schuld in een relatie..
 

Heeft er iemand ooit meegemaakt dat hij/zij de schuld kreeg van alles wat er mis ging in de relatie en dat diegene ook iedere keer wanneer jullie er een gesprek over hadden alles zo wist te draaien dat hij/zijn onschuldig was en dat alles, maar dan ook alles aan jou ligt omdat jij niet normaal bent?

nee.

jij wel, neem ik aan?

Jep... Ik word en erg onzeker van en begin steeds meer aan mijzelf te twijfelen en aan de ene kant weet ik dat hij gelijk heeft, maar waar problemen zijn.... Niet een iemand kan alle schuld dragen neem ik aan.......

d-u-m-p-e-n dan die zooi.

Niet met een jongen.. wel met een vriendin die het altijd zo weet te draaien dat ik de schuldige ben.. Grr.. :nono:

Mjah wie er meer gelijk heeft in jullie relatie kan ik natuurlijk niet beoordelen...
wel denk ik dat waar er ruzie is er altijd twee schuld hebben.. de schuld kan nooit helemaal volledig bij 1 iemand liggen

Ja. En daar kan je niet snel genoeg van af zijn, al ligt dat
voor je gevoel misschien heel anders...

Er kan nooit maar één iemand schuld hebben. Je maakt toch
ook geen ruzie in je eentje?

Nou...niet in zo'n extreme mate, maar wel dat hij het zo vertelde dat het allemaal mijn schuld zou zijn... Maar dat kon me niets schelen, want ik wist wel beter.

ik weet ook wel beter... geloof ik.. In heel veel dingen waarvan hij vindt dat hij gelijk hebt ben ik het wel met hem eens maar als ik hem uit probeer te leggen waardoor dat komt (mede door hem) luistert hij niet of hij hoort het wel, maar begrijpt het niet en ik heb eigenlijk geen idee hoe ik dat nog aan hem duidelijk kan maken...

Nee, maar als het zo zou zijn zou ik weten dat het mis was.. En er zeker wat aan doen.

Totally agree, een relatie heb je meestal ook niet alleen, en daar horen de ups en downs bij, en dat is aan 2 kanten.....

Dat zou hij eens moeten proberen :evil:

nee, maar ik geef mezelf wel altijd overal de schuld van...

ik zou ook heel erg aan mezelf gaat twijfelen als iemand dit de hele tijd zegt. Maar toch tot inkeer komen, want dit zou ik niet willen. Heb het erover, maar ik zou hem wel dumpen. Want waar er 2 vechten hebben er 2 schuld.

Hmmm... wij hebben eigenlijk nooit ruzie :O

Hmm, ik herken dat. Kijk, het kan best eens gebeuren, in een ruzie ofzo, dat je de schuld van bepaalde dingen krijgt. Maar als het echt heel vaak gebeurt, dan klopt er iets niet.

Ook anderen, die heus wel wisten dat hij toch ook niet heilig was, gaven mij vaak de schuld van alles. Ik kan het nog steeds niet echt begrijpen. Misschien kende iedereen een hele andere kant van hem ofzo, hij kan soms nogal slijmerig doen.
Of kwam hij zieliger over ofzo.. ik weet het niet. :s

Maar alsnog kan ik niet begrijpen dat hij mij dan steeds de schuld gaf, ik bedoel, hij kent zichzelf toch wel.. :s
Maarjah.
Het is iig niet leuk om jezelf steeds te moeten verdedigen. Je vriendje hoort toch juist je positieve kanten te zien en te waarderen.. Bij ons was (is?) het zo dat ik echt steeds voor mezelf op moet komen, want hij doet het niet. Ik moet steeds zeggen "jamaar ik was toch juist heel aardig voor je, want ik deed toch juist dit en dat", ipv dat hij zegt "je was zo aardig voor me".

Zeg maar net alsof ik m'n positieve kanten steeds onder de aandacht moet brengen bij hem, omdat hij ze anders niet ziet.. :s

Terug naar jouw situatie. Het lijkt een beetje alsof zo'n iemand een bord voor z'n hoofd heeft. Je moet jezelf steeds verdedigen, want hij ziet het blijkbaar echt niet. Dat is vermoeiend en slecht voor je zelfvertrouwen. En laat je vooral niet aanpraten dat jij niet normaal bent! Ik herken dat echt, en het slaat nergens op. Zijn eigen gedrag praat hij steeds goed, al dan niet met stomme smoesjes en jij hebt het uiteindelijk allemaal gedaan.

Naja, wat je moet doen weet ik ook niet, ik ben zelf iig zo stom om me slecht te laten behandelen. :bloos:
Ga er iig niet in geloven, ga niet denken dat echt alles aan jou ligt, want dan komt het erop uit dat je alles van hem gaat pikken en steeds weer aardig doet.. en dat wordt nog niet eens gewaardeerd ook.. :s

Ja ik heb dat ook gehad.
Eik ist nou pas net vanaf vrijdag anders....
Komt oa omdat ik zo niet verder wou en het uit wou maken.
Als er woorden zijn hebben er 2 schuld, hij luisterd dan wel naar mij maar begrijpt mij idd niet of zegt dat ik me aanstel.
Dat is wel jammer.
Maar hij is nou aan het veranderen want ander issie me kwijt.
En ik moet zeggen ut gaat nou keifijn!!!!!

Misschien dat hij een beetje onzichtbaar voor jezelf en voor anderen continu dingen doet, gedrag vertoont waardoor jij je irriteert en waar je dan ACTIEF op reageert.
Je ziet dan vaak alleen het actieve gedrag...in dit geval dus jij (misschien)....en dan wordt jij aangewezen als de schuldige terwijl hij dan net zo goed 'schuld' heeft omdat hij de hele tijd onder de oppervlakte dingen uit zit te zenden zeg maar, maar dat valt dan niet zo op.

Ik vind het in een relatie ook nogal moeilijk om te spreken van schuld soms. Het is een leerproces voor beiden en het heeft ook te maken met wie je bent, met het samengaan van karakters...tja dat moet maar net passen en goed gaan...maar als het dan fout gaat, is het dan iemands 'schuld'? Nee niet echt, tis gewoon een botsing van karakters.

T leven is een leerproces en dat geldt al helemaal voor relaties. Schuld past daar niet goed bij, maar we noemen het wel zo omdat we niet weten hoe we het anders moeten omschrijven, het is makkelijk uitdrukkken zeg maar.

Beetje vaag verhaal dus ik stop maar weer, weet niet goed hoe ik dit duidelijk uit moet leggen :confused: :)