zeee hiiin dzit gsgm
 

zonder kleren door de kou
en vragen wat ik lief heb
en voelen wat ik niet heb
en dromen wat ik wens

het zilver onderhuids
in puurheid en essentie
in vuurvast scherpe lijn
in roodzwak spiegelt pijn
het zwarte vloeit van hier

draai het zilver om haar as
zie niet om vergeet wat was
in laatste stuipt het hard tekeer
ten laatste uit het klopt niet meer

golf die om je voeten spoelde, kleine
sloot zich boven mij en troonde
gedachten zilvern aard en nog wat deinde
mij naar dieper watren van de nacht

Of je titel klopt niet(moet het geen hiiih zijn?), of ik snap hem niet.

Ik kan je eerste strofe nog wel volgen, maar daarna niet meer zo goed. Toch komt het op mij als melancholisch over, is het zo bedoeld?

Ik kan sowieso niets van je titel maken, als je wil mag je dat wel eens uitleggen. Ik ben nieuwsgierig.
Even toegespitst op de laatste strofe: wat is "zilvern"?
Ik moet je zeggen dat ik grote bewondering heb voor het ijzersterke ritme in je gedicht. Het leest - vooral hardop - ontzettend lekker weg. De rijm is beslist niet dwangmatig en door het herhalen van "en" en "in" creëer je een haast dwangneurotische sfeer, wat perfect combineert met rauwe zinnen als "het zwarte vloeit van hier" en "zonder kleren door de kou".
Ik zou alleen nog wat sleutelen aan die laatste strofe. "Watren", dan laat je ritme belangrijker worden dan logica en da's jammer. Maar het vervelende is dat het heel moeilijk is om dat op te lossen. Ik zou het ook niet weten... :confused:
Sterk gedicht, het zit heel goed in elkaar!

Check de eerste letters van de zinnen. :)

titel was eerst verkeerd, met dank aan Anneee nu een correcte titel.

jsoes: leuk verhaal hoor, maar je moet niet het middel met het doel verwarren. Om dat even boud te stellen: 'Wat je van het metrum vindt interesseert me niet.' 'Form follows function', klinkt dat bekend? Ik probeer hier dingen indirect te vertellen, dat ik daar toevallig een hoop letters, een metrum en weet ik niet wat allemaal meer gebruik, is bijzaak.

Oh, en je hoeft je ook niet uit te putten in melodramatische onzin om te zeggen.

Ik dacht: kom, mensen plaatsen hier hun werk omdat ze graag willen weten wat anderen er van vinden (in goed vertrouwen heb ik veronderstelt dat dwangneuroten met een iets te groot ego zich niet zullen "verlagen" tot scholieren.com), laat ik eens een beargumenteerde reactie geven op dit gedicht.
Als ik dat niet doe op de manier zoals jij het graag gezien had willen hebben, dan zou het ontzettend comfortabel zijn als je me dat op een volwassen manier mee zou delen. Gaarne rekening houden daarmee als je je werk gaat publiceren op een algemeen forum. Want het laatste wat ik wil doen overkomen is dat ik melodramatisch op je teksten reageer.
Ik kijk naar de tekst, je boodschap interesseert me geen ruk, daar hebben we andere forums voor.

Danku.

hehe, lol

:rolleyes:

^^

Ik vind het een erg goed gedicht; sterk van opbouw, wat de inhoud erg ten goede komt; interessant, en zeer goed verwoord. Door het sterke, regelmatige ritme vind ik je gedicht erg goed lezen. De eerste strofe is een erg sterk begin, en de volgende strofen zijn eveneens erg sprekend.

De inhoud spreekt me aan, ik heb het idee dat er een sterke wending is na de derde strofe (tenminste, dit is hoe het op mij over komt), wat de laatste strofe tot een erg goede afsluiter maakt.

Ik ga proberen van dat imago af te komen :p

Ik ben het met Xineof eens over die laatste strofe, het lijkt daar duidelijker te worden, een oplossing te geven. (Alleen een oplossing waar ik nog niet helemaal bij kan...)

Verder vind ik je begin super. Echt, die eerste strofe is geweldig. Omdat hij perfect loopt en omdat de woorden het goede gevoel geven. Melancholisch, ja, dat denk ik wel, zeker die eerste strofe.

xx