vraagje: wat zou jij doen? ivm ongehoorzaamheid
 

Ik heb twee situaties waar ik wel eens zou van willen weten hoe jullie deze zouden aanpakken.

Dit alles gebeurt in een residentiële (waar je inslaapt de hele week) instelling bij kinderen en jongeren rond de 10-13 jaar.
De gastjes zitten daar omdat hun thuissituatie allesbehalve was, bv, moeder die dronk en geen behoorlijke maaltijden maakte, vader die hen misbruikte...

(1)'s Avonds eten we altijd om 18h. Het is allemaal heel gezellig en iedereen doet zo'n beetje zijn verhaal. Maar één kind kan zich niet naar behoren gedragen en blijft niet op zijn stoel zitten. Hij roept overal tussendoor.

Wat zouden jullie doen als je daar zit als opvoedster?

(2) Een kind komt 's avonds van school en heeft het huiswerk van een vriendje mee die het reeds gemaakt heeft. Ze wil het overschrijven en zegt dit tegen de opvoedster. Die zegt dat dit echt niet kan. Het kind wordt boos en begint te roepen en te schelden dat hij zich niet moet moeien. Het is zijn school, zijn huistaak en de opvoeder heeft daar niets mee te maken.
De opvoeder wordt boos en stuurt hem naar zijn kamer met de boodschap dat hij pas mag terugkomen als zijn huiswerk gemaakt is. Het huiswerk van het vriendje heeft hij afgenomen.

Zou je dit ook zo doen??

Dat laatste, ja, dat zou ik ook zo doen. Tenminste, als hij begint te schelden en helemaal flipt wel!

Die eerste is best moeilijk, ik zou gewoon zeggen (op een boze toon) dat hij moet blijven zitten en zijn mond moet houden als hij niks te vertellen heeft ofzo. Als hij dan nog een keer van zijn stoel afgaat, zou ik hem bij de arm pakken en weer op z'n stoel zetten en nogmaals zeggen dat hij moet blijven zitten tot iedereen klaar is met eten, zo niet, dan kan hij naar z'n kamer vertrekken.

Tjah :o verder zou ik het niet weten.

Ik denk dat het lastig is om van een afstand te kunnen zeggen hoe je met dit soort situaties om gaat, ligt nl toch aan het kind en de situatie ed.

In situatie 1 zou ik iig willen weten of dat kind 'iets' heeft. Op school hebben we een keer een videoband gezien van een meisje dat ook oa dat deed (en nog meer dingen), bij haar had dat gedrag een oorzaak. Niet dat het dan niet storend is, maar misschien dat er dan 'makkelijker' een manier gevonden kan worden om er mee om te gaan.

In situatie 2 zou ik, denk ik, niet hetzelfde doen. Ligt ook aan de leeftijd die het kind heeft. Ik zou er wel wat van zeggen, er een gesprek over aan gaan, denk ik. Alleen aan 'dit kan echt niet' heeft een kind, denk ik, niet zoveel: want waarom zou het niet kunnen? Of ik het af zou pakken weet ik ook niet...wanneer het kind thuis zou wonen zou hij ook wel eens wat overschrijven, vermoed ik.

Waarom wil je dit weten?

Situatie 1:

Grenzen stellen, want dat heeft een kind in het algemeen, en deze kinderen in het bijzonder heel hard nodig.
Dus als hij blijft weigeren te luisteren, mag je best op een autoritaire toon reageren, tot boos worden aan toe, wellicht zonder eten naar zijn kamer, tot hij/zij weet hoe het hoort.

Situatie 2:

Eigenlijk idem, maar ik zou hem ook duidelijk maken dat zijn toekomst voorlopig ook jouw verantwoordelijkheid is, en dat jij dus beslist hoe er huiswerk gemaakt wordt, en dat voor zijn eigen bestwil het kopieren van andermans huiswerk niet bij hoort

En wat nou als het kind het niet 'kan'? Door zo'n kind hard aan te pakken kan het dan ook juist gebeuren dat het kind nog vervelender gaat worden en nog minder doet wat je van hem/haar vraagt.

