Toen besefte ik pas dat ik van haar hield...
 

Ik heb het altijd geroepen, het maakt niet uit,
Als het gebeurt zal ik het niet zo erg vinden,
Dus ik snap nu ook mijn gevoel absoluut niet,
Waarom loop ik me erover op te winden.

Als er iemand moest gaan, dan het liefst zij,
Niet m’n vader want daar hou ik veel van,
Ik hou gewoon niet van haar, dus opzich,
Misschien dat ik daarom ook niet huilen kan.

Ze ging gewoon even boodschappen doen,
En opeens was er gister een begravenis,
Alles ging langs me heen, en wat me verbaast,
Er vroeg vandaag niemand, meisje wat is er mis?

Ik liep vandaag richting haar graf, net geplaatst,
Ik denk dat ik afscheid wilde nemen,
Een onbekende vroeg of het ging: Ja hoor het gaat,
Toen kwamen de tranen, druppels vol pijn,
Ik besefte dat ik eigenlijk toch wel van haar hield,
Ik zei: mamma, sorry dat je het nu pas hoort,
Ik hou echt van je, ookal kon je mij het nooit laten zien,
En wat nog het meeste pijn deed, ik was 2 dagen te laat,
Want nu heeft ze het nooit geweten…

Ik vind dit geen mooi gedicht, sorry......
Ik kan niet goed verwoorden waarom, dat vind ik ontzettend stom van mezelf, maar op de een of andere manier spreekt het me absoluut niet aan. Ik heb veel en veel betere van je gelezen.

:eek: Toch niet de waarheid he? :eek: :(

nee... behalve dan dat niet houden van en misschien toch wel houden van...

Gelukkig...