Onzekerheid over je uiterlijk (pubertijd)
 

Wie had ook de onzekerheid over zijn neus/ogen/ enzovoort tijdens de pubertijd?? en hoe ben je er van af gekomen..


Toen ik ongeveer 12 jaar was, dacht ik bijv: dat ik een grote neus had, nu niet meer...vind ik vreemd eigenlijk. het lijkt dat ie toen groter was.. :)

Hoe is het bij jullie?


Als het ergens anders thuis hoort, mag ie gerust verplaatst worden.

Ik vond twee jaar trug mn gezicht helemaal nix... Ik d8 ook dat ik een te dikke neus had en een bol gezicht... Niet dat het zo was, ik had niet egt een reden om mezelf lelijk te vinden...
Ongeveer zoals "BDE" als jullie dat kennen... Maar gelukkig nie zo ernstig:)
Gelukkig krijg ik een steeds smaller gezicht, dus ik heb op het moment niet al teveel meer over mn uiterlijk te klagen. Maar dat zou ook kunnen komen doordat ik me minder aantrek van wat mensen over me denken.

Onzeker over de rest van mn lichaam ben ik nooit geweest gek genoeg... Maar goed, daar ben ik alleen maar blij mee.

Inderdaad, doordat ik me minder aantrek van wat mensen over me denken ben iik me zelf eigenlijk steeds "mooier" gaan vinden, dus ik zie de minpunten niet meer . Maar ja het hoort er nou eenmaal bij :p

Vroeger kon het me juist allemaal nix schelen, ik was irene niets meer en niets minder. Maar de laatste 3 jaar zijn er een hoop dingen verandert, ik heb puistjes gekregen wat alles behalve bevorderend voor mijn zelfvertrouwen is. Ik vind mijn lichaam helemaal niet mooi enz... :(

ik heb kinder vet onder mn kin zitten :(

maar gelukkig, krimpt dat al wat in.
of het is natuurlijk mn idee..

verder heb ik ook een neuzen complex, om het over mn afzak ogen maar niet te hebben.

bahbahbah.

maarja, pubertijd, wat doe je dr aan. gaat wel weer over denk ik dan..

oja puistje's. aaaaargh

Ik schaamde me voor mn mond, dacht dattie lelijk was (heb rechte tanden en blijkbaar een mooie grijns dus waarom ik daar nou zo over bezorgd was toenertijd, ik heb werkelijk geen id) :D

Wat Ireentje zegt komt ook wel overeen met mij denk ik. Het boeide me tot een aantal jaar geleden allemaal niet zo. Mensen mochten best een rotopmerking maken over mijn uiterlijk, het deed mij niets.
Nu doet het me dus wel wat, heel veel zelfs. Als iemand nu tegen me zegt; je ziet er goed of mooi uit, denk ik; rot op, dat meen je niet. Maakt iemand een rotopmerking, denk ik; zie je wel, ik had toch gelijk...
Mijn zelfbeeld is gewoon heel erg veranderd de laatste jaren. Ik ben me veel onzekerder gaan voelen over mezelf. Daar baal ik van. Ik hoop en denk eigenlijk ook wel dat het overgaat als ik "ouder" ben. Zal wel met de leeftijd te maken hebben, zou mijn moeder zeggen;)

Zeker. Ik merk nu dat het langzamerhand overgaat.
Ik vond mezelf te dik (althans, niet slank genoeg zeg maar) en kocht daarom vaak wat ruimere kleren. Nu ben ik er achter dat als je dingen draagt die je leuk vindt, je er meestal ook echt leuker uitziet :) En bovendien vind ik me niet meer te dik, maar gewoon 'normaal'.
Verder had ik veel puistjes. Die heb ik nog steeds wel, maar nu denk ik 'agh, bijna iedereen krijgt ze', terwijl het vroeger echt een probleem was.
En ik had een spleetje tussen m'n tanden. Ik dacht altijd dat iedereen het opviel, maar dat bleek totaal niet zo te zijn. Inmiddels zijn m'n tanden uitzichzelf dichter naar elkaar gaan staan, dus het spleetje is verdwenen.

