanneer ik zeg dat ik me goed voel, is dat eigenlijk alleen maar vanwege de medicijnen, het is een beetje paradoxaal.

Wie weet hoe ik dit positiever kan benaderen (eventueel uit eigen ervaring)?

Door je te bedenken dat die pilletjes je een stof geven die je lichaam zelf ook produceert; serotonine. Alleen produceert je lichaam niet genoeg van die stof en daarom voel je je kut. Dus kun je je lichaam een handje helpen, met medicijnen. Net zoals suikerziektepatienten insuline moeten spuiten.

mmm, zo kijk ik er altijd tegenaan, weet niet of die gedachte je iets helpt...

Eeeuhm ja... Nou, wat hierboven al gezegd is, dat is bijvoorbeeld een manier.

Maar heb je je wel eens afgevraagd waarom je je zo schuldig voelt dat je alleen gelukkig kan worden van die medicijnen? Ik denk namelijk dat je de boel bij de oorzaak aan moet pakken.

Wat je dan bijvoorbeeld kan doen is: die medicijnen zijn tijdelijk. Tegen de tijd dat je van die kuur af komt kan je weer gelukkig zijn zonder die pilletjes. Da's een positieve benadering die ook nog eens de volledige waarheid dekt.

Zie ze als asperines. Asperines verhelpen hoofdpijn niet. Ze geven tijdelijke verlichting en vaak als de asperine uitgewerkt is heeft je lichaam de hoofdpijn zelf al verholpen. De asperine niet. Het medicijn wat jij gebruikt geeft je een tijdelijke verlichting van je hersenen zodat die opnieuw kunnen leren wat gelukkigheid is. Zodra je van de medicijnen af bent horen je hersenen genoeg tijd hebben gehad om de boel bij te spijkeren en kan je geluk kennen zonder medicijn.

Snap je een beetje wat ik bedoel?

Als het goed is worden dat soort medicijnen alleen voorgeschreven als je hersenen uit balans zijn en teveel feel-bad chemicalien aanmaken. Dus die medicijnen trekken dat dan weer recht zodat het natuurlijke evenwicht weer ontstaat.

En als je denkt dat die medicijnen echt niet iets voor jouw zijn kun je er altijd me je psycholoog over hebben dat je ze liever niet slikt.

Alhoewel men tegenwoordig wel veel te veel anti-depressiva schijnt voor te schrijven.

Ja, naast de medicijnen, bezoek ik wekelijks een psycholoog.
Daarbij word ingegaan op sociale gebieden, levensritme, enz. om mijn leven weer echt op de rails te krijgen. De oorzaak wordt dus ook aangepakt. Alleen is het niet precies vast te stellen wat de oorzaak is, er is geen trauma ofzo. Het is een combinatie van factoren
Bedankt voor je visie.

Ik hoop dat ik na een verloop van tijd me goed kan voelen zonder die pillen, maar dat is maar even afwachten (en ondernemen)

Ja, maar dan ga je je afvragen, waarom je lichaam niet genoeg serotonine aanmaakt :)

Het is dacht ik een soort van tijdelijke storing in de hersenen op en moment dat de factoren die ervoor bepalend zijn zich zo hoog opstapelen dat de hersenen het even niet meer aankunnen. Dan moet je denken aan een soort kortsluiting waarbij de hersenen op dat gebied even tijd nodig hebben om weer op gang te komen en iemand die de stoppen even omzet. De stoppen worden omgezet door die medicijnen die ze tegelijkertijd even de tijd geven om weer op orde te komen. Zo zat het ongeveer in elkaar geloof ik... Maar dit weet ik dus niet helemaal zeker.

Nou ja, hoe ik ertegenaan zou kijken..

Het gaat slecht met jou en het lukt jou niet om daar weer uit te komen doordat het zo slecht gaat. Doordat je medicijnen krijgt ga je je wat beter voelen, daardoor krijg je weer meer energie en ook weer zin in het leven. Daardoor word het dan makkelijker om je problemen aan te pakken, je ziet als niet meer uitzichtsloos in en je hebt energie om ermee bezig te zijn. Je wordt niet voortdurend getergd door een kutgevoel waardoor je je bezig kunt houden met wat nu eigenlijk de oorzaak van dat kutgevoel is, daar heb je het gevoel zelf toch niet zo bij nodig? Zo kun je geestelijke aan de slag met je problemen, en wanneer je dan straks de medicijnen weer af gaat bouwen, is dat wanneer je het op eigen houtje aankan, zonder medicijnen.

Je weet dan bovendien hoe je je ook kunt voelen en daardoor heb je na het afbouwen misschien ook meer energie en lust om door te blijven zetten.

Ze geven het je niet zomaar :)

Probeer er niet over na te denken waarom je lichaam te weinig serotonine aanmaakt. Het is veel belangrijker dat je je door het gebruik van de medicijnen beter gaat voelen. Daardoor krijg je ruimte om aan de dingen te werken die jou deze depressie hebben doen krijgen.
Schuldig voelen om het gebrui van Seroxat hoef je al helemaal niet.
Anti depressiva staat in de top 3 van meest voorgeschreven medicijnen. Je bent dus absoluut niet de enige die ze slikt en verder is het inderdaad zoals eerder genoemd: Zie jezelf als een suikerpatient die insuline nodig heeft. Jij hebt op dit moment de anti depressiva nodig. Dat is absoluut niets om je schuldig over te voelen.
Veel succes. Hoop dat je met hulp van de psycholoog en je medicatie weer snel goed zult voelen. En denk eraan het is met deze ziekte 2 stappen vooruit en soms weer 1 terug. Verlies dus niet te snel de moed als het even wat minder gaat.

Bedankt voor de reacties, ik heb de medicijnen inderdaad niet voor niets gekregen.
Ik heb nu meer energie en plezier in dingen en ik heb de kracht om problemen aan te pakken en om meer te ondernemen :)

Ik denk dat iedereen daar wel anders op reageert...
Enkele jaren terug heb ik ook anti-depressiva genomen omdat ik het moeilijk had met mezelf en mijn omgeving.
Geloof me of niet, ik voelde me nog slechter door het gebruik ervan. Ik ben er plots mee gestopt en was totaal in de war.
Na verloop van tijd heb ik tegen mezelf gezegd dat enkel IK degene ben die er iets tegen kan doen. Enkel IK kan mijn problemen oplossen en niet die stoffen in mij toch?
Ik vind het voor mezelf tegen-natuurlijk, want dat slechte gevoel en die sombere gedachten, die zaten in mijn koppie, en daar kan je wel degelijk iets tegen doen.
Psychologen en dokters komen er altijd aanzwaaien met pillen en medicatie, terwijl je beter de grond van het probleem aanpakt.

Maargoed, iedereen is anders, als dat voor jou positief werkt, dan kan ik dat enkel toejuichen (y)

Alles is zo'n beetje al gezegd, meer zinnige dingen kan ik er niet aan toevoegen...