Doodsakte
 

Flarden mist
kruipen
als afgescheurde lappen
door de dikke nacht,
een nevelige herfstdag
achterlatend.

Rond de tafel
kauwen kiezen
mistroostig
de weemoed weg.

Mijn mond maalt
medelijdend
met de massa mee,
maar proeft niet
van het requiem.

Troosteloze tranen
kruipen
als een meeslepend adagio
de dood tegemoet.

geweldige verwoording, sterke inhoud, erg verhalend en goede structuur. Je bouwt het mooi op en het enige wat ik mis eigenlijk is een mischien iets outgebreidere verwoording in je laatste strofe...

De alliteratie; geweldig! Dit maakt het dat je gedicht goed doorleest; ook het gebruik van enjambement vind ik erg goed. De inhoud spreekt me aan, ik vind hem erg goed verwoord. Heel leuk om te lezen, de laatste strofe is een mooie afsluiter. De herhaling in de laatste strofe vind ik ook erg goed gedaan. Één ding: tegemoed --> tegemoet toch ;)?

je hebt gelijk, slordig...

bedankt voor de feedback!

Als een rad zo reus,
Acht ik mij zo groot,
Ik voel niets,
Maar dan ook niets,

Ik snak naar meer,
Ruik het neppe,
En hap ernaar,
Mijn hart tekeer,

De molen draait,
Eeuwig het lijkt,
De wereld stopt voor niets,
Ook niet voor jou,
Zeker niet voor jou,

Een schakel in het rad,
Dat is al te veel,
Geniet, leef en streef,
Jij bent,
Het vallende blad...




-----
Gaat de joune;) over vleesverwerking??
Hmmzz dan zondig ik best vaak in jouw ogen zeg maar...excuses....

-----

:D

nee... niet over vleesverwerking. ik ben een overtuigd vleeseter.
toch leuk om te zien hoe mensen er een eigen interpretatie bij kunnen hebben!

Maar nou weet ik nog steeds niet waar t over gaat haha

en dat bevalt mij eigenlijk wel...

zo heb jij wel een erg mooi voorbeeld gegeven van de toegevoegde waarde die een eigen interpretatie heeft!