Vroeger had ik er veel meer last van, durfde bij voorbeeld geen shirtjes met korte mouwen aan/ m'n haar in een staart te doen omdat je dan 1 moedervlek/puistje/iets dergelijks had.
Inmiddels heb ik geen puistjes meer (misschien 1x in 2 maanden), ben ik erg blij om (heb ik er wel een dan ben ik ook redelijk geirriteerd :D).
Langzamerhand vind ik mezelf wel prima. Ik vind dat ik wel af moet vallen (terwijl ik een bmi van 19 heb), maar m'n vriend weet me gelukkig wel wat te overtuigen. :)

Met vlagen ben (en was) ik superontevreden over mezelf... Dat kan echt per dag verschillen. Al moet ik wel zeggen dat ik de laatste tijd minder op mezelf aan te merken heb (of heeft mijn vriendje gewoon zo'n positieve invloed op mijn denken? ;))

Ach jullie vinden jullie zelf echt supermooi na dat je mij heb gezien ;) Trust me, een mens wordt niet lelijker als ik ;)

Ik ben lelijk, ik vind me lelijk, andere vinden me lelijk (Ook al durft niemand dat te zeggen), zo is het gewoon.

Nou, dat zal heus wel meevallen denk ik.
Maar je doet erover alsof het je niets uitmaakt (prima in dat geval), dus ben je er dan wel onzeker over?

Ja, heel erg :(

Maar aan andere kant kan je er niets aan doen.

jaren niet mee gezeten.. 3 jaar terug is door bepaalde omstandigheden een soort minderwaarlijkheidscomplex (niet van och.. ik vind mezelf wel een beetje lelijk). Gewoon wat ik uitstraalde, vet en alles boeit me niets (ik word soms ook pissig dat van die skinny meisjes vinden dat ze te dik zijn, skinny meisjes vind ik eerlijk gezegd ook erg lelijk...)
Ik werd voor alles en nog wat uitgemaakt.. krijg het vaak genoeg te horen en je gelooft het.... Schoolpsychiater dacht dat ze jaloers op me waren, heb ik nu wel zelf vertrouwen maar dat jaloers.. lijkt me stug..
Sinds een half jaar ben ik tevreden met mezelf, niet te klein, niet te lang.. Gezond gezicht... genoeg spek om mn lichaam, beetje puistjes maar dat heeft iedereen.
Ik was vroeger dus erg bezorgd om mn uitstraling...
Door de omstandigheden ben ik uiteindelijk mezelf wel gaan accepteren en als een meid niet iets met me wil beginnen vanwegen mn uiterlijk zou ik er bij voorbaat niet iets voor vallen... Voorbeeldje:
Ik ging met een kameraad uit en hij zou wel een meid voor me hebben. Ik heb nog nooit een relatie gehad en wil het zeker niet zo beginnen maar ik negeerde het maar. Ze zag me, en die kameraad ging even met haar praten. Ik was haar type niet.. Ik snapte wel wat ze bedoelde, het was een discotheek en had mn kleren niet verwisseld (lees: T-shirt met rockband namen etc) Ook speelde een rockband daar en ik deed daar dus aan mee..
Nou ja.. als ze me daar op vooroordeeld is mijn probleem niet.
Ik heb dat dus leren accepteren, en het voelt goed :p Natuurlijk ben ik nog vaak genoeg onzeker maar toch echt veeeel minder dan 2 jaar terug...

Wat jij vindt, ok, dat kan... Lelijk of mooi is iets subjectiefs...
Maar denk eraan: je kunt niet altijd voor anderen denken. Soms lijkt het alsof ze iets denken, maar blijkt dat toch niet waar te zijn... Als ze dat niet zeggen, kan het ook zo zijn dat ze dat niet willen doen, omdat ze dat niet vinden...

En nou hou ik hierover op... Dit win ik namelijk toch niet.

Mensen moeten hun eigenwaarde niet ontlenen aan hoe (ze vinden dat) ze eruit zien. Dat beeld legt de media je wel een beetje op, dat je niet meetelt als je niet mooi genoeg bent. Terwijl ik vind dat je eigenlijk tevreden zou moeten zijn als je goed presteert (voor jouw kunnen natuurlijk, dan moet je niet onmogelijke eisen aan jezelf gaan stellen).

je hebt je lichaam niet zomaar...maar met een reden...ik geloof dat je je eigen lichaam zelf hebt gekozen nadat je vorige leven uit was zeg maar....je kiest dit leven om zo te leren wat je moet en wil leren

Wat een bulshit zeg, er is NOOIT bewezen dat er een vorig leven is, en al zou het er zijn, ik denk niet dat ik dan voor dit lichaam zou hebben gekozen!

