mijn leven is mijn leven niet meer...
 

*oke ik weet dat er hier wat positievere dingen op moesten dus als dit niet mag moet je hem maar sluiten*

zoals sommige vast wel hebben kunnen lezen een paar maanden geleden dat mijn pleegvader kanker heeft
het gaat nu vrij slecht met hem...ons hele leven draait nu om zijn ziekte ik begrijp dat best en ben er nie boos ofso om.maarja...later kwam er nog bij dat mijn moeder weer voogdij over mij krijgt (waar ook en topic over te vinden is anders word dit verhaal wel heel lang)wat ik dus eigenlijk niet wil maar de rechter trek zich er weinig van aan...ondertussen gaat de ziekte van mijn vader gewoon door en gaat zijn operatie niet door,zaait alles verder uit enz enz enz...vervolgens heeft een tante van mij zelfmoord gepleegt en vraagt mijn nichtje om mijn steun en natuurlijk doe je dat dan...een vriendin van mij heeft ook veel problemen thuis zehuilt bij me uit vind ikook echt best....vervolgens word de vriendin van mijn vader het huis uitgezet omdat ze afgelopen half jaar geen huur heeft betaald,.ik haat dat mens en nu helemaal want dit is al de 3e keer dan trekt ze bij me vader in waardoor die weer problemen krijgt en ruzie met mijn broer die daar ook woont..
dan word mijn beste vriend van school geschort en niemand wet de reden,hij heeft altijd zijn hw af,nooit eruit gestuurd of wat dan ook,kort gezegt alles is veranderd in een korte tijd echt alles...2 jaar geleden heb ik hard moeten vechten voor het leven wat ik nu heb opgebouwt,en nu is alles weer kapot...mijn pleegmoeder heeft in de gaten dater wat is en zegt steeds: ik weet dat er wat is vertel het dan ik vind het nie leuk dat je ons niet meer vertrouwt,ik vertrouw hun nog wel maar ze hebben zoveel andere dingen aan hun hoofd...ik wil ook niet dat ik nu weer de "zielige": persoon ben want mijn pleegvader is ziek dat is veel erger,ik wil niet nog een keer hulp,en dat iedereen zich weer zorgen gaat maken ik wil dit een keer gewoon zo redden..
ik weet ff niet meer wat ik nu moet doen

dikke kus smilegirl

Ik weet niet zoveel te zeggen...alleen dat ik heel veel bewondering voor je hebt... Je hoeft niet altijd iedereen tot steun te zijn en zelf niks te vragen...je hoeft niet meteen naar een psycholoog te gaan, maar je kunt best af en toe de hulp van iemand inroepen als je het zelf even niet meer redt (wat, denk ik, heel logisch is, zo nu en dan). Sterkte iig. (f)

*sluit der eigen aan de leonoor.."


Khoop dat je der boven uit komt..(weet dat je hier niet veel aan hebt..maar kan je op een andere manier niet helpen denk ik.. :( )

Precies. Vergeet niet om aan jezelf te denken, ook jij
bent belangrijk, en hebt het niet makkelijk...

Ik vind het gewoon knap van je dat je zoveel mensen tegelijk tot steun kunt zijn. Ik denk dat je blij moet zijn dat iemand doorheeft dat jij het ook moeilijk hebt en dat je het best met haar het daar eens over kunt hebben om je hart te luchten. Nu zijn ze net zo goed bezorgd om je denk ik! Ik denk niet dat je echt zielig over zult komen, eerder juist heel sterk! Ik denk dat je beter een keer je hart kunt luchten dan dat het ooit zover bij jou komt dat je het allemaal helemaal niet meer aankunt, maar ja, ik ben natuurlijk geen persoon die daar verstand van heeft, dit zegt mijn gevoel!
Heel veel sterkte!

Oke....
Misschien klinkt het heel erg hard maar je moet nu even alleen aan jezelf denken.
Andere mensen denken dat je hun ook nog wel kan steunen maar dat kan niet. Jij moet gesteunt worden!
Zoek alsjeblieft iemand op die je vertrouwd en geen problemen heeft, desnoods een leraar of een vage bekende. Stort je hart daarbij uit,
Op dit moment zit je met zoveel verschillende emoties en die moeten eruit voordat je ze een plekje kunt geven.

