E=mc2
 

Wat is dat nou precies?
De 'e' staat voor Energie,
De 'm' staat voor massa,
En C2 staat voor licht, of eigenlijk de snelheid van het licht,
dat is 300.000 km/p seconden.

Dat wist ik al, maar het werd dus voor nucleare dingen gebruikt, waaronder een atoombom en een kerncentrale, dacht ik.. 'k weet het niet zeker,
Maar ik hoorde dat water er ook veel mee te maken had.. Klopt dat soms?

Maar ik snap van dat hele e=mc2 gebeuren al niks,
Kan iemand dat uitleggen??

E=Mc2 is de titel van een album van E-life dat ik niet geheel toevallig in mijn bezit heb.

----> exacte vakken

13 jarige aan de relativiteit... waar gaat dat heen met deze wereld :eek: :eek: :eek:

energie, is de massa die omgezet word als die massa de snelheid van het licht bereikt dacht ik (exacte vakken?)

als jij een steen neergooit met de lichtsnelheid en die steen is een kilo zal die helemaal opgaan en omgezet worden in een of andere energie

deze metode word gebruikt bij atoom idd

*gaat even zoeken op google voor evt. bevestiging*

Energie= de massa x de lichtsnelheid in het kwadraat

Dat is niet zoooo erg uitzonderlijk hoor.
Deed ik ook. Maar goed, ik zat dan wel bij een astronomieclubje. Misschien was dat dan wel abnormaal :)

En je bent ook nog een meisje?

Als je een mechanische wekker opdraait, voeg je energie toe. De wekker zal zwaarder wegen dan wanneer ie niet opgedraaid zou zijn (=energieloos).

Yup

:confused: <--- understatement voor deze smiley ;-)
Maarre, ik vind je cool hoor :D (y) (y) (y)

energie-massa equivalentie. http://www.google.com/search?q=e=mc2

Mooi.

http://science.howstuffworks.com/relativity1.htm

link naar een page op howstuffworks.com
over de relativiteits theorie van Einstein

lees ff door zou ik zeggen

Dat is de relativiteitstheorie.

E=mc²
In 1905 publiceerde Einstein zijn (speciale) relativiteitstheorie. Einstein ging ervan uit dat licht zich altijd verplaatst met een snelheid van ruwweg 300.000 kilometer per seconde. Dat is de basis voor zijn vergelijking E=mc². Die zegt dat er in ieder brokje materie een hoeveelheid energie zit gelijk aan de massa (m) vermenigvuldigd met het kwadraat van de lichtsnelheid (c).

Ik heb er geen idee van. :cool:

ik ook niet :cool:

---> Populaire Wetenschappen

De formule stelt dat massa en energie equivalent zijn met een zekere "omrekeningsfactor". Dit houdt niet in dat dat massa en energie hetzelfde zijn; de formule zegt juist dat het mogelijk is om massa in energie om te zetten en vice versa. Dit is ook precies wat er gebeurd in een atoombom en een kerncentrale: er wordt massa omgezet in energie, waarbij het opvallend is hoe weinig massa je eigenlijk nodig hebt om grote hoeveelheden energie te krijgen.

Het water dat je noemt is inderdaad een belangrijk onderdeel in een kerncentrale, maar het heeft in feite niet echt iets met de formule zelf te maken. In een kerncentrale wordt water opgewarmt, en daaruit wordt vervolgens energie ontrokken (net als bij een stoommachine).

De energie die je opslaat in de veer is in de vorm van potentiele energie, niet in de vorm van massa. Net zoals een object meer potentiele energie krijgt als het zich verder van een zwaartekrachtsbron bevindt, krijgt de veer meer potentiele energie als je hem opdraait. De wekker wordt helemaal niet zwaarder.

weeg t maar eens (moet je wel een goede weegschaal hebben :o)

Als het zo zou zijn, wat voor soort massa komt er dan bij?

wat bedoel je met "soort" massa?

Die potentiele energie wordt omgezet in kinetische energie. Zolang de klok draait, is er sprake van kinetische energie.
Deze energie is gebaseerd op de kracht die op de veer staat; al met al, haar energie is toegenomen. Haar massa dus ook.

AAAAARRRRRGGGGGGHHHHHHHHH......

Alleen het doorlezen van deze thread doet al vreselijk veel pijn.....

Zoveel onwetendheid. Het enige nuttige (en correcte) antwoord in deze hele thread is van Ginny Pig.

En nee, Gatara, als ergens energie bijkomt betekent dit niet dat het ook zwaarder wordt. Het zou vervelend zijn als het wel zo zou zijn want dan zouden vliegtuigen niet blijven vliegen, auto's niet blijven rijden en jij zelf zou na een flinke wandeling zo zwaar zijn dat je botten het opgaven. YOUR LOGIC IS FLAWED!

OMG! :eek:

Heb jij uberhaupt natuurkunde gehad? Natuurlijk wordt een veer niet zwaarder als je z'n potentiele energie vergroot! Je vergroot bij het indrukken de afstand tussen onderlinge moleculen, en deze willen weer naar mekaar toe bewegen. Er komt echt niet meer massa bij.

hmm

hoe zit t dan met t volgende?