Nou dan zijn sommige waarschijnlijk compleet gestoord geweest in een vorig leven.

Mwoeah ik zit denk ik nog in die ik-ben-zo-lelijk-boehoe-blame-de-pubertijd-periode. Owke, het is niet zo heel erg, maar blij met mijn uiterlijk ben ik niet!

WAhahah geloof je nog steeds in reincrannatie ( of het ook heten mag ),, gewoon onzin...ik zou voor 100% deze lichaam niet kiezen..en inderdaad het is ook niet bewezen maar ja... ontopic blijven ;)

Ik ben zó onzeker geweest, over alles. Ik ging niet de deur uit voor ik er tiptop uit zag. Nou kan het me geen reet meer schelen. Hmm ja..al word ik wat dikker nu, BOEIEND! Het is winter ;) dan mag het.

Ik ben wel heel onzeker geweest, niet eens in eerste instantie vanwege mn uiterlijk, maar ik was gewoon erg verlegen. Goed, ik was ook niet moeders mooiste, kort haar, bril, later ook beugel, maar toen had ik wel wat aan mn haar gedaan...en toen heb ik ook lenzen genomen. Nou is mn beugel ook uit en ik voel me echt mooi. Ja, dat ik dat nog eens van mezelf kan zeggen. Maar dat heeft vooral ermee te maken dat ik nou in omgeving terecht ben gekomen waar ik mezelf kan zijn en dat mensen me ook accepteren. (nog steeds beetje verlegen, maar dat mag en ik word er niet op afgerekend of nog erger buitengesloten) En dan maakt het me ook niet uit hoe ik er uit zie, hoewel ik ook wel positieve reacties krijg...ook totaal nieuw... maar wel leuk :p ;)

paar jaar geleden was ik dat wel een beetje maar nu eigenlijk helemaal niet meer.

thats like so not true in my case.

laat dan eens een foto zien.. ik lees dat gedoe van 'ik ben zoooo lelijk niemand wil me etc etc' nu al maanden voorbijkomen en nou ben ik wel benieuwd hoe je er uit ziet, volgens mij is het dikke onzin namelijk.

ontopic: ik heb er nooit echt last van(gehad). ik bedoel, afentoe had ik wel eens zoiets van.. baahhh. maar meestal helemaal niet. ik heb er geen last (gehad) dus. tegenwoordig echt nauwelijks meer.

k raak helemaal opgefokt als k een puistje zie. dan knijp k het uit en daarna is het een rooie vlek. dan vind k mezelf echt meteen lelijk. bah. maar k heb niet zoiets van : argh wat een kutkop....oej lelijke neus....scheve mond.

wat dat betreft heb k wel een beetje zelfrepsect

tis ook nooit bewezen....maar ik geloof het...en ik vole me der goed bij..dan is et toch mooi?

Vraag ik me toch af wat dat ermee te maken heeft.

Nooit last van gehad: probeer jezelf te overtuigen dat je oerlelijk bent, en ook dat je daar nix om geeft.

Precies mijn techniek. :D

dat leek me de juiste woordkeuze :o wat ik ermee wil zeggen is dat ik niet zo'n persoon ben die niks dan negatieve dingen over zich kan zeggen.

Wat nog niet betekent dat je niet onzeker bent. ;)

Ik was best onzeker over mezelf toen ik een jaar of 13-14 was. Dat is vanzelf beter geworden. Af en toe heb ik van die negatieve buien, maar mijn ervaring is dat hoe ouder je wordt, dat je wat 'evenwichtiger' bent en niet zo veel negatief over jezelf denkt.

