Te vroeg
 

En ik zie nog in je ogen hoe je vertelde
dat morgen al voorbij was gegaan,
de geuren drank in de kamer bleven
en de levenslust tot ontwaken
nooit meer zou kunnen bestaan

Wist je toen wel dat ik niet was
wie jij voor ogen zag, ieder woord
kapot tegen de grond aan viel,
waardeloos, maar enkel gesproken
zodat de stilte kon worden vermoord

Ik kan jouw dagen niet dragen
al had je dat waarschijnlijk verwacht,
omdat je tranen langzaam vielen,
stierven op mijn schoot, mijn woorden
zuiver zoet en oneindig zacht

Ik heb nooit tegen je gelogen,
wat ik zei was werkelijk waar,
je eigen zicht heeft je bedrogen
maar voor een afscheid waren we
beide nog lang niet klaar

Loopt erg goed, dit gedicht. Grote bewondering ook voor je zeggingskracht; je hebt de juiste woorden gevonden om een diepe indruk achter te laten. Je opening is echt heel sterk, je schept direct een eigen wereldje voor dit gedicht. Het enige waar ik een beetje mee zit, is "maar" in de laatste strofe. Ik zie de tegenstelling niet. Ik zou hier eerder "en" plaatsen; het is zeker aan elkaar gerelateerd, maar die twee zinnen sluiten elkaar niet uit.
Geweldig gedicht!

moooooooi! ik zie die tegenstelling wel, tenminste, dat denk ik: eerst maak je duidelijk dat de oorzaak van het mislukken vooral bij haar ligt, alsof je 'boven haar' staat. Maar hier zeg je dat jij ook nog lang geen afscheid wilde nemen.
Of lul ik nou iets totaal verkeerds...hehe, iig, erg mooi, vooral je tweede strofe!die is zo herkenbaar...

Ach, nu ik clantestino's reacties lees en er nog eens over nadenk: vrijheid voor eigen interpretatie is ook belangrijk :D

Ik vind dit een erg mooi gedicht; de toon is erg prettig; mooi en ontroerend. Leuke vorm, ik vind het knap dat je de strofen uit 5 regels laat bestaan; vind ik zelf erg moeilijk. Je woordkeus is heel erg sterk; prachtig woordgebruik, het leest mooi door. Er zit een goed ritme in, de klanken sluiten meestal sterk op elkaar aan. Vooral de vierde strofe vind ik erg goed. Wel heb ik een paar zinnen dat ik wat haper, nl. de volgende:

En ik zie nog in je ogen hoe je vertelde
dat morgen al voorbij was gegaan,

Deze regels vind ik wat moeizaam lezen, ze lopen niet echt vloeiend naar mijn idee; het kan ook aan mijn manier van lezen liggenk, maar ik leg automatisch in de tweede regel de klemtoon op de verkeerde woorden.

Ik heb nooit tegen je gelogen,
wat ik zei was werkelijk waar,
je eigen zicht heeft je bedrogen
maar voor een afscheid waren we
beide nog lang niet klaar

In deze strofe zou ik in de laatste regel het woordje 'echt' toevoegen voor 'nog'; lijkt mij mooier lopen, de afsluiting word dan wat pakkender. Ook zou ik, voor het ritme, werkelijk in werk'lijk veranderen.

Verder echt een heel goed gedicht; vooral deze zin raakt me:

Ik kan jouw dagen niet dragen