| Angel Shaped Bastard |
17-06-2001 22:36 |
‘euforisch ritueel van liefde.’
(tip : lees niet met je eigen stem)
Naar deze plek bracht ze hem, ze wou het zielsgraag. Ze vertelde over deze bestemming die al in haar hoofd zat vanaf ze elkaar kende terwijl ze er nog nooit geweest was. 2 eeuwen zijn verstreken sinds de laatste ziel hier, op deze plek zijn teken achterliet. De ziel van 2 personen, nu was het hun beurt, nu was het hun tijd. Hij keek om zich heen, hij keek naar haar. Voor het eerst besefte hij zich pas echt hoe ontzettend mooi ze was, zo’n onvoorstelbare schoonheid heeft hij nog nooit mee mogen maken, zo ontzettend mooi dat hij zeker wist dat niemand maar dan ook niemand deze schoonheid wist te overtreffen. Deze gedachte maakte hem blij, voedde zijn geluk, bracht hem tranen van besef, besef van haar schoonheid. Ze zag zijn tranen, kuste op de plek waar ze naar beneden rolden: over zijn kin, over zijn hals, op zijn naakte borst. Toen ze voorover boog merkte hij voor de eerste keer haar vleugels op: witte, prachtige vleugels, zaten op haar schouderbladen. Deze plek was de euforie die in zijn hoofd speelde, deze plek was prachtig, van beiden hun gevoel. Hun ziel weerkaatste in die twee watervallen, in die twee wilgen aan die bron, in elkaars ogen, in elkaars ziel. Hij wist van haar kennis, haar denken en haar giften. Haar alles overtreffende macht en haar superieure ziel, ze was perfect voor hem en dat bleek in elke handeling die ze deed, elke beweging die ze maakte, elk woord dat ze zei, elk gevoel dat ze doorspeelde, in alles. Ze beet hem zachtjes in zijn keel, zo zacht als ze kon. Het gevoel van euforie werd alsmaar groter naarmate ze zijn leven stukje voor stukje wegzoog. Toen hij de helft van zijn leven in haar had laten stromen keek ze hem aan met de twee mooiste ogen die dit persoon ooit van zijn levensdagen heeft mogen aanschouwen. Ze had tranen, parels rolden naar benee over haar wangen. Nog nooit was ze zo gelukkig, nog nooit heeft ze zo van iemand gehouden als van hem en dat gevoel was wederzijds, een legende. Ze gaf hem een zoen, zoveel liefde kwam vrij dat deze hele plek verlicht werd, het water begon te golven, de bomen bewogen omdat de wind harder begon te waaien. Alle geluiden die dit binnenste van een onbekend woud ooit heeft mogen horen kwamen nu bijéén in een hoorspel dat alle muziek ter wereld overtrof. Ze blies hem leven in, haar helft van haar leven. Twee zielen werden één, op de plek waar dit ritueel plaatsvond ligt nu een steen, waar op deze plek vijf van deze stenen verspreid liggen, is dit de enigste waar vleugels uitsteken.
|
