Zo zonder jou
 

O, mij is geen licht op deze dag, zonder jou,
O, er is niets, wat ik niet mis, leeg, zonder jou,
O, zonder jou, mijn hart gevuld met lege ruimte.

Verdriet verplaatst zich
van mijn borst
en bevochtigt nu
mijn ogen

Stroom!, o traantje,
en vul
mijn lege handen,
die zij zó
hier achterliet

mijn verdriet
wordt tevergeefs
geschreid

de gedachte aan je
spreidt zich
verder uit en
ontvouwt zich
mijn gemoed
omklemmend met
haar armen

dat
jij, om wie
mijn handen nat zijn,
zonder wie

de wolken, die de zon bedekken,
diens aangezicht
tot in elke tijd
verbergen

de nacht al dagenlang
de maan aanklampt
te blijven die
mijn hart verzengt
en een traan verlengt
tot zee

En alles niets
oplost in
niets

jij, om wie
ik dicht,

jij zo node
wordt gemist

is mij een zekerheid
gewis

Een beetje lang, maar errug mooi! :o

*En zo herkenbaar momenteel, dus onderbouw ik mijn mening verder ff niet... :(*

Ik kan er niet zo veel mee. Ik snap het gevoel en de sfeer, die komen wel over, maar ik struikel te vaak over warrige zinconstructies. Misschien kom ik er later nog op terug.

Komt uit het epos dat ik aan het schrijven ben. Het moet 100 blz. worden ofzo, en een beetje een klassieke stijl hebben!

Bedankt voor de kritiek, Jamezy ook!

Kijk, dat verklaart op zich een hoop. "Moet" je dat van jezelf schrijven of is het echt een opdracht? Het klinkt erg interessant.

Nee, ik doe het gewoon voor mezelf. Ik kan in principe stoppen na 10 pagina's of na 1000 maar 100 is wel genoeg ;)

Ik snap het. Lekker die vrijheid. Heb je ook een bepaald thema? Behalve dan de stijlvorm?

Ja het gaat over het meisje op wie ik verliefd ben. :bloos:

Get it :D
Succes ermee, en ga zo door, ik lees er graag meer van.

Dank je. Trouwens, hoewel ik het poëtisch gezien leuk vind om te doen, is het ook vrij noodzakelijk. In het echt ben ik te bang om ook maar met haar te praten, het op papier zetten is een goede uitkomst.

En er is helemaal niets mis met poëzie als uitlaatklep. Ik herken het volledig. En maar bluffen: straks maak ik er een compleet boekwerk van en dan geef ik het haar ;)
Het is zuur in de praktijk, maar op papier komen er mooie dingen uit. En zo heeft ieder nadeel zijn voordeel, dus don't give up (y)

ach is het niet heerlijk om te huilen in de lente...

(nou ja herfst dan)

:)

whaha dat

Stroom!, o traantje,

Dat komt zo sweet over...echt heel mooi!
Verder vind je ik je gedicht ook mooi, maar wel beetje lang...!
Maar dat had je al uitgelegd ...dus ja niets op aan te merken verder eigenlijk..

Een prachtig gedicht en ik begrijp je intentie ;)
Toch is het misschien fijn om haar je gedicht te geven. Een mooi gebaar...
Liefde inspireert enorm..dat heb ik zelf gemerkt..ik ben ook nog niet klaar met mijn gedichten voor Santiago.

Ik viel me meteen op dat het een hele klassieke stijl heeft, dus dat zit wel goed denk ik ;) :)! Goed gedicht, het doet mij denken aan het werk van Clodius, vooral de aanspreekvormen werden vaak gebruikt op deze manier :). Erg leuk om te lezen, het is lang maar leest prettig door; knap gedaan, ook het woordgebruik past erg goed bij de vorm. Een sterke opbouw, vooral de paar laatste strofen vind ik erg mooi; die zorgen voor een krachtige afsluiting, de slotzin is pakkend vind ik.