'Ik kan het' vs. 'ik kan het niet'
 

Het ene moment kijk ik m'n boeken in en denk ik 'dit is te moeilijk, dit kan ik ECHT niet, ik geef het op!'. En een uurtje later kijk ik nog eens en denk ik 'ach wat, ik ben over een maand klaar voor het examen'.

Dat eerste gevoel is erg demotiverend.

Wie kent dit? :s

Ik dat vrijwel iedereen dat eerste gevoel wel eens heeft. Ik iig wel.

Ja, ik ken het. Wil je nu mijn MSN ofzo?

Nee hoor, maar hoe ga je ermee om?

Ga je met tegenzin toch aan de slag en probeer je je er doorheen te worstelen, of denk je 'fuck it' en ga je forummen?
Of ga je naar de huiswerkfora om hulp te zoeken?

Dat wisselt per keer. Ligt er maar net aan hoe m'n algemene humeur is, of het erg nodig is dat ik wat aan dat hw doe, enz.

Dat eerste gevoel is mij eigenlijk onbekend. Omdat ik niets leuker vind dan mijn studieterrein is eigenlijk niets te moeilijk. Mocht het wel zo moeilijk zijn dat ik het niet ineens begrijp dan beleef ik al plezier aan de voorbereidingen om het wél te snappen.

Dat heb ik nu dus ook; als ik het niet begrijp, gaat m'n hart wat sneller kloppen en is het een soort uitdaging het wel te gaan begrijpen. Maar het is zelden zo dat ik iets niet begrijp... In dat geval werkt het voor mij dus zeker motiverend; ik streef er dan naar het wél te begrijpen. Maar wanneer ik iets moet doen wat me echt niet interesseert, dan schuif ik het veel sneller van me af.

Precies. Maar iets (tijdelijk) opgeven omdat het (in eerste instantie) te moeilijk zou zijn - dat nooit. Ik ben geïnteresseerd in alles wat mijn studie omvat, zeker nu ik alleen de vakken doe die ik leuk vind, en als het moeilijk is is de uitdaging des te groter.

Inderdaad. Het merkwaardige is in mijn ervaring -en misschien is dat bemoedigend voor degenen die erg vaak bevangen raken door het eerste gevoel dat vlootadmiraal schetst- dat ik de tentamina van de vakken waarvan ik de stof kinderlijk eenvoudig vind zonder uitzondering sléchter maak dan die van de vakken waarvan de stof van mij wat meer intellectuele inspanning vergt.

Bij mij is het probleem ook niet dat ik de stof niet interessant genoeg vind of dat ik het niet zou kunnen snappen, sommige boeken zijn alleen zo moeilijk geschreven dat het voor mij onmogelijk is om ze te vertalen (dyslexie)...en dat is wel eens frustrerend, omdat ik de stof in normaal Nederlands best zou begrijpen.

Wees blij dat het wel goed zit als je een uur later het boek weer openslaat. Mijn advies is om als je het even niet ziet zitten met een vak het even weg te leggen, iets anders te gaan doen en later weer kijken.

Ik heb dit ook wel eens, en ik denk dat de meeste mensen dat wel hebben..... :s

Als ik iets niet begrijp, ga ik juist aan de slag om het wél te begrijpen, zonder tegenzin. Alleen als ik iets niet interessant vind, schuif ik het sneller aan de kant.

Ja ik heb t wel eens. Kom ik altijd wel weer overheen.

Ga dan toch tijd aan je vwo besteden in plaats van hier te forummen!

VWO is saai.

Eerst ga ik de anatomie, fysiologie en pathologie van de mens op academisch niveau leren. In 2 jaar.

Dan ga ik scheikunde, natuurkunde en wiskunde op VWO-niveau doen.

En dan ga ik in 1 jaar geneeskunde doen (d.w.z. alle tentamens van de hele opleiding in één keer doen).

Offtopic: JA, ik heb ook wel door dat ik nu wel een EXTREEM positief zelfbeeld heb.

Ehm, geneeskunde is niet alleen maar theorie he, je moet ook de praktijk leren... en dat leer je niet in 1 jaar.

Als ik jou was zou ik nu dat VWO afmaken, dan naar geneeskunde gaan doen in - als je geluk hebt - 4 jaar.

Begin maar eens met het VWO.

