Commentaar krijgen
 

Misschien hoort dit topic bij psychologie, sorry dan...

Ik kan er dus echt niet tegen, tegen commentaar krijgen. Vooral niet als het van mensen is die dicht bij me staan, mijn moeder of zus, mijn vriendje, of vrienden.

Woensdag op school, moesten we elkaar beoordelen op iets, en toen heeft een jongen waar ik goed mee omga mij af lopen zeiken, ik kon dat dus echt niet hebben... Het was zelfs zo erg dat ik donderdag lekker stug tegen hem heb gedaan :bloos:.

Gisteravond onder dansles, toen zei mijn vriendje je doet het niet goed... blablabla (maar ook niet 1 keer maar 10 keer), en toen ben ik de rest van de dansles redelijk pissig gebleven...

Mwah het slaat natuurlijk nergens op... Maar toch kan ik het niet hebben, en maakt het me boos en verdrietig. Ik kan dus eigenlijk niet met commentaar omgaan. Herkenning? Iemand misschien ideeen hoe het wel goed kan gaan, want ik zal in mijn leven nog wel vaker commentaar krijgen :(

Jaaa ik herken dit cker :s ik ken er ook niet mee omgaan.
Ik moet me eigen altijd gaan liggen verdedigen, of ik ga iets lulligs over die andere zeggen. *moet jij zeggen* iets in die richting.
Ma ik weet dus ook nie watk moet doen haha sorry. :bloos:
Dus ik hou dit ook in de gaten want ik wil ook weten wat je dr aan kent doen.

telkens als je je boos voelt worden, beseffen dat je je boos voelt, en dat je dat dus niet leuk vindt, en daar iets aan wilt doen
hoe meer je erop gaat letten, hoe rapper je een situatie gaat herkennen waarin je je boos voelt, en hoe meer je er mee zal kunnen omgaan, tot een moment dat je er geen aandacht meer zal aan besteden

(of bij mij lukte dit toch)

Met je vriendje zou ik er iig over praten...met andere mensen kan dat ook, maar dat moet je willen... Mensen bedoelen dingen soms heel anders dan jij ze op pakt, je geeft ze dan een kans om het uit te leggen en er eventueel een volgende keer rekening mee te houden.

'k denk dat niet goed om kunnen gaan met commentaar, vaak te maken heeft met onzekerheid...als je zeker van jezelf ed bent, dan ga je je door commentaar van een ander niet snel rot voelen, denk ik.

ik blijf niet heel pissig, ik weet alleen niet wat ik erop moet zeggen.

Ik denk dat je je geen houding weet te geven en eigenlijk niet weet wat je met die kritiek op dat moment moet doen. Iets wat ook moeilijk is.
Ik zou proberen te onthouden dat ze het heus niet lullig bedoelen, of om jou af te zeiken. Het is eerder aardig bedoelt om je te helpen, en mensen mogen fouten maken. Daar leer je echt van.

probeer er niet zo zwaar aan te tillen, en wat rustiger er mee omte gaan.

succes

precies wat bovenstaand persoon zegt. Commentaar is niet altijd lullig maar eerder bedoeld om je te helpen, en zo zal zeker je vriendje het ook bedoelen. Probeer het ook zo op te vatten.

Ja mijn vriendje weet dat ook wel hoor. Maar ja hij hoeft ook niet altijd alles maar goed te vinden, en er niks van te zeggen als ik iets niet goed doe oid.

En andere mensen ja ik zeg dan wel dat ik niet tegen commentaar kan, maar ja wat hebben zij eraan, als ze mij moeten beoordelen, dan hebben ze natuurlijk wel het recht eerlijk te zijn wat ze ervan vonden!

Herkenbaar

Ik kan dus ook echt niet tegen kritiek. Als mijn trainer, leraar, baas, vriendje of mijn ouders zeggen dat ik iets verkeerd doe, dan ga ik echt door het lint. Op die momenten word ik boos, en verdrietig.

Bij mij begon het op de basisschool al. Als de juffrouw zei dat ik een fout had gemaakt, ging ik meteen huilen. Zo erg is het nu niet meer, maar ik heb dat nog steeds heel snel.

Je hebt vrij weinig aan dit verhaal, maar ik wilde even zeggen dat je niet de enige bent.. :bloos:

Ik kan ook slecht tegen kritiek, maar de laatste tijd gaat het beter.
Het is makkelijker gezegd dan gedaan, maar je moet herinneren dat kritiek 9 van de 10 keer niet slecht bedoeld is tegen jou als persoon. Je moet het niet te veel op jezelf betrekken. Zie het meer als raad/advies in plaats van als een negatieve aanval.

Ik kan ook slecht tegen kritiek. Ik neem het vaak te persoonlijk, en voel me daardoor de hele dag slecht ofzo :o...best wel erg..Ik probeer me er niet zo veel van aan te trekken, maar gaat niet altijd even makkelijk. Verder zeg ik dan tegen mezelf dat ze vast jaloers zijn, of dat ze er maar aan moeten wennen dat ik niet perfect ben ofzo. (iets wat eigenlijk niet werkt omdat ik voormezelf weet dat er niets van waar is, en dat ik er diep van binnen wel mee zit :o )