Het Mieredier dat plots vliegen kon
 

Klein mieredier vol zandplezier
liep over de vaste grond
Maar door een vlaagje windewaai
vloog zij al in het rond

Ze draaide en ze tolde toen
en was een beetje bang
Maar plots voelde ze haar vleugeltjes
en zong in blijde zang;

Nooit nimmer ga ik lopen meer
als ik ook vliegen kan
Ik open ziel en wezen,
en vlieg mijn levenlang

Ik vind hem - kort en bondig - leuk! Het doet een beetje A.M.G. Schmidt aan. :)

Lief, en o zo aangrijpend... Je gedicht raakt me echt; het is op zo'n lieve, mooie toon geschreven. Je stijl vind ik prachtig; deze is heel treffend, rakend. Heerlijk ritme; het leest lekker door. De betekenis ligt wat dieper; leuk om daar over na te denken; ik vind je verwoording erg goed! Sterk rijmschema en mooie beeldspraak :). Vooral dat 'beetje bang' raakt me...

Ontzettend mooi. Het leest heerlijk dromerig, is prachtig beschreven, heel lief en kinderlijk, maar ook heel anders te interpreteren. Echt heel goed gedaan, kan geen minpuntje vinden bij deze :) .

spreekt me niet echt aan :) Leuk om te lezen wel, maar ach...nee niets voor mij :)

leuk gedicht! het is in lieve woorden enzow geschreven..en dat spreekt me eigenlijk best wel aan! :)
kussiejs

Aaaah. Lief. Vlaagje windewaai. :)

Lief! Dit gedichtje zou mijn zusje echt kunnen gebruiken bij haar stage bij de kleuters. En dit is geen gemene opmerking, tenzij je het niet zo bedoeld had. ;) Echt leuk geschreven!

Het is op een "kinderlijke" manier beschreven, maar ik denk dat de laatste strofe en de gehele betekenis aan de kinderen zal ontgaan)(Tenzij de juf hier goed op inspringt;))