How to kill a friendship
 

I stare into your eyes
Deep in there your heart´s reflection
Now seeing what I feared,
a bitter, hard and cold rejection

My words then reach your ears
Like serpents biting in one´s neck
Brainlessly screaming : Panic!
You wish me dead and turn your back

Strorm wields inside my head
Words and hatred strike like lightning
This hate you deserve not
My fury is for me most frightening

And as I come to senses
I see destruction which I caused
Ashamed of my own outburst
Friendship´s dead and hope is lost

Mooi en krachtig stuk..
Wel beetje aggressief misschien voor een vriend of voormalige vriend.

Er is een o op de loop gegaan...

Like serpents bitingO..die mag weer terug naar:

Ashamed f my own outburst

:D

Hihi, die "o" was denk ik weggerold :) thx btw

Maar goed, die agressie komt wel enigzins overeen met de reden van dit gedicht.

Ergens is het wel heel jammer dat mooie gedichten vaak zo goed en pakkend zijn vanwege de heftige emoties waaruit ze zijn voortgekomen. Zeker als dit vervelende gebeurtenissen zijn geweest.

Gedichten zonder real life experience komen vaker gekunsteld en cliche op me over..
de vertaling van echte emoties is veel mooier.

Wie spreekt me tegen? :)

Is het niet juist daarom dat men zegt "kunstenaars moeten lijden"

Pijn is een goede drijfveer voor uitingen voor kunst. Niet dat ik mezelf als kunstenaar beschouw, noch mijn dichtsels alszijnde kunst, al zijn mijn gedichten voor mij kloppender als ik ze schrijf vanuit echte emotie dan wanneer ik ze verzin

emotie hoeft niet altijd negatief te zijn. en voor inspiratie heb je geen pijn nodig.

wederom wel een heel goed gedicht, zit bondig in mekaar en boeiend om te lezen

:eek: :( :(

klopt, emotie kan positief zijn
Maar goed voor mezelf sprekend, mijn inspiratie komt vaak voort uit momenten dat ik me niet goed voel, en bij deze helemaal.. :(