filosofie studeren: negatieve gevolgen?
 

Mijn vriend studeert sinds begin oktober Wijsbegeerte aan de universiteit .
Ik heb het gevoel dat hij verandert, dat hij minder makkelijk kan lachen om kleine zaken. Dat hij zeer kritisch wordt, dat hij gewoon té serieus wordt.
Ik heb er met hem over gebabbeld dat ik het er moeilijk mee heb maar hij wil me niet geloven. Ik ben bang want onze band wordt steeds minder goed.

Heeft iemand ervaring met dit soort dingen?
Word je idd kritischer als je filosofie gaat studeren?
Ik heb de indruk dat hij minder kan genieten, dat hij alles zo zwart ziet... het liefst wil ik dat hij stopt met zijn studies...

Ik studeer ook voor een groot deel filosofie. Niet volledig maar ik volg een filosofie minor en een paar keuzevakken. Je leert zeker kritisch kijken en je leert dingen van een heleboel kanten bekijken en goed argumenteren. Ik kan me wel voorstellen dat je, als je er erg bij betrokken bent, minder makkelijk 'irrationele' dingen doet :D Dat je meer nadenkt over dingen waar je anders niet zo mee zou zitten, omdat je dat nou eenmaal leert op de studie. Als je net begint met filosoifie studeren kan je makkelijk verdwalen in een wereld waar je voorheen geen weet van had.... zo ervaar ik het. Het is bijna verslavend.. :)
Ik ben ook eigenlijk wel blij dat ik niet volledig filosofie studeer..

Ik heb ook het gevoel bij hem dan dat hij verdwaalt in zijn studiekeuze.
Hij heeft geen vrienden (meer) omwille van eigen keuze, ik ben de enige aan wie hij alles vertelt.

Maar even een vraagje Bop, heb je dan ook niet de indruk dat je je soms minder gelukkig voelt omwille van die studie, omwille van het feit dat het verslavend is?

Minder gelukkig niet denk ik... want je leert geen depressieve of vervelende dingen. De studie vind ik eigenlijk leuk en niet leuk tegelijk. En het is vooral verslavend als je er erg intensief mee bezig bent, dan krijg je erg de neiging om 'te willen weten hoe het echt zit'.
Je kan uren achter elkaar discussieren, en dat maakt het juist leuk. Dat kan je echter niet met mensen die geen verstand van filosofie hebben. Misschien dat je vriend niet zo veel mensen kent op zn uni. en dat ie daarom een beetje gefrustreerd raakt omdat ie het idee heeft dat ie met niemand kan praten omdat niemand hem begrijpt.

Hm ja dat zou wel kunnen, het probleem is wel een beetje dat hij niet zo sociaal is.
Ik ga er alleszins eens met hem over babbelen.

Hoi Utopia,

ik ben veeldejaars filosofie-student en hoewel ik niet bepaald veranderde, zijn er wel mesnen inderdaad die zich te zeer laten meeslepen. Vooral metafysica is een gevaarlijk onderdeel bij filosofie.
Hoe oud is je vriend eigenlijk? En heeft hij al filosofie op VWO gehad? Welke onderwerpen binnen filosofie vindt hij het interessants? En hoe was hij precies voordat hij filosofie ging studeren?

Gatare, wat is er 'gevaarlijk' aan metafysica??

ik wil dat vak misschien ook gaan volgen...

Nou, dat je gewoon gek wordt van het vele denken over bepaalde zaken wat moeilijk grijpbaar - zeg maar: niet grijpbaar - is.

Zo moet ik nog steeds een paper afronden over de vrije wil. Ik stopte daarmee, omdat ik te zeer erover na ging denken en "bang" werd van mijn eigen gedachten omtrent het hebben van een eigen wil. Je gaat sommige dingen op jezelf of je omgeving projecteren. Als je merkt dat je dat ga doen: neem afstand. Doe een weekje wat anders. Maar ga er niet mee door.

Ik ken iemand die daaraan onderdoor is gegaan afgelopen zomer :(

(op zich is 1 vak volgen van metafysica niet verkeerd, hoor. Maar je moet er wel klaar voor zijn en weten wanneer je even een pauze moet inlassen. Ook al zou dat net verkeerd uitkomen (ivm deadlines). Liever een "herkansing" dan gek worden ;) . Maar meestal raken mensen in de knoop met zichzelf als ze meerdere vakken van metafysica volgen (er in gaan afstuderen bv)).

Mijn vriend is 19, hij heeft altijd graag filosofie willen studeren, al aan zijn 12 jaar las hij filosofische boeken en was erg geboeid door Schopenhauer.
Hoewel hij afgestudeerd is als prof. kok wil hij toch proberen zijn studies nu verder te zetten.
Ik weet niet of metafysica nu al een groot onderdeel is van zijn richting, ik weet ook niet goed wat het inhoudt.
Wat wel overdreven is is dat hij ongeveer 15 boeken moet lezen dit jaar en allemaal volledig tot in het detail uitpluizen.
Op den duur zal hij zich enkel daarin verdiepen en geen weet meer hebben van de simpele realiteit denk ik soms.

