gesloten deuren
 

Achter gesloten deuren
spreken zij
Ik weet niet meer waarover

Het geheim is mij ontvallen
Ik sprak zonder te spreken

Uitgesloten
Wellicht verstoten

Zonder meer
gevoel van gedwongen eenzaamheid

Wie ben ik
dat ik niet kan voelen
dat ik niet kan ervaren
dat ik niet kan zien

Grijs mijn hoofd
Gedachten uitgeschakeld

Ik kan en wil niet langer denken
Te nietszeggend
Te onwetend
Te onbetekenend

Wie ben ik?
en waarom
zie ik mezelf niet
net zo min
als zij mij zien?

De deuren zijn gesloten
wederom en telkens weer
Ik ben binnen
maar tegelijkertijd
voel ik me altijd
de buitenstaander

Deze vind ik minder mooi, het is me te duidelijk allemaal, misschien mooier om iets vager te zijn(wat je over het algemeen wel bent in je gedichten, ik vraag me ook af waarom dat hier niet is)? De herhaling vind ik ook niet zo mooi.

neej, ik vind m juist heel mooi. Ook omdat ik mezelf er heel erg in herken!Vooral bij dit stukje

Wie ben ik
dat ik niet kan voelen
dat ik niet kan ervaren
dat ik niet kan zien

Jij verwoordt dit zo goed!..

grappig dat men er zo verschillend op reageert :) een vriend van me vond juist dat met dit gedicht vooruitgang duidelijk werd :D

het is ind minder abstract dan wat ik verder meestal schrijf, maar ik weet niet of dit automatisch slechter is. iig zal ik nu niet opeens volledig overstappen naar down to earth poezie :) twas op het moment dat ik dit schreef gewoon de beste manier om dit te verwoorden... het hangt ook af van wat je wilt zeggen of abstract wel of niet werkt, vind ik.

De inhoud is denk ik, herkenbaar voor mij, dat heb je naar mijn idee goed verwoord. Een nadenkertje.

Ik vind dit een heerlijk gedicht om over na te denken, echt een gedicht over het 'zoeken naar betekenis', een stukje 'zelfherkenning'; dat is in ieder geval zoals ik het interpreteer :). Het is misschien minder abstract dan je doorgaanse dichtsels, maar daarom zeker niet minder mooi :)! Je taalgebruik spreekt mij aan; de 'onverschillige'(ik kan er even geen beter woord voor vinden ;)) rijm is er zeer mooi ingepast, en draagt bovendien bij aan het leuke, vlotte leestempo! Ja, ik vind het een goed gedicht;spreekt mij aan, zowel de inhoud als de verwoording :)!

Ja, op zich met de voorgaande reacties eens. Maar ik vind dat je het geheel wat teveel probeert uit te leggen. Daardoor word ik uit het gedicht gegooid, voel ik niet meer de sfeer maar zie ik heel duidelijk dat dit "kunstmatig" is (even voor de duidelijkheid: alle gedichten zijn kunstmatig, want wij maken ze zelf, alleen kan het ene gedicht dat beter verhullen dan het andere).
Ik noem een paar voorbeelden die mij wat dat betreft wat tegenstonden:


Uitgesloten
Wellicht verstoten

In tegenstelling tot wat anderen zeggen: ik vind het op zich leuk gevonden woordcombinaties, maar juist daardoor zie je zo sterk de "dichtende hand" door de woorden heen. Het is alsof de dichter hier heel graag even wil laten zien dat ze creatieve woordcombinaties in elkaar kan zetten. Dus begrijp me niet verkeerd: het is een goed stuk, het staat voor mijn gevoel alleen los van de rest.

Wie ben ik?
en waarom
zie ik mezelf niet
net zo min
als zij mij zien?

Ik struikel daar een beetje over. Dat ik eerst drie keer overnieuw moet lezen voordat ik snap dat "zij" de ik-persoon ook niet zien. En "wie ben ik", dat is zo'n evaluerende zin die de rest van het gedicht al lang en breed uitstraalt. Een beetje te ingevuld, vind ik.


Ik ben binnen
maar tegelijkertijd
voel ik me altijd
de buitenstaander

Het kan compacter. Een suggestie:

Ik ben binnen
en toch
de buitenstaander

Het is maar een ideetje hoor.
En sowieso: het is allemaal maar mijn mening. Je moet maar zien wat je er wel van kunt gebruiken en wat niet. Succes!

dat uitgestoten/wellicht verstoten zo dichterlijk uitkomt is echt gewoon toeval.. ik kies in de meeste gevallen gewoon willekeurige woorden die dan later wel of niet bij elkaar passen...

Wie ben ik?
en waarom
zie ik mezelf niet
net zo min
als zij mij zien?

> ik kan me voorstellen dat je hierover struikelt, het hangt er erg van af hoe je het leest en ik kan niet uitleggen hoe je het m.i. moet lezen :)


wie ben ik wil ik ind sterk benadrukken; ik vind het belangrijk bepaalde gedachtes uit een gedicht heel nadrukkelijk te brengen.. (in andere gedichten doe ik dit bv door de zin op zichzelf te laten staan en cursief weer te geven) > dit kan soms mss overkomen als te overdreven en te ingevuld, maar zelf vind ik het juist meer kracht geven aan datgene wat je zeggen wilt, juist omdat het er zo dik boven op ligt/lijkt te liggen

Ik ben binnen
en toch
de buitenstaander

> op zich een goede suggestie, maar doordoor verliest het de kracht die ik in de door mijzelf geschreven strofe vind zitten.. ; mijn strofe vind ik 'langzamer' en daardoor nadrukkelijker..


nu komt het heel erg over alsof ik niet tegen kritiek kan, volgens mij :) op zich kan ik dat wel hoor, maar nu ben ik t gewoon niet met je eens ;):)

@ xineof: dank voor je enthousiasme! :)