1) Zorg ervoor dat je techniek je niet belemert of hindert in je spel. Dus niet alleen rare ritmes kunnen spelen, maar ook snel, precies, verschillende articulaties, een pure vibrato en goed geintoneerde 'bends'. Dingen zoals sweep picking, artificiele flageolet(artificial harmonies), tapping enzo zijn helemaal niet per se nodig maar hangt af van de stijl en je smaak. Maar houd articulatie in de gaten want dit is een sterk punt van de gitaar. Met een goede techniek kan je ook RSI of andere klachten voor 95% voorkomen.
2) Leer je toonladders, arpeggio's(gebroken akkoorden), drieklanken en leer niet alleen de posities maar ook de noten en de intervallen zelf. Dit kost heel veel werk en is dus ook iets voor de lange termijn. Heb een idee van het functioneren van het muzikale stuk waar je overeen speelt. Als bijvoorbeeld de harmonie op een speciale manier functioneert kun je dit net helemaal gaan negeren en je eigen 'verhaal' gaan vertellen.
3) Leer improviseren, ontwikkel je gehoor zodat je hoort welke interval een noot tegen een akkoord produceerd. Luister naar andere improvisators en doe dit in alle stijlen muziek. Nog iets over het improviseren zelf. Speel duidelijke thema's en varieer op die thema's. Speel dan iets nieuws, iets wat bijv enkel een ritmische functie heeft en introduceer dan een nieuw thema of breng het vorige thema terug. Enz enz, er zijn duizenden voorbeelden. Het beste geimproviseerde nummer op gitaar is naar mijn mening Jonas Hellborg, Shawn Lane & Jeff Sipe met Time Is The Enemy en dan de versie van de gelijknamige CD. Alhoewel dit wel een erg 'transcendental'-achtig stuk is(qua techniek, muzikaal concept dat op hoog en beperkt niveau is doorgevoert, harmonieen enz, de fysieke techniek op de gitaar zelf ala Liszt)(en voor dove techniek-afkrakers, luister daarna ook eens Tri-7/5 van Shawn's Solo album, het liefst de live versie). Dus zoek zelf de beste improvisatoren en gitaristen in elke stijl van muziek. Dit is sowiezo een levenslange taak. Als je namen wilt heb ik er nog wel een paar.
4) De belangrijkste, zing mee met dat wat je speelt, of eigenlijk zing en speel dat tegelijk 'na'(mee dus eigenlijk). Zo stijg je uit boven toonladders, techniek, stijl enz. Je speelt gewoon zonder moeite wat je in je hoofd denkt. Er komt nu echt een connectie tussen jouw en de muziek, ik heb dat heel soms, dat is echt mooi. En dan klinkt het ook echt zo, dat zijn echt spirituele ervaringe. Als je in dit stadium bent dan hoor je bij de besten.
|
