kan ik zelf inschatten of het ernstig is?
 

Ik had genoeg van de littekens op mijn arm maar ik kon niet stoppen. Dus ik mail stichting korrelatie. Als antwoord krijg ik dat ik hulp moet zoeken etc. Ik denk: dit is weer zo'n standaard antwoord. Dus ik mail weer, dat het allemaal niet ernstig is. Dat snijden een onderdeel van mijn leven is etc. En echt: ik zit er niet mee dat ik mezelf snijdt, althans ik zát er niet mee (behalve de littekens dan). Nu zit ik er wel mee omdat ik bij de tweede mail als antwoord kreeg dat mijn situatie hen zorgen baarde etc etc. Ik ben nu wel in de war hoor. Ik heb niet zo echt de behoefte aan hulp, is een beetje snijden nou echt zo erg????????? Dat kan ik zelf toch wel inschatten?:confused:

Snijden is niet wat een huis, tuin en keuken gelukkig mens zou doen, nee, tenzij je een identiteitsprobleem hebt en denkt dat je een lekkere sappige braadworst bent.

Je moet is vaker op dit board komen, misschien vind je wat herkenning bij andere mensen die snijden; de meeste 'snijders' hier op dit board onderkennen namelijk wel degelijk dat ze een probleem hebben.

Snijden is niet bepaald iets 'onschuldigs' zoals neus peuteren; je verwond jezelf omdat je je dan beter doet voelen. Kortom voordat je jezelf snijd voel je je dus niet goed. Je niet goed voelen is niet fijn, maar er zijn meerdere oplossingen om dat te verhelpen. Snijden is er een van, maar het is niet een goede oplossing.

:D :D :D

Maar het klopt wel, als je snijd is er duidelijk wat mis.

[QUOTE]de doornvogel schreef:
Ik had genoeg van de littekens op mijn arm maar ik kon niet stoppen. Dus ik mail stichting korrelatie. Als antwoord krijg ik dat ik hulp moet zoeken etc. Ik denk: dit is weer zo'n standaard antwoord. Dus ik mail weer, dat het allemaal niet ernstig is. Dat snijden een onderdeel van mijn leven is etc. En echt: ik zit er niet mee dat ik mezelf snijdt, althans ik zát er niet mee (behalve de littekens dan). Nu zit ik er wel mee omdat ik bij de tweede mail als antwoord kreeg dat mijn situatie hen zorgen baarde etc etc. Ik ben nu wel in de war hoor. Ik heb niet zo echt de behoefte aan hulp, is een beetje snijden nou echt zo erg????????? Dat kan ik zelf toch wel inschatten?:confused: [/QUOTE


snijden kan wel een onderdeel van je leven zijn, tis wel logisch, het is bij mij ook een tijd onderdeel van men leven geweest maar nu niet meer.
ik ken je natuurlijk niet en weet niet waarom je snijd of wat dan ook, of hoe erg het is.
ik deed er eerst ook erg luchtig over, vond het ook niet erg en de littekens konden me geen reet schelen, tot het een keer te ver ging en ik in het ziekenhuis zat.

je kunt jezelf wel inschatten, maar het kan fout gaan.
snijden is verslavend, het is ook moeilijk er vanaf te komen, maar als je het wilt kan je het wel.

als je me wil mailen, mag altijd :)
irisje_979@hotmail.com

Ik voel me voor het snijden niet altijd rot, soms doe ik het ook gewoon omdat snijden leuk is.

wat vind je er nou leuk aan dan?
volges mij heb jij geen probleem, kijk es naar andere mensen hier, die snijden omdat ze problemen hebben, doe niet zo zielig asjeblieft, er zijn egt wel mensne die lijden aan pijn en geen leven hebben denk daar es aan!

je klinkt nu wel ongelooflijk naief en stom hoor... natuurlijk is snijden een serieus probleem!! en ik vind het niet zo vreemd dat zij zich zorgen maken als jij zoiets zegt!! dat klopt gewoon niet hoor...

en ik weet zeker dat je diep in je heus wel weet dat dit niet normaal is...

waarom doe ik zielig??? ik heb niet gezegd dat ik zielig ben. Ik mag ik niet snijden in een goed humeur omdat er ook mensen zijn die het doen omdat ze depressief zijn?

ja het is niet normaal, dat besef ik wel. Maar ik vraag me gewoon af of het heel erg is, als ik er zelf geen last van heb...

Je hebt er misschien zelf geen last van in de zin dat je je er niet rot bij voelt, maar je brengt jezelf iedere keer dat je je snijdt wel lichamelijk letsel toe, dus in die zin is het wel erg. Ik kan me daarom alleen maar bij het advies van de Stichting Correlatie aansluiten dat je hulp moet zoeken. Praat er eens met je huisarts over en probeer met hem of haar een alternatief voor het snijden te vinden waar je je ook goed bij voelt en wat niet schadelijk voor je is. Indien je er behoefte aan mocht hebben om er met mij over te praten, dan kun je me bereiken via mijn e-mailadres arno.van.asseldonk@hetnet.nl.

snijden is idd niet normaal
maar soms kun je niet anders
I know...

het is net een drug, je kan niet meer zonder
je raakt er verslaafd aan, en das kut

ik probeer al een paar weken te stoppen,
maar het lukt nie
ik kan me gevoelens niet uiten, dus vind ik dat ik het zow moet doen...

en je hoeft je niet kut te voelen om het te doen, denk ik
maar als je het doet, is er toch iets fout
je moet er wel wat aan gaan doen,
er hier over praten helpt misschien oowk wel

maar waarom ben je ermee begonnen dan? wat was de reden dat je het voor het eerst deed? gewoon uit nieuwsgierigheid?!

er zit wat in. Maar kijk, ik woon in een klein dorpje. Zodra ik een stap in de praktijk van de huisarts zet is het hele dorp op de hoogte dat ik bij de dokter ben geweest, en ik wil niet eens dat mijn ouders het weten. Verderkom ik de dokter heel vaak tegen. Ik weet dat hij beroepsgeheim heeft maar het is gewoon heel lastig in een klein dorp. Bedankt dat je je e-mail adres geeft, ik wil eerst een beetje orde op zaken, misschien maak ik er dan gebruik van, anyway: thanks

ja, ik denk dat ik het forum eerst maar een beetje als therapie gebruik, hoe vreemd het ook mag klinken. En idd, het is verslafend. Jij ook nog succes met je stop-poging!

nee, ik raakte een keer helemaal in paniek en ik weet niet waarom. Ik dacht dat ik dood ging en voor ik het doorhad lag mijn hele arm open.

thanx, maar ut lukt niet zow goed
en kvind ut helemaal niet vreemd lijken
doe ik zelf oowk...
als ik het aan me vriendinnen vertel, die snappen ut tog nie
hier snappen mensen het beter

kijk, je bent dus niet zomaar voor de lol begonnen. je raakte een keer in paniek... maar nu nog waarom je in paniek raakte...

je bent nu al zover heen dat het een gewoonte voor je is... dat is niet goed

weetje, ik herken mezelf best wel in jou...
Zou je het leuk vinden om er eens over te mailen met mij?

ja maar ik weet echt niet waarom ik in paniek raakte

ja tuurlijk, mijn meeladres is: doornvogel@yahoo.co.uk