Alleszins hij voelt zich er goed bij en studeert graag waar hij mee bezig is, we zullen zien op het einde van het jaar.
Ik zie het natuurlijk anders dan hij, het boeit hem maar mij iets minder en daarom heb ik het soms moeilijk diepe gesprekken met hem te voeren omdat ik vast geraak in mijn gedachten, hij blijkbaar niet.

Hmm,.. schopenhauer. Die zei ooit:
het is goed om te sterven, maar beter is het om niet geboren te worden.

rare vent :D
Zelf ben ik de richting van de politieke en sociale filosofie opgegaan. Dat staat wat dichter bij de omgeving :) dan het ongrijpbare metafysica.

Waarover gaan die gesprekken die je met hem voert? Welke kwesties en vragen komen aan bod?

Dat kan, maar dat is niet de schuld van de filosofie. De filosofie bereidt een weg voor die zo breed is dat men gemakkelijk kan verdwalen. Toch is filosofie het pad naar de waarheid. De waarheid doet nooit huilen, doet nooit depressief zijn, tenzij men haar niet wenst te accepteren.

Maar absoluut: filosofie leidt gemakkelijk tot depressiviteit. Ik heb het ook ondervonden. Nu leidt filosofie me tot geluk.

Ik denk dat het misschien niet eens zozeer aan de filosofie an sich ligt. Natuurlijk is filosofie een gebied waarop je makkelijk kan verdwalen, maar dat kan bij andere vakken ook. Misschien is je vriend er gewoon gevoeliger voor, en moet hij even weer goed neergezet worden, zodat hij niet teveel in z'n filosofische materie wegzweeft.
Zoals Negrotiator ookal zei, het is niet de filosofie, maar de manier waarop je ermee omgaat. Dus als hij gaat inzien, dat hij misschien een andere manier van aanpakken kan kiezen, gaat het misschien wel weer beter.

Zolang het voor je mogelijk is jezelf te handhaven in twee werelden, dan is er geen probleem. Bij deze twee werelden denk ik aan de diepgaande, filosofische wereld en de banale huis-tuin-en keuken frans bauer wereld.

Het is natuurlijk gevaarlijk om je teveel toe te spitsen op je vakgebied, ongeacht of dat filosofie is, want er zal altijd vervreemding optreden. Persoonlijk vind ik Frans Bauer veel gevaarlijker(n)

En metafysica is heel leuk voor de zaterdagavond in het café, want je hebt er in het echte leven toch geen drol aan...

Schopenhauer is trouwens ook diegene die het boek schreef: 'Er is geen enkele vrouw die deugt'. Gelukkig wijkt hij af van deze mening :)

Waarover we nu zo babbelen is moeilijk uit te leggen, we hebben het over zijn opdrachten, over de boeken die hij moet lezen. Over morele en immorele kwesties. Over het christendom. Over de relatie tussen kunst en filosofie. Dit boeit me meer aangezien ikzelf een kunst richting doe.
Het probleem is niet dat ik er moeite mee heb om te babbelen over filosofische kwesties, maar wél dat hij, als hij over iets begint soms de neiging heeft om té ver in alles door te gaan, om alles te diep te doorgronden. En dan wordt het zo abstract dat ik niet meer kan volgen.
En dan komen we soms tot zulke afschuwelijke meningsverschillen waarbij ik dan wens dat we 't over iets anders hebben, iets simpelers dan.
Maargoed, niet dat dit een erg probleem is :) ik vind het trouwens soms wel erg boeiend als ik me probeer op dezelfde golflengte te plaatsen en om dan te komen tot boeiende meningsverschillen.

Mja, das dus de leuke kant van filosofie. Het verlangen om te discussieren en het idee dat je zoo diep kunt gaan en daardoor bepaalde meningsverschillen krijgt.
Maar de manier waarop hij over filosofie leert is heel anders dan hoe mensen erover denken en praten die geen filosofie gestudeert hebben. Daardoor kan het komen dat jullie langs elkaar heen praten en meningsverschillen krijgen.

Zelf ervaar ik het niet zo sterk, die verandering binnen het denken en de plotselinge verschijning van existensiele angsten die door de filosofie worden aangedragen. Een goede vriend van mij daarentegen leeft volledig in 'het denken van oude, wollige filosofen' en heeft zodoende totaal geen oog meer voor datgene wat er momenteel in de wereld gebeurt. Ofte wel, bij sommige mensen ontstaat er inderdaad een zekere gevoel van Weltfremdheit. Filosofie verwordt tot escapisme en exces. Het is als een drug, verslavend maar te lekker om af te zweren !

Henk Mul !