Uit de grond van mijn hart (is niet de titel, maar de oorsprong) (lees ff please)
 

Ik laat het gedicht voor zich spreken... Soms rijmt het zelfs!


Trots loop ik,
Schaapachtig gelach van links,
De controle van rechts,
Niet meer van elkaar,
Maar wel van mij,
Mijn ouders.

Volmaakt gelukkig,
Waar ik ooit vandaan kwam,
Je kan het bijna aanraken,
Maar het is ongrijpaar.
Mijn vader zijn vriendin,
Mijn moeder vrijgezel.
En ik, ertussenin.

Twijfelachtig,
Vijf jaar uit elkaar,
Ze maken geen ruzie,
Wel grapjes, over het verleden.
Alsof ze opnieuw in huwelijk treden.
Of is het slechts een illusie?

Verdrietig,
Als ze weer eens woorden hebben,
Mijn moeder maakt zich kwaad,
Mijn vader laat haar praten.
Waarom doen ze nou boos?
Waarom moet zij hem haten?
Of,

Zie ik daar in hun ogen,
Misschien, een laatste hoop?
Zouden ze ooit nog samenkomen?
Ze zeggen van niet,
Het is ook niet waarschijnlijk.
Maar ik blijf er toch van dromen.

Het is zo mooi om samen een verleden te hebben.
Niets fabelachtiger dan te liggen,
In de armen van je beide ouders, tegelijk.
Zoiets is niet vervangbaar, en dat ga je missen.
Het voelde zo vertrouwd,
Samen met mijn ouders.
Opeens was het weg.
Au. :(

hmmm waarom staat dit ook al in de topic van functional?

omdat funktional een weerwoord heeft :D....
(lees onder de topic :D is leuk)

greetz
funktional who refers to himself in the third perspective:D

huh??????? wat staat in de topic van functional?

Ik heb dit geschreven en meteen hier geplaatst. Hij kan niet eerder zijn geweest!

Ik vind het voor een gevoelsgedicht enorm goed; het is niet alleen vanuit het hart geschreven maar ook nog eens van goede kwaliteit :)! Vooral de vorm spreekt me aan, en de rijm is wat onregelmatig en soms een beetje te gerijmd, maar over het algemeen is het goed gedaan. Verder is de regellente wat minder; de opbouw is niet zo sterk. De inhoud en je woordkeus daarentegen zijn prachtig; het raakt me erg.