mmm
 

Ik laat het gedicht voor zich spreken... Soms rijmt het zelfs!


Trots loop ik,
Schaapachtig gelach van links,
De controle van rechts,
Niet meer van elkaar,
Maar wel van mij,
Mijn ouders.

Volmaakt gelukkig,
Waar ik ooit vandaan kwam,
Je kan het bijna aanraken,
Maar het is ongrijpaar.
Mijn vader zijn vriendin,
Mijn moeder vrijgezel.
En ik, ertussenin.

Twijfelachtig,
Vijf jaar uit elkaar,
Ze maken geen ruzie,
Wel grapjes, over het verleden.
Alsof ze opnieuw in huwelijk treden.
Of is het slechts een illusie?

Verdrietig,
Als ze weer eens woorden hebben,
Mijn moeder maakt zich kwaad,
Mijn vader laat haar praten.
Waarom doen ze nou boos?
Waarom moet zij hem haten?
Of,

Zie ik daar in hun ogen,
Misschien, een laatste hoop?
Zouden ze ooit nog samenkomen?
Ze zeggen van niet,
Het is ook niet waarschijnlijk.
Maar ik blijf er toch van dromen.

Het is zo mooi om samen een verleden te hebben.
Niets fabelachtiger dan te liggen,
In de armen van je beide ouders, tegelijk.
Zoiets is niet vervangbaar, en dat ga je missen.
Het voelde zo vertrouwd,
Samen met mijn ouders.
Opeens was het weg.
Au.

was getekend: james_25cm_bond :D



Rijmelarij is redundant,
het links laten liggen van,
is een feit des levens,
al sidderend en bevend,
verplaatst men zich,
in een belevingswereld an sich

Daar onzekerheid parten speelt,
wordt de onwetenheid gevierendeeld
en beleeft men zoiets als
een eye-opener,
een fee desgewenst,
al kan ze niet toveren

Zulks is voer voor 'Mijn Geheim',
verre van geproportioneerde rijm,
de Sint zal trots zijn,
doch sluipt objectivisme stilletjes aan je huis voorbij,
wat een fuckin rijstebrei!


:nono:




(Funktional)

Waarom heb precies mijn gedicht gebruikt hier?

is bedoelt als een satire denk ik....

En niet gevraagd van te voren. Plagiaat (en dat mag niet) en bovendien erg onbeleefd. Gesloten dus.