Vierendelen
 

Onze lege handen
krabben,
zweven door de inkt,
de leegte,
lege angst en
ziedend boezemt koele liefde
mij verder naar de bodem.

Zeg me
hoe je dit bedoeld had
en ik denk zo veel.

Daar gaat de rest,
verborgen in de bergen,
net te steil,
net te vlak
om vanaf te vallen,
ach,
wees gewoon eens lichtjes.
En daar gaat de rest:

Lust en haat en
dan nog iets
en ik,
steeds verder van elkaar,
steeds verder

uit het zicht.

wauw....echt prachtig. Ik moest m een paar keer lezen om m helemaal te begrijpen, maar echt nu begrijp ik m. En hijs zo mooi! Heel goed verwoord en ik heb echt zelden dat ik een gedicht zo graag precies wil begrijpen. Knap....

Danku :bloos:
Ik voel me vereerd.

moet ook:p

Deze weet ik niet zeker of ik hem begrijp, gaat het over dichten?

Alhoewel ik niet zeker ben van de betekenis, weet je me toch te raken, dat is knap. Je brengt aan het begin een bepaalde melancholie over, maar eindigt positief, zo voelt het althans. Leuk dat je verschillende gevoelens over weet te brengen zonder dat echt een verhaaltje wordt.

Mooi, sterk, de vorm spreekt me echt heel erg aan; ongelofelijk sterk van opbouw, dit soort gedichten zijn heerlijk om te lezen. Goede titel; mooie woordkeus. Ik vind het gebruik van enjambement heel erg goed, knap dat je dat zo goed kan toepassen :). De assonantie vind ik ook erg leuk, het voegt echt iets toe aan het gedicht, bovendien leest het daardoor erg prettig en vlot door!