Verhaal: Zelfhaat
 

Verhaal: Zelfhaat

Vrijdag avond om 11:00 PM. Daar zit ik dan, veilig achter mijn computer. Weer ben ik thuis gebleven. Ik wil graag uitgaan, maar iets houdt me tegen. Waarom durf ik niet? Wat is er mis met mij?

Ik ben mijn eigen gedachten en angsten langzamerhand zat. Waarom ben ik zo gestoord? Weer ben ik bezig met mijn zelfgemaakte angsten. Ik weet wel beter, maar ik luister niet naar mijn verstand. Voor een paar weken ging het beter met mij. Ik heb nieuwe kleren gekocht, ben op een sport gegaan, elke dag bereikte ik iets "nieuws". Eindelijk doe ik iets anders dan computeren, maar nog steeds voel ik me slecht. Met elk verloren weekend dat voorbij gaat, wordt het erger...

Waarom ben ik zo een eenzame loser, verscholen achter zijn computer? Komt het omdat ik vroeger vaak gepest ben? Ik weet het niet. Mijn angst voor mensen is nu eigenlijk zo goed als verdwenen. Wat is het dan? Ben ik stiekem nog steeds bang voor mijn vader? Ben ik bang dat hij het niet goed vind? Mijn hele leven lang probeer ik hem te gehoorzamen, maar nooit is het goed. "Een rare vogel", noemt hij me vaak achter mijn rug...

Ik praat weinig, verdiep me altijd in mijn eigen gedachten. Ook heb ik me lange tijd helemaal laten gaan. Ik heb me soms dagen niet gewassen, weken lang dezelfde kleren aangehad. Wat is er mis met mij? Zijn mijn "sociale angsten" zo groot dat ik me verschuild heb in mijn eigen wereldje? Waarom had ik soms geen zin meer om te leven? Waarom ben ik zo gestoord?

Iedereen heb ik laten vallen. Het enigste wat ik de laatste 3 jaar gedaan heb, is een muur bouwen. Een muur om mijn gedachten en ziel. Mijn gevoelens vervaagden aan de buitenkant. Mijn vader lag 2 jaar geleden in het ziekenhuis, hij was ernstig ziek. Alles wat ik deed, was thuis zitten. Ik bezocht hem maar 1 keer. Het deed me niks. "Lekker rustig is het thuis", dacht ik toen...

Nu zit ik hier, schrijf jullie dit verhaal. Waarom doe ik dit? Is dit mijn schreeuw om hulp? Is dit mijn laatste optie of is het maar een begin? In mij groeit iets, iets wat niet goed is. Ik noem het "zelfhaat", anderen noemen het een depressie...

Ik wist effe niet of ik deze op Psychologie of hier moest plaatsen. Maar omdat het verhaal naar mijn mening in principe toch het gevoel "zelfhaat" uitdrukt, heb ik het hier geplaatst...

MAS187
Tearing down a wall...

ik noem dit geen zelfhaat en ook geen depressie. Maar je hebt geen zelfvertrouwen. Wat ik wel mooi vind, dat is dat je gevoelens heel natuurlijk kan uiten op papier. Niemand is perfect, dat moet je begrijpen. Waarom vind jij het eigenlijk niet normaal dat je zoiets schrijft? Iedereen doet dat op een ander manier...

Die gedachten gaan meestal gepaard met agressie en verdriet, maar dat kon ik niet goed onder woorden brengen http://forum.scholieren.com/frown.gif

De meesten die hier op het forum zitten misschien wel, maar hoe zit het met de rest van de wereld? Toen ik vroeger nog vrienden had, kon het internet me helemaal niet schelen. Gevoelens uiten op papier deed ik vroeger ook nooit...

Ik weet het niet meer http://forum.scholieren.com/frown.gif

*knuff*

Ik herken hier een aantal dingen in. Welke dingen zeg ik niet want daar heb je toch nix aan.
Wat voor mij heel erg heeft geholpen is dat ik n vriend heb gekregen (toevallig via internet) die me begrijpt, me steunt en er voor me is.

je mag me altijd mailen/adden bij MSN/ICQ/ of gewoon om hulp vragen..

*knuff*

op t moment weet ik ff niet wat ik moet zeggen..

http://forum.scholieren.com/redface.gif http://forum.scholieren.com/wink.gif

* kijkt naar profiel van star9 *

Voor zover ik weet, heb jij geen e-mail adres http://forum.scholieren.com/frown.gif

Marc


[Dit bericht is aangepast door MAS187 (21-07-2001).]

heb ik wel.. alleen nie ingevuld.. zal ik meteen ff doen..

OK http://forum.scholieren.com/biggrin.gif

Euhm, dit lijkt me meer iets voor Psychologie...Goed dat je verhalen schrijft hoor, maar dit forum is er niet voor bedoeld om elkaar *knufjes* te geven...Ik laat hem nog wel ff staan...

Herkenbaar.. *huilt* http://forum.scholieren.com/frown.gif

ik weet verder nix te zeggen, ander keertje HOOP ik http://forum.scholieren.com/smile.gif

er valt niets te zeggen......ik voel met je mee, vandaar dat ik je begrijp, maar als jij wilt dat je vrienden je snappen, praat dan met ze , wat je allemaal dwars zit enzo......wie weet voelen zij net hetzelfde....en het is beter dat je gevoelens uit op papier dan dat je het op een andere manier doet http://forum.scholieren.com/wink.gif

Die muur ken ik, want die heb ik ook gebouwd. Een masker heb ik ook opgezet, jij misschien ook? En dat mailtje, dat komt echt, vertrouw me maar. Maar ik ga morgen op vakantie voor een week. En het verhaal: dat loopt goed, maar daar heb je het vast niet voor geschreven neem ik aan.
xxx Anne

Jullie sluiten op de een of andere manier bij elkaar aan lijkt wel...

Ach, iedereen komt wel eens iemand tegen die in veel opzichten op je lijkt. Ik kan me voorstellen dat we irl misschien verder uit elkaar liggen, dan je zou verwachten...

Maar ik vind zijn verhalen en topics op Psychologie ook allemaal erg herkenbaar http://forum.scholieren.com/smile.gif

MAS187
Don't judge a book by it's cover...