Daar kom je dan wel achter, en dan kun je er voor kiezen om slecht gedrag te negeren, en goed gedrag te belonen

Ergens achter komen ten koste van een kind...? Das toch niet mijn insteek als ik met kinderen omga... En als je er dan achter komt, dan is het vaak btw al te laat. En als er echt iets aan de hand is, dan werkt ook negeren/belonen vaak niet.

In situatie 1 hangt het er van af wat er met dat kind aan de hand is... Heeft het bijvoorbeeld ADHD, dan moet je het anders aanpakken dan een kind wat gewoon ontzettend chagrijnig doet om zich af te zetten tegen de leiding.

Situatie 2... Ik vind sowieso de reactie van deze opvoeder overdreven. Ieder kind schrijft wel ooit huiswerk over. Zolang het niet altijd gebeurt, is het niet zo erg. Bovendien is dit misschien wel een goede gelegenheid om met dat kind over school te praten (niet preken!); hoe het daar gaat, of het leuk is, en dat het verstandiger is je huiswerk zelf te maken.

Idd.

Leo, wat bedoel je precies met dat het kind het niet ''kan''?

Mja, Leo, 'k begrijp wat je bedoelt. Als het kind idd ADHD heeft of zoiets, is het wel moeilijker voor hem om op zijn stoel te blijven zitten.

Hoe zou je het dan aanpakken?

Ik zou in het geval van het 'gewone' kind hem eerst waarschuwen en indien dit niet helpt hem apart zetten (tava).


Van het tweede vind ik het nogal moeilijk, want als je één keer zoiets toelaat, dan denken ze dat ze alles met je kunnen uithalen.
Dus uit principe zou ik het dus niet straffen, maar in de toekomst denkend dan eerder wel, begrijp je?

Ik zou in situatie 1 eerst het kind een paar keer zeggen stil te zitten zodat het weet dat het vervelend is. Vervolgens ná het eten vragen wat er aan de hand is dat het kind zo druk doet en vertellen dat het vervelend is voor de anderen en er afspraken over maken (bijvoorbeeld met beloning of straf).

in situatie 2 zou ik niet heel heftig reageren maar wel zeggen dat het door overschrijven niets leert. Als kinderen zo oud zijn zien ze meestal het nut van school nog niet in. Misschien zou je kunnen proberen uitleggen wat de bedoeling van school is....en dat het kind niet gebaat is bij kopieren van huiswerk

In situatie 1 zou ik het kind na een aantal waarschuwingen even apart zetten. Als hij alleen moet eten heeft hij al snel minder aanleiding om druk te doen. Een time out lijkt me dan heel geschikt om het kind er even op te wijzen dat zijn gedrag fout is en om de sfeer een beetje te herstellen.

In situatie 2 zou ik het kind eerst laten uitrazen voor hem aan zijn huiswerk te zetten. Daarna is het misschien een goed idee om hem het werk over te laten schrijven, maar wel onder de voorwaarde dat hij na het overschrijven de hele stof kent. Dan zal hij alsnog moeten studeren en heeft hij eigenlijk niets aan het overschrijven. Natuurlijk even overhoren om na te gaan of het gelukt is.

Ik kan me volledig vinden in je aanpak van de eerste situatie, maar ik denk niet dat sit 2 wel pedagogisch verantwoord is...

Waarom niet?

Tis wel n originele aanpak, hoor, maar je laat hem dan toch het huiswerk overschrijven, terwijl hij dat totaal niet mag.
Je moedigt dus slecht gedrag aan, zou ik zeggen.

Natuurlijk moet hij achteraf wel zijn les leren, maar dit is niet altijd mogelijk en nogal ver gezocht...vind ik dan.

Straffen moet direct gebeuren volgens mij en niet met zo'n omweg. Kinderen begrijpen dit ook niet altijd zo goed.
Ook geef je hem aandacht, terwijl hij dit eigenlijk niet zozeer verdient...mja, mss dat ik dit zou doen bij mijn eigen kinderen later, maar dan toch niet in het tehuis.

