Littekens
 

we moeten op school, bij de praktijk lessen in een korte broek en een spagettie shirtje of zwempak/bikini

maar nu is het zo dat ik veel littekens heb

zou jij als iemand in de klas veel littekens heeft er iets over zeggen?

Dat ligt eraan waar de littekens zitten en hoe ze eruit zien.

Nee, ik trek mijn conclusies...

ligt eraan, ik denk te begrijpen wat jij bedoeld met littekens, en aangezien ik die zelf ook heb, zou ik er misschien wel iets over zeggen. echter als ik die niet zou hebben, zou ik het laten rusten, tenzij die persoon zelf aangaf dat hij of zij erover zou willen praten.

Opmerkingen zijn altijd nog beter dan blikken.
vind ik.

opmerkingen moet je beantwoorden. blikken niet.
daarom vind ik blikken fijner

Het ligt er echt aan of het te zien is waarvan ze zijn. Als jij allerlei ongewilde operaties hebt gehad, zou ik dat gewoon vragen en verder niet raar vinden.

Ja, same here.

als ik denk dat ik weet waar die littekens van komen.. dan weet ik zeker dat dr mensen zijn die dr naar gaan vragen, helaas.. of ik het aan iemand zou vragen? geen idee..

Mijn ervaring is dat er over het algemeen wel mensen zijn die er naar vragen...hoe littekens er ook uitzien, als ze het zien dan.

Misschien kun je overleggen met de docent? Of je niet in een lange broek en een gewoon t-shirt mee mag doen, maar misschien valt dat nog wel meer op dan gewoon mee doen. Mensen gaan je echt niet bestuderen oid, het merendeel zal het waarschijnlijk niet opvallen (ligt er natuurlijk wel aan hoe erg het is ed), denk ik.

een meisje uit mijn klas heeft littekens door zelfverwonding (weet niet of t genoemd mag noemen, maarja) en het was me eigenlijk nooit opgevallen totdat we het een keer erover hadden in een andere les.. toen is het me wel een keer opgevallen daarna, maarja.. ik kijk er ook niet naar ofzo...

Ik vind littekens superinteressant omdat er een verhaal achterzit. Ik zal dus hoogstwaarschijnlijk vragen hoe je er aan komt.
Ik heb zelf ook een paar opvallende en minder opvallende littekens en als iemand er naar vraagt dan weet ik van allemaal op te noemen hoe ze daar gekomen zijn. Ik schaam me er helemaal niet voor en heb bijna zoiets dat ik zeg 'wil jij soms mijn litteken zien'. Maar ja zo ben ik dus. Ik weet niet in hoeverre jij moeite met jouw littekens hebt.

Leonoor ik weet niet of het nou echt verstandig is om je anders te kleden, dat levert denk ik net zo goed vragen op en lijkt het meer of je je voorjezelf schaamt.
Net wat je zelf zegt, misschien zal het niet eens opvallen (ik bedoel de littekens) of als het er heel veel zijn of misschien wat minder mooie dan heb je het nu wat moeilijk maar zijn ze er de volgende keer al aan gewend.

mijn ervaring is dat er niet veel mensen naar vragen. meestal verzin ik iets en besteden ze der verder geen aandacht aan.
maar mensen die echt in je geintresseerd zijn kunnen er wel naar doovragen.

als er een reden achter zit die je niet vertellen wil kan je er altijd een leugentje van bestwil van maken
*deed het zelf ook*

Dat zei ik zelf dus idd ook al.

Meestal letten mensen er niet zo op, omdat het ze niet bezighoudt.
Ik bedoel hiermee, dat omdat jij littekens hebt, je geneigd bent ook naar andermans bijv. polsen te kijken.
Mensen die geen littekens hebben hebben die behoefte niet zo denk ik.

Als ze je littekens zien, zullen er altijd mensen zijn die ernaar vragen..
Maar zoals hierboven al gezegd werd, probeer er eens met je docent over te praten.. of je misschien aangepaste kleding aanmag. Heb ik op school ook gedaan, en er werd helemaal niet moeilijk over gedaan. Je kunt dat wel uiteraard wat vragen van je docent verwachten, maar het is maar wat je liever hebt, vragen van 10 klasgenoten, of vragen van 1 docent. Daarbij denk ik dat je docent ook meer te vertrouwens is dan die 10 klasgenoten.

Liefs,

Laura

ikke zelf zou er nooit wat van zeggen...ligt natuurlijk ook heel erg hoe ze eruit zien....zelf heb ik ook erg veel littekens....en ik schaam me niet er niet meer voor....soms vergeet ik zelfs dat ze er zitten....wie mijn littekens niet accepteerd...accepteerd mij niet...ze zijn een herinnering aan mu verleden....vertellen wat er met iemand iz gebeurt....en laten zien dat je sterker bent geworden.....je bent er overheen...het is verleden tijd.....

dikke kuz

knuffel

phoebe

PS: heel veel sterkte...de eerste stappen zijn het moeilijkst maar het gaat ju lukken...

