Trom des doods
 

Angstig klinkt een roep in diepe stilte
Tot de trom des doods daar luid herslaat
Hoge stemmen kaatsen door het donker
Vluchtend, schreeuwend, voor het duister uit

En zwartgallig’ wezens dalen neer ter aarde
Reeds ver afgezwakt in de verdoemenis
Nemen zij het leven in haar onschuld
Te gewillig en genadig, maar in alle gulzigheid

Toch in stille grenzen van de mensentaal
Zweeft een klein en lieflijk, dansend elfje ..
Waarlijk in haar deugden rond,
Lotsbestemming blijkt geen mededogen

Slechts genadeloos aan tijd

Heel sterk gedicht... één van je betere, volgens mij :). Vooral het woordgebruik is geweldig, en daarnaast is het metrum ook nog eens heerlijk; leest geweldig door (y)! Leuk ook hoe je gedicht van toon veranderd; naar het einde toe heb ik het idee dat het wat 'persoonlijker' en 'lieftalliger' wordt; mooie sfeer die je oproept :). De inhoud spreekt me erg aan, en de verwoording is prachtig en heel sterk; mooie titel ook! Één kleine suggestie: ik zou van zwartgallig' zwartgallige maken, lijkt mij net wat beter passen.

Ik wil meer van je lezen, post eens iets vaker hier op het forum! :) Erg sterk gedicht, loopt goed, duidelijk verwoord... súper!

:o Dankjewel allebei

xineof: je pikt precies hetgeen eruit waar ik zelf ook lang over na heb zitten denken; zwartgallig' of zwartgallige.

anneee: ik zal eens vaker iets posten en bedankt :)