De klok bevindt zich in beweging (niet dat ie door de kamer gaat lopen, maar dat leek me wel duidelijk).
Er is een relatie tussen de energie E van een deeltje met snelheid v en de rustmassa m:
E = g mc2, als v=0 -> g=1

In rust geldt dan E=mc2 -> massa en energie zijn als t ware equivalent.

Eigenlijk luidt de formule als volgt:

ΔE = ΔMC2

Oftewel het verschil in vrijgekomen energie is gelijk aan het verschil in massa maal de lichsnelheid in het kwadraat.

Hoe werkt dit concreet? Bij atoomsplitsing. Bij sommige atoomsplitsingen (van plutonium en uranium bijvoorbeeld) kan een grote hoeveelheid energie ontstaan. Dit komt omdat er bij het splitsen een superkleine hoeveelheid massa verloren gaat.

De hoeveelheid verdwenen massa noemt men de massadefectie.
ΔM staat voor deze massadefectie, en is dus gelijk aan het verschil tussen de massa van de atomen voor de splitsing en de massa van de atomen na de splitsing.

Deze verdwenen massa wordt omgezet in een grote hoeveelheid energie, en wel volgens ΔM maal de lichtsnelheid (C) in het kwadraat. Aangezien C een hele grote constante is (300000000 m/s) en ook nog eens gekwadrateerd wordt blijkt hieruit dat je maar een hele kleine ΔM nodig hebt om een hele grote ΔE te creeren. En dit is dus de principe van de atoombom...daarom was en er tijdens de koude oorlog (en nog steeds eigenlijk) veel ophef over landen die aan plutonium en uranium proberen te komen (vroeger Rusland, nu Noord Korea en volgens Bush ook Irak :rolleyes: )

Als je mijn verhaal leest dan weet je dat E=MC2 hier helemaal niks mee te maken heeft. E=MC2 is namelijk wat anders dan E=MV2, jij ziet de C in Einsteins formule als een variabele V terwijl het een constante is :)

:) (y)

Gatara ziet niet c als de variabele maar g (= gamma). Deze is namelijk afhankelijk van de snelheid v: g = 1/(1-v²/c²).

Voor deeltjes die niet in rust zijn (en ook niet acceleren, want dat valt buiten de Speciale Relativiteitstheorie) geldt inderdaad de formule voor de energie van het deeltje:

E = 1/(1-v²/c²)*Mc² = gMc²

Als het deeltje in rust is (v=0) kan je dus een energie gelijk aan Mc² krijgen door het deeltje te annhileren. Maar zodra het deeltje een snelheid v > 0 krijgt zal het deeltje meer energie hebben (zie het als een vorm van rust-energie + kinetische energie). Zou je het deeltje dus annhileren wanneer het snelheid heeft in de buurt van c, dan komt er veel meer energie vrij (precies wat er gebeurt in een deeltjesversneller).

Nog een aardig detail. Als v << c (en v²/c² << 1) geldt bij benadering:

1/(1-v²/c²) = 1 + 1/2*v²/c²

Vul dat weer in formule voor de energie:

E = (1 + 1/2*v²/c²)*Mc² = Mc² + 1/2Mv²

Je kan de energie van het deeltje bij lage snelheden dus opvatten als een som van 'rustenergie' en 'kinetische energie'. Maar in werkelijkheid zijn die dus aan elkaar verbonden :)

hoe DURF je dit met zoveel stelligheid te zeggen.... pfff... En ook nog eens dat de wekker zwaarder zal wegen... iets is zwaar of weegt veel...
mr goed je ongelijk is al eerder bewezen

Ginnypig, kan je mij dat inzicht verkopen?

</offtopic>

dat is mooi, dr zouden meer abnormale mensen op de wereld moeten zijn

</offtopic>

Ehh..

Het gaat dus als volgt in z'n werking:
Een atoomkern is lichter dan als je de massa van alle protonen en neutronen uit die kern bij elkaar optelt. Als je dus een kern hebt van de stof 200-X en je splits die kern in twee kernen van 100-Y, dan weegt die ene kern van 200-X meer dan die twee kernen van 100-Y. Bij deze kernsplijting komt dus massa vrij, deze massa komt vrij in de vorm van energie.

Verder kan ook met het alfa-verval van een kern energie vrij komen. Omdat het alfa deeltje en de nieuwe kern lichter wegen dan de moederkern. Hierbij komt dus ook energie vrij.

Verder kan een kern ook nog een postitron (beta+) uitzenden, als dit positron een elektron tegen komt treedt er annihilatie op. Dit wil zeggen dat ze elkaar als het waren opheffen, de massa van deze twee deeltjes wordt dan ook omgezet in energie.