Als ik VWO zou gaan doen zou ik dat over anderhalf jaar af hebben, maar het is zo saai.
Ik hoef alleen natuurkunde-1, scheikunde-1 en wiskunde B-1 te leren.
Biologie-12 ben ik over een paar maanden mee klaar.

Maar het punt is: 't interesseert me geen ene f*ck.
Dus ik zeg tegen mezelf 'vergeet dat vwo maar even, ga doen wat je interessant vind en wat je aan kan, en laat het maar eens zien'.
't Zal dus wel een colloquim doctum voor de SUMMA-opleiding worden (geneeskunde in 4 jaar), waar ik dan in 2 jaar doorheen kan vliegen.

Ik, normaal VWO'er en over twee jaar of langer normaal student? :eek: Nee dus.

Wat ben jij ongelooflijk arrogant. :rolleyes:

Jezelf motiveren tot iets wat je niet interesseert is ook een vorm van intelligentie.

Gaat je niet lukken. Mensen die die 4 jarige opleiding doen zijn nu al alle zaterdagen ect kwijt en daarbij heb je ook praktijk en dat is ook verplicht.
Als je denkt dat je een goede arts wordt door het er maar zo door te jagen heb je het mis. Je bent pas goed als je veel ervaring hebt. Dus die moet je opdoen. (de meeste artsen zijn pas echt goed rond hun 50ste tot het pensjoen)
Ook moet je denk ik niet teveel denken dat het echt een uitdaging is. Als je echt uitdagingen wil kan je beter onderzoeker worden denk ik. (biomedische wetenschappen of biologie studeren)
Ik vind trouwens dat deze 2 topics van jou best in 1 topic zouden kunnen. Draait op hetzelfde uit. Deze reply gelt dus ook voor het andere topic.

Ik heb nooit het gevoel dat de stof te moeilijk is eigenlijk, tenminste, ik weet dat het allemaal wel te doen is, als je er maar tijd in steekt. Meestal is het in het begin vooral een kwestie van jezelf de terminologie eigen maken, anders kun je rustig een uur naar een docent luisteren terwijl driekwart van de stof je ontgaat.

"Ik kan het niet" is volgens mij het probleem niet voor veel mensen. Studeren is in dat opzicht vooral ook een kwestie van veel discipline bezitten. Ik hoop voor Fleet Admiral dat hij z'n enthousiasme vast kan houden, ook als je een vak moet doen wat je niet leuk vind. Want elke studie heeft wel vervelende vakken, vooral in de beginfase. Ik ken zat mensen die echt wel de intelligentie bezitten, maar zichzelf er niet toe kunnen zetten een boek op te pakken :/

Offtopic:
@fleet admiral: als je echt zo slim bent, waarom maak je dan niet even je vwo af? Een paar boekjes van een paar honderd bladzijden, die hoeveelheid stof krijg ik hier in een maand te verwerken. Bovendien kun je wel zeggen dat het je "geen fuck interesseert", maar dat vind ik juist typisch een houding van domme, ongeinteresseerde mensen, en bovendien getuigt het van weinig wilskracht, zoals ik hierboven al aanstipte. De stof die je op het vwo krijgt is echt basiskennis, algemene ontwikkeling, die je niet per se nodig hebt om te overleven, maar zeker wel bijdraagt aan een beetje begrip van wat er om je heen gebeurt. Ik vind het bijvoorbeeld wel eens jammer dat ik biologie en scheikunde destijds heb laten vallen, want ik merk dat ik er absoluut niks vanaf weet..

Je zet jezelf aan de verkeerde kant, fleetadmiral. Je bent zorgbehoevende... nog lang geen zorgverlenende.

Jij lijkt constant het idee te hebben dat school altijd leuk moet zijn. Nou, stap daar dan maar eens van af.
School is niet altijd leuk, maar school is een vereiste om naar een opleiding te kunnen die wél leuk is.

VWO is dus niet nutteloos, want je hebt het nodig om geneeskunde te doen. Zie het vwo als het jaar 0. Pas als je door het nulde jaar bent kun je aan het echte werk beginnen: het eerste jaar.
Tot die tijd zul je dus wat doorzettingsvermogen moeten tonen. Want al ben je de slimste jongen op deze hele aardkloot en doe jij geneeskunde van mijn part in 1 week: dat red je niet zonder vwo en al helemaal niet zonder doorzettingsvermogen.