Wat betreft aandacht ben ik het niet met je eens. Het gaat niet om aandacht verdienen, het gaat om aandacht nodig hebben. Een dergelijke actie zou wel eens het enige kunnen zijn dat een kind durft te ondernemen om aandacht te krijgen.

En ja, mij gaat het niet om het maken van het huiswerk, maar om het begrijpen van de stof. Na dit een paar keer te doen zal hij wel inzien dat het gewoon maken van huiswerk veel minder tijd kost.

Idd bv. als het een kind met ADHD is. En zo zijn er nog een hele zooi dingen waardoor een kind zo iets, in de ogen van de meeste mensen, simpels niet 'kan'.

Idd, of een kind dat het eventjes moeilijk heeft thuis en het niet kan uiten, een kind dat in zijn pubertijd komt...

1) Ik zou het kindje laten zien wie de baas is en hem gewoon straf geven, bijv naar zn kamer sturen en hij mag niet meer naar beneden komen, oftewel hij heeft geen eten gehad en moet om 18h al naar bed.
2) Ja, ik denk ook dat ik het op deze manier zou hebben aangepakt. Ik weet zelf namelijk geen andere manier...

1: Met psychologie heb ik geleerd dat straffen niet altijd de juiste oplossing is (of eigenlijk heel vaak niet). Straf is aandacht (en dat kind wil aandacht), naar de kamer gaan is niet altijd negatief (daar heeft ie bijvoorbeeld spulletjes om mee te spelen). Je kunt op dat moment wel een keer straf geven, maar niet constant (niet elke keer). Ik denk dat negeren in zulke situaties het beste is en positief bekrachtigen (dus als dat jochie ff wel stil is, daar wat positiefs van zeggen. En als het blijft herrie maken, zoveel mogelijk negeren). Negeren is wel best moeilijk, maar ik denk dat het een goede manier is.
Wat je ook 'ns kunt doen is met alle begeleiders die erbij zitten het kind na gaan doen. Dus ook aan tafel als hij praat door hem heen gaan roepen en steeds van tafel gaan. Is misschien niet bevorderlijk voor de anderen (daarom is de vraag of je dit wel moet doen), maar dan wordt het jongetje wel geconfronteerd met z'n eigen gedrag.

2: Ik zou het absoluut niet zo hebben opgelost. Ik denk dat dat jochie dan veel minder tegen zijn begeleider zou vertellen enzo. Ik zou met dat jochie hebben gepraat en uitgelegd waarom ie dat beter niet kon doen en dergelijke. Hier schiet je niks mee op, nou gaat ie dat overschrijven zonder dat ie er iets van tegen z'n begeleider zegt.

Dat dacht ik ook (zou ik zelf btw ook gedaan hebben vroeger ;)).

Ja, ik moet toegeven dat dit zowat de beste en bijna een perfecte oplossing is....maar echt niet haalbaar in de praktijk.
Als je met twaalf mensen aan tafel zit kan je dit gewoon niet negeren, want dit gedrag stoort! Andere kinderen worden er ook nerveus van en beginnen dan ook ambetant te worden ed.
Als je het kind in TAVA zet en terwijl je dit doet geen woord meer zegt (natuurlijk eerst verwittigen) is dit toch ook een vorm van negeren? Zonder dat je de groep ambeteert??

(1)het kind even apart nemen en er rustig mee praten. geduld is vaak de enige oplossing bij dat type kinderen (merk ik bij de inrichting waar ik zit, daar zitten ook veel jongere kinderen die zich zo gedragen.).