Daarnaast ben je nu alleen. Samen met iemand sta je sterker en dat zul je voelen. Problemen met de rechter bijvoorbeeld hoef je niet alleen op te lossen.

Al die mensen waarom jij je nu druk maakt moet je even laten. Anders ga jij eraan onderdoor. Bedenk voor jezelf dat jij op dit moment niet in een zodanige staat bent dat jij mensen kan steunen. Jij kan ze op dit moment niet helpen. De enige die jij nu moet helpen is jezelf.

Sluit je dus even af van de rest. Zoek naar één vertrouwenspersoon en kom eerst uit dit dal en daarna kun je weer je normale leventje oppakken!

Super veel succes en het gaat je lukken!

jeetje, k heb je verhaal gelezen.. ik weet niet zo goed wat ik moet zeggen, ik vind het heel knap dat je andere steunt met hun problemen. echt heel knap..
maar idd, wat al gezegd is, je moet ook aan jezelf denken, jij moet ook gesteunt worden..

jik werd helemaal stil van je verhaal. srry, dit is heele rg nutteloos maar ik wou toch ff reageren...

heel veel sterke, kuzz mir

({)(})

alle respect voor jou (y) ennehh kop op he?
Even iets anders: als jij het niet eens bent met de beslissing van de rechter over de voogdij van je moeder, heb je altijd het recht om naar de kinderrechten winkel te stappen om alsnog je verhaal te doen.Daar zitten de mensen die jou kunnen helpen in deze situatie.

sterke ermee

vind jullie reacties zeker nie nutteloos of wat dan ook,geeft me juist wel steun..weet dat ik moet gaan praten met mijn pleegmoeder maar vind het zo moeilijk durf nie zo goed omdat zij dan weer andere mensen gaat inschakelen en dat wil ik nu gewoon ff niet...
nouja ooit komt het wel weer goed.....

Je kunt ook met iemand anders gaan praten, een vriendin, een docent, een ander familielid, een trainer, je huisarts, enz. Of als je toch met je pleegmoeder wilt praten, haar duidelijk maken dat je niet wilt dat ze andere mensen inschakelt.

vandaag op school moest ik bij mijn mentor komen...
hij zag dat het slecht met me ging en ik ongelukkig was...enz enz enz...hij had zaterdag met mijn pleegmoeder gebeld dat maakte me bets boos omdat ze daar thuis nix van gezegt hadden,alles gaat altijd 8ter mijn rug om...mentor vind dat ik hulp moet gaan zoeken wat ik van plan was net zoals ik van plan was met me pleegmoeder te praten maar als alles 8ter mijn rug om moet ,en te veel mensen gaan zich nu bemoeien met mijn leven heb ik zoiets STIK ALLEMAAL ik doe het niet meer...
en jaah ik weet dat dit een foute instelling is

hey,
ik begrijp heel goed dat je het vervelend vind dat alles achter je rug gebeuird, maar bedenk je wel dat ze het beste me je voor hebben(neem k aan) en tja,, als je zelf al van plan was om hulp te zoeken zou ik dat maar gewoon doen, het is het beste voor je, en tegen je mentor en pleeg moeder zeggen dat je dat niet leuk vind dat ze achter je rug om praten, en dat je wilt dat ze het volgende keer met jou bespreken..

heel veel liefs mir

Sluit ik me helemaal bij aan.

heb dat al zovaak gezegt en steeds weer gebeurt het..als
ze zaterdag avond had gezegt dat er gebeld was was het ook makkelijker geweest om een normaal gesprek te voeren.....nu weet mijn mentor mijn prive leven...waar ik zaterdag was...wat voor contact ik met mijn eigen familie heb enz enz enz...het is ook met de directeur van 3,4 klassen besproken dus die weet ook fijn alles...en ik vind dat te ver gaan.....
ik voel me thuis niet meer thuis op school niet oke...ik voel me niet meer thuis in het leven wat ik nu heb......