Het verhaal wat ik ga vertellen heb ik uit het boek Over de relativiteitstheorie en andere essays, van Albert Einstein. Hierin staan essays (aantekeningen enzo) van Einstein, met een vrij duidelijke uitleg. Het is een klein dun boekje met grote letters en enkele tekeningen. Ik heb deze een aantal jaar geleden gelezen (toen in in 3vwo zat geloof ik). Het volgende stukje heb ik toen ook geschreven (is volgens mij vrijwel leterlijk uit het boekje overgenomen) :

Even vooraf:

SRT: (speciale relativiteits theorie, 1905)
- Ruimte-tijd
- E = mc^2 -> verhouding massa energie
- Afwijkingen die optreden bij snelheden in de buurt van lichtsnelheid (0,01*c minimaal)

E = mc^2
Stel: er is een touwtje gespannen vanuit top, en daar hang een massa m aan op punt A. Hij zwaait heen en weer tussen punt A en B. Op deze punten bevindt zich de massa m op hoogte h. Deze is hoger dan in C, het laagste punt in het slinger traject. In C is de zwaaihoogte verdwenen, daarvoor in de plaats heeft de massa een snelheid v. Het is alsof de zwaaihoogte helemaal kan worden omgezet in snelheid en vice versa. Deze relatie kan worden uitgedrukt als 1/2mv^2 = mgh. Dit is het begin van het bewijs van de wet van behoud van energie (jaja...). Energie blijft dus constant. Bij A en B gaat het om energie van plaats (potentiele energie), en in punt C energie van beweging (kinetische energie). Als dit klopt, moet de som 1/2mv^2 + mgh voor elke positie van de slinger hetzelfde zijn. Dit geeft ons de wet van behoud van mechanische energie.

Als de wrijving de slinger tot stilstand brengt, heeft dat te maken met warmte. De energie wordt omgezet in warmte(-energie). Toen men dit had bewezen (equivalentie van arbeid en energie), werd al gauw duidelijk dat dit principe op alle gebieden moest gelden. Nadat dit bewezen was, ontstond dus de wet van behoud van energie.

Massa wordt gedefinieerd door de weerstand die een lichaam, tegen een versnelling biedt (trage massa). Het wordt ook gemeten door middel van het gewicht van het lichaam (zware massa). Deze 2 totaal verschillende definities leiden tot dezelfde massa van een lichaam. De massa blijft onveranderlijk onder elke fysische of chemische verandering. Dit is de wet van behoud van massa, en deze lijkt te impliceren dat massa de essentiële (want onveranderlijke) eigenschap van materie is.

De speciale relativiteitstheorie bleek echter roet in het eten van deze wet te gooien. De wet van behoud van massa werd daarom gecombineerd met de wet van behoud van energie. Deze equivalentie wordt (enigszins inexact) uitgedrukt in de formule e = mc^2. Dit wil zeggen dat ieder beetje massa een enorme hoeveelheid energie vertegenwoordigt.

Hoewel er zoveel energie in een gram materie zit, is het al die tijd niet gezien. Het boek geeft om dit te verduidelijken een mooie vergelijking: vergelijk het met een man die onvoorstelbaar rijk is, maar nooit iets koopt of weggeeft; niemand zou weten dat hij rijk is. Zo ist ook bij materie: zolang er niets vrijkomt, valt het ook niet waar te nemen.
We kunnen ook de formule omdraaien. Als we een toename hebben van energie, dan neemt de massa toe met E/c^2. Als je dus massa met 10 graden verwarmd, merk je niks van die massa toename omdat de grotefactor c^2 onder de deelstreep staat. Het is dus een ontzettend kleine toename van massa.

Bij een radioactief verval valt een atoom met massa M uiteen in twee atomen met de massa's M1 en M2, die uitelkaar vliegen met een enorme kinetische energie. Als we deze massa tot stilstand brengen - bewegings energie eraan onttrekken, dan zijn ze samen armer aan energie dan de oorspronkelijke atoom. M1 + M2 moet volgens het equivalentieprincipe dan ook iets kleiner zijn dan de massa M van de oorspronkelijke atoom. Dit is in tegenspraak met de wet van behoud van massa.

Dit vergelijken we weer even met de rijke man. Het atoom M is de man met veel geld (energie). Na zijn dood laat hij zijn geld na aan zijn zoons (of zonen, kan allebei) M1 en M2, op voorwaarde dat ze de gemeenschap een kleine hoeveelheid geld geven (minder dan een duizendste). De zoons hebben dat iets minder dan de vader (M1 + M2 is minder dan de oorspronkelijke atoom). Het deel dat aan de gemeenschap werd geschonken, hoewel relatief klein, is nog steeds enorm veel (gezien als kinetische energie).

@topicstarter (en JB) : Snappie?

Logisch dat weinigen dit snappen, er schuilt niet in iedereen een Albert Einstein :D ;)

Als iemand hier meer van wilt weten (Speciale Relativiteitstheorie), moet je dit boekje eens lezen. Hieruit werd bij ons het vak gegeven in het 1e jaar (Univ. Natuurkunde):

"A Traveler's Guide To Spacetime"

door Thomas A. Moore

ISBN: 0-07-043027-6

je hoort die formule overal. ik heb me dat toen ook afgevraagd hoor, wat die betekende.

Hij is inmiddels 14