dichtsel
 

vind het zelf een slecht gedicht, maar goed...

Ik sta in brand
van binnen - vlammen
slaan me uit

gevlochten gevoelens
vormen een eeuwige knoop

ik ben zo bang

wie je bent
en waarom
niet een ander

ik besta niet
maar voel dat ik leef

het beangstigt me
en ik verzet me

maar vuur
en vlammen
zijn sterker; tranen verdampen
en de damp
vormt illusies
en ongegronde hoop

zo kansloos
want in mij
overheerst duisternis

altijd

Even los van het gedicht zelf een paar kleine aanmerkingen:
het beangstigd me
en ik verzet met
"Beangstigt" moet met een t, en bedoel je "ik verzet me"? Want dan hoort die t er niet.
want in mij
overheersd duisternis
Voor zover ik weet is het "overheerst", met een t dus.
Dat was het rondje mierenneuken :D
Ik snap niet zo goed waarom je het een slecht gedicht vindt. Je schept volgens mij een helder beeld, ik kan me er duidelijk iets bij voorstellen, en ik vind het ook leuk dat je "ik ben zo bang" in cursief zet, dat benadrukt het en rukt het tegelijkertijd een beetje uit de context van het gedicht zelf.
Je zou kunnen overwegen om "altijd" aan het slot te schrappen. Ik vind het niet echt iets toevoegen, het is wat dubbel.
Leuk gedicht!

ik schaam me diep :o d's en t's zijn niet mn sterkste kant, maar dit was wel zwaar rampzalig :o

ach ik wijt het maar aan mn humeur op dat moment...

en dank voor je reactie :)

dat altijd heb ik juist heel nadrukkelijk gebruikt, voor mij benadrukt het dat het allemaal toch weinig zin heeft.. beetje moeilijk uit te leggen zonder de hele achterliggende gedachte en geschiedenis erbij te vermelden ;)

o en waarom ik het zelf een slecht gedicht vind, ik vind het te simpel ofzo, ben niet tevreden over 'de compositie' en ik vind het te concreet... > ik ga tegenwoordig liever voor vage compositie en abstract woordgebruik... daar streef ik meestal naar in ieder geval en dat mis ik in dit gedicht wel heel erg...

Ja, dat is een beetje het frustrerende; ik merk dat je niet de enige bent, heel veel mensen gaan in eerste instantie voor de "vage" compositie. Abstract woordgebruik is zeker niet verkeerd, doe ik zelf ook vaak, maar ik zou je toch aan willen raden om vooral te letten op het gevoel dat je over wilt brengen. Want daar gaat het de meeste lezers toch om, geloof ik. En in dit gedicht vond ik dat juist zo duidelijk! Het is inderdaad concreet maar concreet = niet fout, of te gemakkelijk ofzo. Natuurlijk is het ook lekker om vage gedichten te schrijven, helemaal mee eens, maar gooi dit principe zoals je het nu toepast niet overboord. Zou zonde zijn!
En de d's en t's zijn je vergeven ;) , het is geen ramp natuurlijk, het zijn alleen de kleine details.

toen ik net gedichten schreef, schreef ik heel concreet. Maar na verloop van tijd ben ik juist gaan zoeken naar meer abstracte verwoording, omdat ik van mening ben dat je op die manier juist veel meer emotie in een gedicht kunt stoppen, het maakt een gedicht ook meer toegankelijk voor eigen interpretatie van de lezer, wat ik heel belangrijk vind :)

en d's en t's zijn geen kleine details, tenminste, in principe wel misschien, maar dat soort fouten zijn slordig en wijzen op onoplettendheid. en dus is het wel erg. vind ik. :)

Ik ben het toch niet helemaal met je eens. Toen ik begon met dichten ging ik allereerst rijmen. Vreselijk frustrerend! En bovendien afschuwelijk slechte gedichten. Toen ik van het rijmen afstapte, ben ik gaan schrijven zoals jij het bedoelt: abstract, veel metaforen. Weet je wat volgens mij het risico is? Dat de beeldspraak, het taalgebruik het belangrijkste wordt, dat mensen zich niet meer herinneren waar je gedicht nou daadwerkelijk om ging, maar alleen de moeilijke zinconstructies onthouden.
Als je schrijft:

Ik ben bang
ik kan wel janken
of:

de ontluikende angst
in het diepst van mijn golvende weemoed
als stukgereten dromen
op de rotswand van mijn ziel
blaatblaatblaat enz.

In welk fragment zit dan de meeste emotie?
Ik denk dat het belangrijk is om jezelf geen regels op te leggen: zeker, soms zijn de moeilijke zinconstructies en abstracte beeldvorming de beste keuze, maar soms (in dit geval bijvoorbeeld) ook niet! Gun jezelf de vrijheid om puur te schrijven wat in je opkomt, bedenk niet van tevoren al: "ik moet abstracte verwoording gebruiken, anders is er geen ruimte over voor eigen interpretatie van de lezer".
Bepaal het verschil: het tweede fragment dat ik net typte, is toegankelijker voor eigen interpretatie , maar het eerste fragment is in zijn geheel toegankelijker.
Ik zeg niet dat je geen gelijk hebt, maar laat die regel zoals jij hem stelt niet gelden voor alles wat je schrijft. :)