Als jij je oerlelijk vind waarom geef je jezelf dan een 7 voor je uiterlijk? :rolleyes:

bij mij viel het eigenlijk wel mee. Had niet heel veel last van puistjes, had geen neuzenobsessie ofzo. Wel vond ik altijd dat ik te dik was (vind ik nu nog eigenlijk) dus was ik wel altijd bezig met lijnen en gezond eten enzo alleen sportte ik om mn 13e en 14e veel meer dan nu.

Mwah, ik heb mezelf er nooit echt druk om gemaakt, eigenlijk. Ik ben zoals ik ben, niks aan te doen. :)

Ik vind mezelf ook echt niet knap ofzo, maar ik zie wel regelmatig mensen lopen die ik lelijker vind dan mezelf. :cool: :p

ik zie vaak mensen lopen die lelijker dan ik zijn met een vriend terwijl ik al eeuwen single ben :p :confused: :D

dan zal je wel een kreng zijn.

Het kon mij nooit schelen wat mensen zeiden, ik luisterde gewoon niet. totdat er mensen kwamen die mij pestten en treiterden om hoe ik was. ik heb in de put gezeten, gejankt, alles, en vond dat ze inderdaad gelijk hadden. toch waren er ook mensen die mij wel konden waarderen om wie ik was/ben. maar nog steeds als iemand iets positiefs zegt, denk ik: welnee, je lult uit je nek. en als iemand iets negatiefs zegt, denk ik: ja, daar heb je gelijk in.
er zijn ook perioden geweest dat ik mezelf bij voorbaat al ging afkraken zodat een ander dat niet meer hoefdete doen, dan hoefden ze me alleen maar gelijk te geven, wat ze dus oook deden dan.

ik ben nou wel redelijk tevreden met mezelf, op een aantal punten na. maar daar ben ik al aan aan het werken, en t gaat goed. gelukkig kan ik nu meer mezelf zijn dan een paar jaar geleden.

Ik zwaai wat heen en weer. Ik weet dat ik niet knap ben, maar wel dat sommige mensen dat om onverklaarbare redenen toch vinden. Ach, het gaat om het totaalbeeld, en er zijn altijd wel mensen die het leuk vinden... denk ik...

je hebt maar 1 gezicht en daar moet je t mee doen. dus leg je erbij neer en go find some chicks.

Ik ben sinds m'n twaalfde ongeveer heel onzeker over m'n uiterlijk. Daarvoor kon het me eigenlijk weinig schelen. Vooral m'n gebit was een ramp: na 6 jaar beugels stond het vorig jaar eindelijk goed. Daar heb ik toch wel iets meer zelfvertrouwen van gekregen. Maar ik ben nog steeds heel onzeker. Daardoor ben ik ook heel verlegen en onzeker tegenover mensen die ik niet goed ken, vooral tegen jongens. Dat is echt heel vervelend, omdat ik normaal best spontaan ben :o Hoop wel dat ik er ooit vanaf kom :(

Ik heb een tweelingzus en heb heel lang met de gedachte gelopen dat zij veeeel mooier en leuker was. Nu heb ik dat veel minder, als ik naar dr kijk zie ik een leuk en mooi meis en denk ik 'misschien zie ik er ook wel zo uit'.

Ik ben nooit heel onzeker geweest over mijn uiterlijk.
Het enige dat ik weleens serieus concider om te veranderen is borstverkleining.

Ben wel vaak onzeker geweest over mijn innerlijk. Of ik wel een goed mens was, of mijn karakter niet ongelofelijk kut was. Zeker omdat ik niezzo goed ben in relaties en ik dat dan aan mezelf wijd.

Het viel allemaal wel mee met mij. Ik heb alleen wel veel last (gehad) van acne, maar daar ben ik al snel mee leren leven.

precies mijn gedachten :). Maar als je dat op dit forum post wordt je toch niet serieus genoemen

Van mij mag je die mening hebben, natuurlijk. Ik ben het alleen niet met je eens (tenzij je het kunt bewijzen).
En het is waarschijnlijk vrij moeilijk voor te stellen dat je je eigen lichaam gekozen hebt als je er nu zo ontevreden/onzeker/ongelukkig mee/over bent.

ik denk wel dat iedereen vrij onzeker is tijdens zijn pubertijd (ik dus nu ook :d) zelf diegene die het niet echt laten zien... maar ja de enen heeft er meer last van de andere denk ik!!