Geen idee wat ik zou doen. Misschien er later eens op terugkomen bij de desbetreffende persoon. Achter littekens zit een verhaal en meestal kan je ook wel enigszins inschatten hoe die littekens daar komen, maar dat maakt het verhaal misschien wel interessanter, voor mij althans.

Euhmz... ik euh... Het zou me iig wel opvallen, maar er verder niets mee doen, omdat ik wel weet hoe dat voelt...

Als één grote schaamte:( Terwijl je er eigenlijk weinig aan kan doen...

Amen...

Natuurlijk vraagt of kijkt iemand er wel naar, hoe afgrijselijk je ook bent. Het blijft een (extra-)'afwijking' aan het lichaam.
Misschien kun je ze een beetje camoufleren door lintjes, koortjes, polsbandjes, of weet ik veel wat voor 'vreemde' frutsels( die men overal aan vast weet te binden).

Hoe ik reageer op littekens hangt van de persoon, littekens
enz af, daar heb ik geen standaardmanier voor oid. Over
het algemeen hou ik m'n mond wel, tenzij het iemand is
waar ik om geef...

Ik denk ook dat de manier waarop jij ermee omgaat ook
belangrijk is. Als jij heel krampachtig probeert dingen te verbergen,
denk ik dat het meer opvalt dan wanneer je dat
niet doet.

Hetzelfde geldt voor het reageren op vragen/reacties
van mensen denk ik... Geheimzinnige/beschaamde/enz
reacties roepen meer vragen op dan een nuchtere reactie,
over het algemeen.

Sander viel het toen wel op... verbaasde me behoorlijk dat hij er naar vroeg...

nee absoluut niet, want ik heb zelf mijn beide benen vol met littekens zitten en ik weet hoe erg het is als mensen er wat naars over zeggen of vragen erover gaan stellen
en zelf heb ik geen gym of iets anders, waardoor ik me moet omkleden ofzo, maar dan probeer ik het altijd zo veel mogelijk te verbergen, ivm zeer nare reacties die ik van vorige klasgenoten gehad heb.

Dat ligt eraan wat voor littekens het zijn. Als het (oude) littekens zijn als gevolg van automutilatie zou ik, afhankelijk van de leeftijd van de littekens, er misschien iets over zeggen; als de littekens vrij vers zijn zou ik achteraf (eventueel onder 4 ogen, iig niet waar iedereen bij is) vragen waar ze vandaan komen en eventueel zeggen dat diegene altijd bij me terecht kan voor steun.

Mensen hebben er bij mij nog nooit naar gevraagd, maar dat komt ook door de tonnen armbandjes die ik altijd draag :). Maar goed, ik zou dus idd naar je leraar gaan en vragen of je niet iets anders aan mag.

Waarschijnlijk niet, omdat ik weet dat het heel confronterend/pijnijk kan zijn om erover te praten.

sommige mensen zeggen hier dat achter ieder litteken een verhaal zit. dat klopt...
maar wie ben jij, dat je dat verhaal per se moet weten.
zeker niet als het je alleen te doen is omdat je nieuwsgierig bent oid.

sorry, heel bot misschien.
als je nu boos bent om deze reactie mag je wel pm'en.
laten we maar geen ruzie maken op het forum hier.

ik zou er niks van zeggen, als ik eerlijk ben zou ik wel denken van hoe je eraan zou komen ofzo, maar ik zou het niet tegen iemand anders zeggen van "pssst kijk hem/haar eens" er kan vanalles meee zijn. je kan er iemand ontzettend veel pijn mee doen en dat wil ik liever niet eigenlijk. maar als ik denk waarvan het komt , dan is het idd niet fijn als mensen erna gaan vragen.

ik heb zelf maar een litteken door aytomutilatie, maar het is wel degene die het meest opvalt. de rest heb ik allemaal overgehouden aan gevechten met mijn kat, dus als iemand er naar vraagt, antwoord ik dat ik met de kat geviochten heb. meestal vertel ik er dan in geuren en kleuren bij dat het keipijn deed, en keihard bloedde. dat leidt de aandacht af van dat grote litteken, en niemand kijkt me verder nog raar aan. sowieso kijkt niemand bij mij in de klas althans, raar op van de vele sneetjes die ik heb, omdat ik nogal manisch ben en om mijn hyperactiviteit bekend sta. het ligt dus denk ik ook een beetje aan je houden, wat men er van vindt. als je een grijze muis in een hoekje bent, is dat een eerder verdacht teken op automutilatie, den ik. maar dat kan ik natuurlijk ook helemaal mis hebben

Om eerlijk te zijn zou ik bijv. AM littekens niet eens herkennen.
Je kunt mij vanalles wijsmaken, bijvoorbeeld dat je met je kat of hond hebt gevochten.

Maar goed het is aan de persoon met de littekens zelf wat hij of zij ermee doet en ze wil tonen of niet.