(2)nee, dat zou ik niet doen. vraag in eerste instantie waarom hij het overschrijft. of het is omdat hij moeite heeft met het vak, of omdat hij gewoon geen zin heeft. in dat laatste geval valt er weinig aan te doen, want motivatie kun je niet afdwingen. krijg je het kind deze ene keer aan huiswerk, zal het toch nog wel een keer "verkeerd" gaan.

situatie 2:
ik zou een gesprek aan gaan met de gevolgen van het overschrijven, maar dit niet te langdradig maken. Gewoon kort en krachtig. Ik zou er bij duidelijk maken dat de keuze aan het kind is. Kiest hij/zij ervoor om het over te schrijven van een vriendje, dan loopt hij/zij vroeg of laat tegen de lamp en zal hij/zij ervan leren. Maar door fel te zeggen dat hij/zij dit niet over mag schrijven van het vriendje, bereik je volgens mij alleen maar dat hij/zij volgende keer niks meer tegen je zegt en alsnog alles overschrijft.

Misschien even er bij vertellen wat TAVA is?

situatie 1: elk gedrag van kinderen heeft reden. Of meerdere. Je kunt er meer mee door uit te zoeken waarom het kind zo doet, heel veel praten, als een kind je vertrouwd zal het meer en meer gaan vertellen. Waarom doet het kind zo? Waarom wil hij zelf z'n verhaal niet doen? Schaamt hij zich? Heeft ie een soort van trauma waardoor hij doordraait als hij eraan herinnerd wordt? Door boos te worden maak je alleen maar een grotere afstand tussen het kind en jezelf, en kan hij zich nog storender gaan gedragen.

situatie 2: als je een kind verbiedt over te schrijven zal het dit alleen maar stiekem gaan doen. Ik zou het totaal anders doen. Als een kind dat zegt kan je zeggen: "Nou das heel mooi dat je de antwoorden hebt maar we zullen samen eens even ook naar de sommen gaan kijken. Zodat je het ook snapt. Want tijdens proefwerken is er niemand waar je van kan overschrijven." In ieder geval veel praten en uitleggen dat het echt belangrijk is. Dat je bv vroeger ook weleens overschreef maar dat je bij een proefwerk een 2 haalde omdat je er niks van snapte ofzo. Werkt beter dan zeggen dat het niet goed is en niet mag enzo. Als zelfs dat niet lukt kan je ook de helft van het huiserk samen met het kind doen en de rest dan maar laten overschrijven (en dan langzamerhand steeds meer samen doen zodat later al het huiswerk zelf wordt gemaakt)

ps: zo heeft m'n moeder het bij mij ook gedaan. We hadden/hebben antwoordenboekjes waar ik dan van over schreef. Ja tuurlijk, wie gaat er nou moeilijk doen als ie zou kunnen overschrijven?

M'n moeder heeft 16 jaar bij kinderen/pubers gewerkt in een kostschool/opvang achtig iets in ieder geval veel kinderen met problemen

Sorry, was ik even vergeten, het is een vanzelfsprekend begrip voor me geworden, aangezien ze me constant met zo'n termen om de oren vliegen.

TAVA= Totale Afzondering Van Aanmoedigen.

Dus in een ruimte plaatsen waar geen stimili aanwezig is.
Dit wil zeggen, geen speelgoed e.d., dus niets waardoor het kind kan gestimuleerd worden. Een nogal kale ruimte dus, waar niet veel te beleven valt.

Het in dat TAVA zetten is natuurlijk wel aandacht geven...wel negatieve aandacht, maar 't is wel aandacht. Totaal negeren kan vaak in een groep niet, omdat hij ook anderen tot last is, ik vind dat TAVA dan eventueel wel een optie. Maar je moet er wel opletten dat hij het er niet juist om doet om daar te mogen zitten (misschien vindt hij het bv. juist wel lekker rustig of wil hij niet eten oid). Ik blijf er bij dat je beter naar de oorzaak kunt zoeken van het gedrag dan het gevolg proberen te 'bestrijden'.

Die eerste zou ik op een andere tijd alleen laten eten... als hij beterschap belooft en dat niet nakomt weer opnieuw net zolang tot hij normaal doet...

bij die 2e zou ik huiswerkbegeleiding op school regelen...