Op jou gewacht
 

Het waren nimmer jouw handen
noch mijn ogen die toen zagen
waar de zuiverheid verbroken was
en onzekerheden geborgen lagen,
ontwetend waar heen te gaan
of waar deze weg uit zou belanden

Betraden wij beide schaduwen in licht
al wist ik niet waaruit jij zou bestaan
en nog steeds ben ik ontwetend
waarvoor ik uiteindelijk ben gezwicht,
jij verstond niet eens waar mijn
onbesproken gevoelens heen wilden gaan

Hebben wij elkander gevonden
in de laatste schemer van de nacht,
en ik kan enkel nog herinneren
dat ik daar tijden op heb gewacht,
hebben de eeuwen zo besloten
en ons met liefde aan elkaar verbonden

Liefde leek nimmer voortbestemd
totdat ik jou zag, ik opgesloten
in een web van eigen gedachtes,
vrij herboren, uit jouw lach

wouden gaan?