Liefde: leven en sterven
 

i

Stelling 1: de mate van geluk hangt af van de manier waarop je omgaat met dat zoekproces. Laat je je diep raken door hoogte- en dieptepunten, dan ben je minder stabiel, bekijk je hoogte- en dieptepunten van een grotere afstand, dan geniet je een stabiel geluk.

Voor andere mensen randvoorwaarden stellen is onbeleefd :nono:

Jij snapt ook wel dat een combinatie van de door jou gestelde extremen goed mogelijk is. Een stabiel geluk waarin je jezelf op de daarvoor geschikte momenten laat meeslepen is een zeker een optie.

Stelling 2: stabiel geluk is dus eigenlijk helemaal niet stabiel in de ware zin van het woord. Stabiel geluk is dus een razendsnelle afwisseling van zoekprocessen met hoogt- en dieptepunten, waarmee je zo rustig omgaat, dat je het gevoel van authentiek geluk kunt bewaren.

Hoe is het hiermee eens of oneens te zijn, jij stelt voor jezelf een definitie vast.

Maar ik moet zeggen dat dit in de buurt komt van mijn opvatting van 'stabiel geluk'.

Stelling 3: geestelijke en lichamelijke liefde zijn dan (door een soort erotiserende werking van de geestelijke liefde) niet van elkaar te scheiden.

Onzin. Er is wel degelijk een verschil tussen lust en liefde.

Het is enkel je geweten dat het moeilijk maakt de twee uit elkaar te houden.

Wat vindt men hiervan?

Kan me daar wel wat bij voorstellen. Ik vind het een verzameling van online gezette gedachtengangen.

Tot zover de serieuze reactie van vandaag, eens kijken of er nog zieltjes zijn om op te trappen.

met een beetje geluk wel, anders wordt het wel een ingekakte boel, zo'n relatie :)

voor mij geld het wel zeker, na elk conflict verzoenen wij ons en word de band in mijn ogen sterker...

dus waar

mjah als er naar een conflict meteen de liefde is beindigd was er in mijn ogen niet echt sprake van echte liefde... dus volgt er na een conflict in de liefde ook een verzoening
|Ik ben eens

Dat is de enige waar ik iets over kan zeggen.. de rest vind ik nogal vaag. Maarre.. wat noem jij lichamelijke liefde? :s
Wat ik liefde noem is verdrietig zijn als de ander verdrietig is en als diegene uit je leven verdwijnt zal je hem/haar altijd blijven missen en ontzettend verdrietig zijn. Hij of zij is niet vervangbaar door iemand anders.
Dat is waarschijnlijk wat jij geestelijke liefde zou noemen?

Maar wat is lichamelijke liefde dan? De behoefte om steeds sex met dezelfde persoon te hebben en met niemand anders? De behoefte om op allerlei manieren lichamelijk contact te hebben (knuffelen enz.) ?

Stelling 1:
Hier kan ik me wel enigszins in vinden ja, het is in ieder geval iets wat ik merk aan mezelf en mijn vriend. Ik ben een persoon waarbij hoogte -en dieptepunten heel veel invloed hebben, ik kan dus het ene moment heel gelukkig zijn voor een aantal dagen, en het andere moment heel ongelukkig.. afhangende van de mate van conflicten en dergelijke. Mijn vriend ervaart die dingen natuurlijk ook wel, maar over het algemeen genomen is hij een stuk stabieler. Het heeft wel invloed op hem, maar niet zozeer dat het zijn functioneren beïnvloed of iets dergelijks, wat bij mij wel het geval is.

Stelling 2:
Daar ben ik het denk ik ook wel mee eens, al heb ik het zelf nooit zo ervaren.. maar ik heb dan ook niet het idee een erg stabiel persoon te zijn. Ik hou wel altijd de instelling dat niets voor altijd kan zijn en er dus altijd weer een uitweg is uit welk rotgevoel dan ook. Het verdrinken in een put heb ik niet meer, ik hou altijd mijn hoofd nog enigszins bovenwater en de kant in zicht.. al weet ik nooit precies waar deze zich zal bevinden.

Stelling 3:
Dat geestelijke en lichamelijke liefde in elkaar over gaat lopen is zeker zo. Heel heftig voelen kan zeker heel erotisch werken en een liefdevolle aanraking hetzelfde. Of dat 'dan' zo is, weet ik niet. Ik begrijp niet zo goed hoe je dat bedoeld, bedoel je als het authentieke geluk overeind blijft?

Ik wil dan nog even zeggen dat het verder heel logisch klinkt, het procesmatige aan een relatie. Ik wil het niet zo zeer in woorden en hokjes stoppen, maar het is wel een interessant gegeven. Mijn huidige relatie is erg onstabiel en kent heel veel hoogte -en dieptepunten. Mijn vorige relatie was ontzettend stabiel maar daardoor ook heel kabbelend. Het enige wat ik me daarvan nog goed voor de geest kan halen is het dieptepunt aan het einde, toen het uitging.. de relatie zelf roept weinig bij mij op. Bij mijn huidige relatie is het echter zo dat ik al zoveel hoogtepunten kan bestempelen en dat de dieptepunten achteraf vaak hoogtepunten worden doordat er uitgekomen wordt.

Kabbelen tegenover woeste storm. Ik kies dan toch voor het laatste. Ookal zal het me veel meer pijn doen, het geluk daar tegenover is toch veel heftiger en daar doe ik het dan voor. Dat maakt dat ik toch de relatie verkies boven het uitmaken. Maar nu weet ik niet of jij met het kabbelen op de stabiliteit doelt en met de woeste storm op non-stabiliteit.. of bedoel je dat anders?

euhmz sorry dak ut zeg maar wan slap gezever :s hou ut gewoon simpel ofzow :D

Geluk is niet afhankelijk van de dingen buiten ons, maar de manier waarop we die dingen zien.