Mijn Liefde voor Santiago
 

Ik droomde over jou,Santiago
je bent een denker
een Meester
een Liefde
er is een zachtheid in jou die straalt
zoals de morgenzon over een kalme zee

In mijn droom
toen ik in jouw gouden ogen keek
en de rijkdom van je ziel voelde
herkende ik jou
zo zal ik altijd in staat zijn
te weten wie je bent

bij de waterput
bron van alle leven
tranen die stromen
rivier van smart
tranen,zoet smakende herinneringen
sterk als een heldere droom
verlangen naar zijn zachte kus
teer als een rozenknop

Oeh, dit is mooi. Loopt heel goed en het is fijn dat hij niet gerijmd is. Dit is nou leuk om te krijgen :) .

Kom bij mij
laat me je omhelzen
iedere vezel
verlangt naar jou

voel de Liefde
mijn Liefde voor jou
die het vuur aanwakkert
diep in mijn hart

ik neem je mee,Santiago
naar mijn dromen
vol rust en harmonie
wij samen
altijd samen

:D Volgens mij kun je zo wel oneindig lang doorgaan.

Ja,ik wil er ook mee doorgaan,dit is voor mij een manier om de liefde tussen Santiago en mij vast te houden.Het is nl een liefde die in dit leven niet mogelijk is en dat doet ons beiden veel verdriet.Aan de andere kant weten we dat deze liefde al levens bestaat en ook nog levens door zal gaan.

Ik ben blij dat je het mooi vindt..er zullen nog meer gedichten volgen.

Ik vind je gedichten mooi; Dit zijn echt van die gedichten die heerlijk zijn om te lezen; sluit me aan bij lovetear :). Ik denk dat ik de tweede nog het mooist vind... de vorm spreekt me erg aan!

oh, ik dacht dat het over de stad Santiago ging. Zag laatst zo'n progje op tv over muzikanten in Santiago die helemaal verliefd waren op hun stad... Niet dat dit verder interessant is, voordat ik door ga brabbelen, maar wat ik zeggen wilde: Zo gepassioneerd over een stad schrijven is ook best okay.

Dank je wel. :)

Nee,de naam Santiago komt uit het boek 'de alchemist' van Paulo Coelho.

Mijn kussen
verlangen naar jouw mond
mijn handen
strelen je huid
mijn armen
willen je omhelzen
mijn hart
zegt kom
kom en zeg me
dat je hetzelfde verlangt

Bij de waterput
bron van alle leven
valt de Liefde uiteen
een koude hand
omvat het hart
en dooft langzaam het vuur

gevoel van schuld
verwondt mijn hart
de duisternis
waarin ik zit
maakt me angstig
onzeker en klein

tranen die niet kunnen stromen
opgekropt diep in mijn ziel
dit verlies wil ik niet dragen
het wordt een te groot gemis

laat die Liefde tussen ons
je moet een cel niet delen
koester ieder kostbaar moment
als het beste in je leven.

Ik vind dat je een mooie wereld schept in het laatste gedicht. Je gebruikt de juiste woorden in de juiste volgorde op de juiste plek. Voor mijn gevoel voegt het derde deel alleen niet echt iets toe aan de rest. Je hebt het daarvoor al over het verwonden van je hart, de duisternis en angstig, onzeker en klein. Ik heb het gedicht eens gelezen zonder die strofe, en eigenlijk vind ik het geheel dan sterker. Je laat dan net even wat meer aan de verbeelding over. Ik zou zeggen: probeer het eens zonder dat stuk, en als je het niets vindt, neem ik het terug :D
Mooie slotzin ook!

Voor mij was het belangrijk om te schrijven over het verdriet(de tranen) die ik niet kon maar wel wilde huilen.Dank voor je opmerking want ik lees daardoor mijn gedicht weer anders en daar leer ik weer van. :)

Vooral dit gedicht vind ik erg mooi, alleen begrijp ik de zin 'je moet een cel niet delen' niet echt. Voor mijn gevoel past die er totaal niet tussen, maar misschien als je uitlegt welk gevoel er voor jou achter zit? Afsluitende 2 regels = erg goed!

Als wij samen zijn voelt het alsof we een geheel zijn,bij het afscheid nemen voelen we ons uit elkaar getrokken. Een tweelingzielliefde zijn we daarom de zin over de cel.

:eek:
Wauw, wat mooi...

p.s. wat ik niet zo goed begrijp; de naam Santiago komt uit een boek, zeg je...gaat dit over een karakter uit een boek, of gaat dit over je tweelingziel die naar een karakter uit een boek genoemd is?

Nadat wij het boek van Coelho gelezen hadden,voelden wij ons als Santiago en Fatima in zijn boek. Vanaf dat moment noem ik hem Santiago.

Ik begrijp het.

Is Santiago in staat je gedichten te lezen? (Buiten wat jullie geestelijk al uitwisselen) Geef je ze aan hem? Is hij wel bij je in de buurt (fysiek)?

(Ik hoop dat ik je niet teveel vraag...)