Als ik de persoon (redelijk) goed ken, en/of weet dat hij of zij mij zou vertrouwen zou ik er misschien naar vragen.

hmmm, ja als ik iemand vertrouw, en hij/zij aan mij vraagt hoe ik aan dat ene AM-litteken kom, schaam ik me niet om te zeggen dat ik het zelf gemaakt heb. maar is het iemand die ik niet vertrouw dan vertel ik dat niet. als iemand littekens heeft, vraag ik er wel naar, maar als iemand zegt dat hij het niet zelf gedaan heeft, vraag ik er verder niet naar. ik ben uberhaupt niet echt nieuwsgierig naar de oorzaken, ik let meer op de vorm en hoe indrukwekkend het is

Ligt er aan of ik dat persoon ken, als ik hem/haar amper ken zou ik er niet over beginnen.

Het zou me wel opvallen, omdat ik het zelf doe en er daarom dus meer op let dan andere mensen. Of ik er wat van zou zeggen, weet ik niet zeker. Dat ligt aan de situatie. Als ik iemand wat beter ken, zou ik er achteraf wel iets over vragen, maar dan wel onder vier ogen. Als ik iemand niet goed genoeg ken, laat ik het zitten. Het is al pijnlijk genoeg.

Nee. Ik zou niet weten wat ik moest zeggen. Ik zou er ook niet naar staren, ofzo. En als ik er dan al wat van zou willen zeggen, omdat ik die gene bijvoorbeeld beter ken dan zomaar een klasgenoot, doe ik dat wel buiten de les om.

Ik zou vragen waardoor het komt.

waar komt het door? Die littekens?

(hoef je niet te zeggen als je het niet wilt hoor)

Ik heb ook een litteken op mijn voorhoofd, is gelukkig al bijna weg 9is van 12 jaar geleden) Ik had er eerst zelfs 2.

Ik heb er ook ooit mee gezeten.
We gingen op kamp in de 2e ofzo en het was bloedheet dus ja, dan loop je vanzelfsprekend in t'shirts.
Mensen vroegen mij hoe ik aan die littekens kwam en ik vertelde met een zeer coole blik dat ik in een actiefilm had gespeeld en door een raam was gesprongen.
Je moest ze zien kijken :cool:

nooit meegekregen :(

oh, ik heb ook een litteken op mijn hoofsd, daT zit er al zolang dat ik het niet eens meer zie. maar ik heb hem van de waterpokken, en hij zit precies op het midden van mijn voorhoofd, dus ik krijg meer grappige reacties dan argwanende reacties. eigenlijk kijkt helemaal niemand me er vreemd op aan

Het ligt aan de persoon wie die littekens heeft of ik er wat over zou zeggen. Als het een vriend(in) zou zijn, zou ik er zeker naar vragen. Helemaal als ik vermoed dat die er opzettelijk gekomen zijn, zegmaar. Is het gewoon een klasgenoot die ik verder toch nooit spreek, zou ik die persoon even heel indringend aankijken denk ik en vervolgens er niets van zeggen. GEwoon een kennis zou ik ook wel naar vragen denk ik.

ik zit ook onder de littekens en gym altijd met lange broek en trui aan. niemand die er naar vraagt. vorig jaar deed ik gewoon een t-shirt aan. toen iemand zag dat ik allemaal littekens had heeft die dat tegen mijn zusje gezegt en zij weer tegen mijn moeder. die flipte echt helemaal uit. conclusie: trek een trui en een lange broek aan.

Bij blikken vraag ik me altijd meteen af wat ze nu weer van mij denken en bij opmerkingen weet ik dat tenminste en kan ik het ook weer 'uit de wereld' helpen.
(wat klinkt dat naïef...!)
Je kunt ook altijd zeggen dat je daar liever niet over praat...
Maar ja, het is natuurlijk ook weer persoonlijk wat je 'fijner' vindt. ;)

bedankt voor al jullie reacties

maandag is het de'grote' dag
ben nu al ontzettend zenuwachtig

ik wilde dat ik lange klere aan kon doen

maar aangezien we op elkaar moeten oefenen met wassen (armen en benen)
gaat dat niet
en zal de persoon die met mij doet het wel opvallen,
maar ik denk dat ik dan gewoon smoesjes verzin :)

ik zou er niet zomaar wat van zeggen tijdens de les, omdat ikzelf er ook een hekel aan heb als mensen dat aan mij gaan vragen. Maar maybe een balletje opgooien na de les, onder vier ogen, dat diegene altijd kan zeggen als ie me nodig heeft
*had ik met een vriendin van me ook laatst nml*

Als ik littekens bij iemand zie, vraag ik niet hoe die daar komen. Das niet leuk voor die persoon. K zou t wel vragen als die persoon een vriend van me is.
In ieder geval 'succes' maandag met smoesje verzinnen! Hopelijk heb je een leuke praktijkles anyway.

nee, waarom zou je daar opmerkingen over maken. Wat maakt het uit als iemand littekens heeft. Alleen als het van die littekens op de polsen zijn die lijken aangebracht te zijn dan zou ik er misschien achteraf even naar vragen. Maar zeker niet tijdens de les

Er zijn nu vrij veel reply's, daar heb je waarschijnlijk al heel wat aan. Op 'verzoek' (min of meer) gaat deze topic als nog dicht, waar ik zelf ook wel achter sta.

Succes maandag iig.