Steeds opnieuw bij een nieuwe vriend dezelfde fout maken...wat moet ik nou doen...
 

Vorige week is me tweede serieuze relatie uitgegaan, omdat het niet meer ging, eigelijk door schuld van mij, ik ben erg onzeker en daardoor klaag ik veel over me uiterlijk en ben ik snel ontevreden ( zeer slechte eigenschap) daardoor heb ik me tweede grote liefde weggejaagd, die nu me niet meer terug wilt net zoals me eerste vriend ze waren me spuugzat...het stomme is het lijkt wel alsof ik het nooit leer, want na me eerste vriend probeerde ik het drastisch te veranderen...dus het eerste half jaar ging het prima met me nieuwe vriend, alleen het laatste jaar ging het weer bergafwaarts en ging ik toch weer onzeker en ontvreden lopen doen...en ik weet het, het is mijn schuld steeds, en elke keer zeggen ze dan als ze et uitmaken je moet nu niet negatief blijven doen maar probeer positief te worden en te zeggen je bent een leuke meid enzo, want als je zo blijft gaat het ook steeds verkeerd maarja hoe kan je positief worden als dit steeds weer gebeurt, ik wil mezelf zo graag veranderen maar steeds loopt dat naar een paar maanden weer mis, is dan geen jongen mijn gegund...

wat zou ik nu het beste kunnen doen, eerst mezelf helemaal op een rijtje zetten en daarna pas weer een relatie aangaan??want weet je ik heb zo'n spijt van me stomme gedrag

Volgens mij ben je gewoon helemaal niet toe aan een serieuze relatie. Word eerst eens volwassen voor je aan een relatie begint.

Dat is wel een extreem advies voor een korte situatieschets :)

grow up!!

"focus on the happy thoughts"
is mijn devies.

:rolleyes:

aparte reacties allemaal :rolleyes:
maar er zit misschien wel een kern van waarheid in... ze zeggen niet voor niets altijd dat je pas iemand van je kan laten houden als je van jezelf houd... ik zou eerst je eigen leven, in je eentje, een beetje op orde brengen en je eigen gevoelens voor jezelf op een rijtje zetten

dat zeggen ze wel voor niets :rolleyes: (zie discussie op psychologie bijv)

Een serieuze relatie werkt niet als een of beide betrokkene(n­) met zichzelf in de knoop zit(ten). Jezus man, ze geeft zelf aan dat het aan haar onzekerheid ligt dat haar relaties stuklopen!

Advies aan topicstarter: blijf fijn een tijdje vrijgezel en begin pas weer aan iets als je echt goed in je vel zit.

:nono: verkeerde oorzaak gevolg. Dat je niet van jezelf houdt, is niet de reden dat het misloopt. Ontevredenheid en onzekerheid zijn de factoren (dat geeft ze aan) en het uitten het echte probleem. Je kunt onzeker en ontevreden zijn en toch van jezelf houden en vice versa.

ik ben geen psychologie forummer.. en das nou eenmaal mijn mening,,, dat je geen gezonde / relaxxte relatie kan hebben als je niet in vrede met jezelf bent

Het is gewoon zo dat iemand die niet in zichzelf geloofd een stuk onaantrekkelijker is dan iemand die dit wel doet. Het is gewoon ontzettend frustrerend als iemand je alsmaar niet gelooft, op een gegeven moment heb je er dan geen zin maar in.

Het is trouwens wel een beetje overdreven om bij twee jongens al van altijd te spreken. Hoe vaak duren relaties nou eeuwig en al helemaal op deze leeftijd?

Je komt echt wel weer iemand tegen en probeer in de tussentijd iets aan je zelfbeeld te doen.

Heel goed. En neem er vooral de tijd voor. Vaste relaties hoeven niet per se met 17 jaar te beginnen.

Het ontwikkelen van een eigen, persoonlijke liefdesbeleving kost tijd. Je moet de ervaringen van anderen in je opnemen, boeken lezen, films kijken, met anderen praten (zoals hier - erg belangrijk), en uiteindelijk ook zelf experimenteren.

Dan komt het wel goed. Hoe je weet of het goed is? Ware liefde kent geen onzekerheid. Echt waar!

Ben je bij ware liefde niet bang dat het verdwijnt? Omdat het het ultieme is wat je kunt en wilt hebben, zou je toch juist meer bang moeten zijn dat het verdwijnt?
Van de andere kant kun je het ook wel bekijken, als het echt ware liefde is, geloof je erin en hoef je dus niet onzeker te zijn en bang te zijn dat het verdwijnt...
Helaas komen scheidingen tegenwoordig erg vaak voor...

1) Nee. Volgens mij is de liefde er altijd en overal. Alleen de vraag of je haar wilt omarmen en zo ja, in welke mate, is van belang. De liefde verdwijnt dus niet, jouw houding ten opzichte van de liefde kan wel maken dat je haar niet (volledig) de kans geeft.
2) Inderdaad.
3) Dat klopt, maar daar kan ik hier beter niet op ingaan, want daar zijn ze me vroeger toch eens kwaad over geweest op mij...
Toch: ik denk dat mensen veel tijd moeten investeren in goed zoeken naar de verschillende manifestaties van de ware liefde. Door met anderen te praten, ervaringen van anderen te horen, boeken te lezen, films te kijken, enz. enz. En vervolgens komen ze dan tot een verantwoorde keuze. Niet al te impulsief, maar ja...

Ik denk dat zoals je zelf al zegt, jezelf eerst moet accepteren. Voor anderen is het niet leuk dat je steeds over je uiterlijk 'zeurt'. En als ze dan een aardige opmerking maken dat je het nog niet geloofd. Bij mij komt dat dan altijd over alsof die persoon zit te vissen naar complimenten, steeds maar wil horen dat hij/zij er wel goed uit ziet. Ik vind dat persoonlijk heel iritant en misschien vonden jou ex vriendjes dat ook wel.

Ik denk dat je je eigen antwoord al gegeven hebt.
Idd alles op een rijtje zetten en dan een nieuwe relatie aangaan, want dit lijkt me ook niet voor jouzelf.
Ik was in het begin ook heel onzeker over mn uiterlijk, en zeurde dat ik dik was ect... En toen heeft hij me gewoon een keer op mn kop gegeven dat ik niet moest zeuren en dat hij mn buikje heel leuk en lief vond.

en nu ben ik nog onzeker maar ik zeg het alleen niet, en daar zit het hem in. Je kan best onzeker zijn, maar laat het niet steeds merken want wat hij dan ook zegt, het is toch niet goed.