Ja,hij leest de gedichten ook,soms zien we elkaar maar we proberen elkaar regelmatig te bellen en te mailen.Helaas is er niet meer mogelijk op dit moment maar ik zou met hem in een hutje op de hei willen wonen.

wat maakt jou
zo ongelooflijk prachtig
is het de glans
van je kracht
de vreugde
van je groei
het intense
van je Liefde
jij
je bent voor mij
een droom

Kan ik me voorstellen ja (of misschien niet?), een liefde die alle verstandelijke vermogens te boven gaat...

Dat laatste gedicht is wederom heel mooi
met de liefde in je weet je keer op keer een bijzonder gevoelige snaar te raken, ik weet niet hoe het komt, maar dingen die anders cliché zouden klinken, klinken dat bij jou niet!

Geweldig! Juist vanwege die simpele verwoording. Dat is dus wat mij in het andere gedicht een beetje stoorde, die beeldspraak. Dat doe je hier niet en dan vind ik dat het veel beter overkomt. Maar wat zeik ik, het is een totaal ander gedicht. Schitterend!

Ik wens je toe
een zee van rust
aandacht voor het diepste
dit gevoel
brengt jou weer terug
naar waar je graag wilt zijn

bereik je doel
met heel je hart
energie moet stromen
vind jezelf
als in een droom
die nu uit mag komen

ik mis je wel
maar mijn ziel
voelt heel diep met je mee
mijn Liefde straalt
voor jouw geluk
en dat zal vreugde geven.

Als jij niet bij me bent
voel ik gemis
een gevoel
zo diep
intens knagend
een mooie pijn
te voelen
dat mijn Liefde
voor jou zo hecht is.

Echt een heel mooi perpetuum carmen, een constant durend gedicht. Ik hoop ook ooit nog eens een meisje te vinden dat ik op zo'n manier wens te bezingen in een gedicht!

Mag ik me verloren voelen
als jouw gemis
me heel diep raakt
als mijn hart roept
kom toch bij me
en je zo ver van me staat

mag ik me gelukkig voelen
als ik jou
intens omhels
als mijn kussen
jou beminnen
en je zo dicht bij me bent

:eek: Poëtisch ook nog mooi en kloppend :o Wat romantisch

Ja,de gedichten komen gewoon uit mijn hart opborrelen.Liefde inspireert en maakt iemand erg creatief.

Waarom moet ik zwijgen
liever schreeuw ik uit
iedereen moet weten
dat ik zo van je hou
deze Liefde is zo mooi
maar ook zo vreselijk droef
met treurigheid omgeven
in het donker
in de kou
geen openheid
gesloten hart
een kleine wereld
alleen van ons
het moet zo zijn
geniet van elk klein moment
heinner iedere kus
voel onze harten samen
kloppend in een ritme
het ritme dat ons zegt
deze Liefde is echt



(sorry voor het uppen maar door omstandigheden kon ik een tijdje niet posten en ik wil graag mijn lange gedicht voor Santiago afmaken)

Ook weer heel mooi, maar niet op zichzelf. Het moet inderdaad in een grotere context staan. Ik zou het op zich wel een goed idee vinden als je eens alles onder elkaar zou zetten wat je bij elkaar wilt hebben. Ik ben de draad namelijk wel kwijt waar het gaat om het totaalbeeld.

Alle gedichten die ik heb gemaakt over Santiago horen bij elkaar,ik probeer zowel het geluk over deze liefde als het verdriet te laten zien. Het blijft een liefde die niet mogelijk is en het verscheurde gevoel probeer ik neer te zetten.Ik weet niet of het duidelijker zou worden als ze allemaal bij elkaar zouden staan.

Misschien ken je mijn lichaam niet
herken je wel mijn ziel
voel je geestverbondenheid
het is toch een geheel

wees niet ongeduldig,nee
wij hebben zoveel tijd
ontdek jij mij
en ik vind jou
als een herinnering

iets wat al eeuwig bestaat
zonder begin of eind
de energie die Liefde heet
en die voor ons schijnt.

Ik ben sprakeloos....zo mooi en vol liefde is dit geschreven.Voor mij ook heel herkenbaar. Ik hoop dat er nog veel mogen volgen.

Dank je...ik weet niet of er nog veel volgen,ik ben eigenlijk bezig met het laatste gedicht.

:eek:
Waarom?

Omdat ik niet meer kan zeggen over mijn Liefde voor Santiago...het wordt dan misschien iets te...alles wat ik voor hem voel is aan de orde geweest.Komt er meer dan begin ik opnieuw.
Jouw Sam-sara gedichten zijn mooi,ik hoop dat jij er nog meer schrijft;ik zou ze qua gevoelens ook geschreven kunnen hebben.

Wat kan liefde toch pijnlijk en tegelijkertijd zo prachtig zijn.

Ik ga weg
het is genoeg
mijn liefste weet
wat ik voor hem voel
de tijd zal alles leren
met vallen en opstaan
in voor- en tegenspoed
maar weet dat er een Liefde is
zo mooi en zo intens
zoek dat gevoel
ervaar dat het bestaat
ontken het niet
en leef......