geen titel
 

Toen je je gitaar te rusten legde
en de saxofoon zijn dans begon

je nam je rugzak en zei gedag
nooit eerder had ik je zo gezien

en nadien pas kwam het besef
hoe mooi je eigenlijk wel was

- hoewel ik je reeds 2 jaar kende -

en wanneer je de deur sloot
werd in mijn hart gezongen:

dit is poëzie.


ik ben sinds vandaag een heel klein beetje erg verliefd :o

oeeeeeeeeee prachtig verwoord egt mooi kheb geen commentaar...

De eerste 2 zinnen vind ik werkelijk prachtig!

Hierna verwacht je een vervolg op de laatste zin, dit krijgen we niet, hierdoor leest het verrot en dat is zonde...

misschien:

Toen je je gitaar te rusten legde
en de saxofoon zijn dans begon

nam je je rugzak

Hierdoor verdwijnt dat en kan je het lezen als 1 geheel.

Daar dacht ik zelf ook aan ;), ik vind het een erg goede suggestie, daardoor loopt het veel beter lijkt mij. Verder een goed gedicht, op een leuke manier omgegaan met de taal; vooral de afsluiting vind ik erg leuk. Een orginele verwoording; het spreekt me erg aan. Ook de vorm is prettig; het leest meestal erg goed door (y)!

Jammer genoeg :D is het erom gedaan... Tussen de eerste en de tweede strofe gebeuren er nog een heleboel dingen, een heleboel details, tegelijkertijd maakt het afbreken het ook pijnlijker, het insinueerd zonder te vermelden (ik heb in de les Latijn geleerd dat dat een Stijlfiguur is :p - aposiopese), de tweede strofe is ook belangrijker, vandaar dat ik liever de indruk wek dat er een nieuwe zin begint, dan dat er een onder/nevengeschikte zin begint.

:evil:

Het is maar wat je beter vind, ik vind het daardoor verrot lezen en daardoor vind ik het meteen een stuk minder goed...

Ik wou je niet boos krijgen hoor :bloos:

Mijn krijg je niet zo snel boos :)... Alleen vind ik het zonde van het gedicht, maar het is natuurlijk heel persoonlijk...