Inbeelden dat je een ernstige ziekte hebt
 

Hoi mensen,

Ik zit met een beetje een gek probleem. Het is begonnen nadat ik een tijd veel last heb gehad van duizelingen en de dokter na bloedonderzoeken niets heeft gevonden. Ik voel me nu lichamelijk wel weer beter. Al ben ik niet topfit, maar daar gaat het dus niet om. Er is ook niets wat er voor mijn gevoel op zou wijzen, maar ik beeld me de hele tijd in dat ik kanker heb. Nu is mijn vraag kent iemand dit soort problemen en wat moet ik eraan doen?

Ik heb een tijd lang zoiets gedroomd. Het is uiteindelijk weggegaan. Ik heb het er met een van m'n beste vrienden over gehad en eigenlijk was dat wel een soort geruststellend. (bij mij was het dus ook niet echt iets! belangrijk!)

Wat ik trouwens vergat te vertellen is dat ik de laatste tijd veel met verhalen te maken krijg over mensen die het wel hebben en mensen ken die het hebben.

Misschien versterkt dat het gevoel juist!

Het is wel een bekend iets. Een verklaring zoeken voor wat je nou dwars zit, dat heeft iedereen wel een beetje.

Zolang je tegen jezelf kunt zeggen: Stel je niet aan! of iets in die trant wanneer je weer zo'n verbeelding krijgt, is het goed. Dan weet je zelf de waarheid.
Desnoods ga je drie keer per dag voor de spiegel staan en zeg je: Ik ben gezond!
En dan wel met overtuiging er in huh;)





verder weet ik niet zo goed wat ik hier mee zou doen, maar zolang je je maar niet inbeeld dat je borderline hebt vind ik t best :o :p ;)

:D Dan zou ik mezelf moeten gaan snijden enzo. :s

Een vriendin van me had het jaren geleden, ze was toen nog kind. Ze heeft heel veel dingen laten vallen omdat ze nooit ziek wou worden. Als ze iets over AIDS zag op televisie dacht ze meteen dat ze dat had [ze was nog jong dus wist ook niet goed wat de ziekte(s) inhield(en)]. En haar moeder heeft haar toen naar een therapeut/psi laten gaan en dat hielp (y). Dus misschien kan jij dit ook beter doen, het is niets om je over te schamen, denk ik :) .

Offtopic: EEND, ontopic graag!

[edit by Leonoor]Jij ook ontopic. En ajb geen tips geven mbt am.[/edit by Leonoor]

er is een benaming voor dit: hypochondrie
het is met angst beladen overtuiging van een ernstige ziekte. ondanks onderzoek kan je het blijven houden.
het "denken" van een ziekte kan iets psychisch zijn, iets dat je niet onder ogen wil zien, waardoor je het omzet in lichamelijke klachten die er niet zijn.
je kan ook de angst opbouwen door iemand eerder aan verloren te hebben of programma's op tv gezien te hebben
maar kijk eens op:

http://www.morpheus-emotionele-bevri...ochondrie.html (staat heel makkelijk, wie, wat en hoe)
of probeer het te vinden via google

Of dit direct hypochondrie is durf ik niet te zeggen. Ik ken iemand met hypochondrie en dat uit zich dan toch wel in een extreme, dwangmatige vorm die er toe geleid heeft dat de persoon in kwestie niet meer normaal kan functioneren en leven. Ik vraag me af in hoeverre een dergelijk beeld op de topicopener van toepassing is.

hypochondie kan in verschillende mate voorkomen, het denken dat je aan een ernstige ziekte lijdt is al hypochondrie
het beste is om dit nu te stoppen voordat het alleen maar erger wordt

...Het is zo dat je met suggestie veel negatieve en postitieve dingen kunt bereiken.

In amerika waren kanker-patiënten die aan een onderzoek van een nieuw medicijn meededen. In werkelijkheid kregen ze een placebo toegedient (vitamine shot)..
35% kreeg SPONTAAN haaruitval omdat ze hadden gehoord dat je van chemokeuren haaruitval krijgt..
Er zijn nog tal van zulke voorbeelden.
Pas in ieder geval op, je kunt jezelf echt ziek maken door te denken dat je ziek bent!

Misschien kun je eens met een huisarst/ andere hulpverlener praten!

Héél veel sterkte!!!

Joyce

hoeft niet eh?;)
Niet iedereen die dat doet hoeft border te zijn.

Maar goed, doe ook maar niet ook, snie goe;)

pfffffffff, in de hele post ben ik op zn meest twee zinnen offtopic geweest en die heb ik ook nog klein erbij gezet. Als je wilt zeiken, doe dat dan alsjeblieft tegen een paaltje, maar niet tegen mij :rolleyes:

Ik heb een paar jaar geleden last gehad van misselijkheid, duizeligheid, angst, last van mn hart etc. (ik had het idee alsof het continu heel hard aan t kloppen en bonzen was etc.).....bloedonderzoeken etc. gehad en daar kwam niks uit.....na een poos ging het weer weg (paar maanden)....na ongeveer een jaar of anderhalf kreeg ik heel erg last van angsten...en ook een beetje weer de lichamelijke klachten van toen die terugkwamen maar niet zo erg, het was nu vooral psyschisch...ik kon het nu plaatsen: ook al leek het toen ZO lichamelijk, het was gewoon een uiting van angsten geweest, een soort hyperventilatie....eerst had ik alleen de lichamelijke kant ervan (uiting van angsten), later vooral de psychische kant ervan (heel erg angsten hebben)......heb er zelfs voor aan de antidepressiva gezeten...ben daar inmiddels na een jaar weer vanaf en t gaat nu goed :)

Beetje vaag relaas maar okee hehe

Ik heb het ook een tijdje gehad, alleen ging het meer om dat je opeens een hersenbloeding zou krijgen.

Tuurlijk kunnen die dingen gebeuren, alleen moet je er niet over nadenken. Wat heb je eraan? Je verpest je dagen er alleen maar mee, je moet gewoon genieten:). Geen zorgen maken om dingen die je niet hebt. En als je het krijgt zie je dan wel wat er gebeurd.