Een alledaagse thriller
 

Een oranje
slecht verlichte weg
kronkelend
donkere wolken
pakken samen
misschien
vindt de maan
nog een gaatje

En ik
in versnelde
wandelpas
licht hijgend
alleen
althans
dat denk ik

Overheersende stilte
enkel pek
mijn angstige blik
zoekt
potentiële vijanden

En dan
plots
licht geritsel
tussen de struiken
'de wind'
beloof ik mezelf

Een donkere schaduw
richt zich op
lichte looppas nu
m'n hart
sprint hevig
op en neer

Bloed stroomt
sneller
door m'n vaten
ik durf
en kijk
vluchtig

Kleine lieve
Poesie Mauw

hellow..ik vind je gedicht erg mooi..je bouwt een hele mooie spanning op, als lezer merk je dat er iets gaat gebeuren . Het eind vond ik alleen een beetje....ja...kinderlijk, ik zou een ander eind doen..maar misschien is dat wel lompe opmerking omdat ik dan je hele idee omkieper. iig...mooi gedaan!

thx voor de reactie :)
dat kinderlijke is opzettelijk gedaan, om te laten zien dat angsten zo relatief zijn. Je loopt heel ongemakkelijk en alleen, verzint vanalles dat in de struiken kan zitten en dan blijkt het opeens een lieve kleine poesie mauw te zijn. Iets waar niemand bang van is. :p

dan vind je deze ook vast grappig: men lijdt nog het meest door het lijden dat men vreest..hihi, weet niet waarom ik daar nou meej kom, ..maargoed over je gedicht, dan vind ik de gedachte wel vet erachter, maar om te lezen is t iets minder. Still--> good work :p.

gedicht<baantjer

en hiermee bedoelt u wat? :p

baantjer ownt je gedicht, d.w.z het stelt niet veel voor. afaict.