Hoe tegen ouders zeggen?
 

Als je je echt niet goed voelt, echt niet, hoe zeg je dat dan tegen je ouders? Als je bv naar een psycholoog (ofzo) wil praten, hoe vraag je dat? Mijn ouders zouden heel overdreven reageren :s Daarom wil ik het niet echt zeggen want dan willen ze alles weten, denk ik.
Dus eigelijk... Ik weet gewoon niet wat te doen...

Ik geloof dat je naar de psych kan zonder het je ouders te hoeven vertellen (weet eigenlijk wel zeker)

Toch lijkt het mij persoonlijk verstandig er met ze over te praten, maar das jouw idee.

Vanaf je zestiende kan dat idd, tot je zestiende heb je, volgens mij, eigenlijk altijd toestemming van je ouders nodig ed.

Ik denk dat je het het beste toch kan zeggen, ook als je 16 of ouder bent, het scheelt een hoop gelieg en moeilijk gedoe. Probeer voor jezelf op een rijtje te zetten wat je wel wilt vertellen aan ze en wat niet. Of, als je dat aan durft, je zegt dat het ze niks aan gaat. Of je ouders het overdreven vinden of niet, jij vindt het kennelijk nodig en daar gaat het om. Het is goed dat je dat aangeeft. Misschien kun je het een keer met je huisarts bespreken (die moet je tenslotte toch ook door verwijzen)?

"hee ma/pa, ik voel me de laatste tijd niet helemaal goed. Eigenlijk lijkt het me beter als ik even met iemand ga praten, gewoon omdat me dat wel prettig lijkt. Ik heb besloten dat ik een afspraak ga maken met een psycholoog/langs ga bij een vertrouwenspersoon, om m'n hart te luchten en er misschien beter van te worden. Maak je maar geen zorgen verder om mij hoor, ik red me wel, maar het is maar dat jullie weten dat ik even bij iemand langsga."

Ik ben twee keer bij een psych geweest. De eerste keer viel het erg op dat het niet ging dus toen heeft m'n moeder een afspraak voor me gemaakt, en de tweede keer zei ik gewoon: heej mam, ik ga maar weer eens langs bij de psych, want het gaat weer niet zo lekker.
Nou moet ik zeggen dat m'n ouders wat dat betreft heel wat gewend zijn, dus ik wist dat ze niet raar zouden reageren.

Zoek een rustig moment op waarbij je tijd hebt om te praten. Zeg op serieuze toon dat je wat te melden hebt en begin gewoon je verhaal zodra ze luisteren. Maak duidelijk dat je geen reactie verwacht tot je uitgepraat bent.

Sosm is het ook makkelijk om met één van je ouders tegelijk te praten.

Je ouders hoeven geen toestemming te geven zodat je naar de psycholoog kan... tenminste bij mij niet dan..

Mijn ouders betalen alleen de rekening :o
Ze weten nog van niets.. die psych gaat het ze zeggen en uitleggen enzo :)

Volgens mij mag een hulpverlener bij mensen jonger dan 16 altijd contact opnemen met de ouder/verzorger van jongere. Bji 16 en ouder mag dat alleen met toetstemming van de jongere zelf. Zo iets iig. Hoe het zit met toestemming voor hulp ed, dat weet ik dan niet precies.

Maar goed, idd voor de rekening ed...hoewel het RIAGG vaak weer gratis is en dat dan dus niet speelt.

uhu (y) :)
Ik ga es praten bij de leerlingenbegeleiding van de school, nogal kut dat die meteen overal rapporten over moeten maken.

ff gezocht, want nou wil ik het weten ook. ;)

http://www.riaggmiddenholland.nl/jeugd-jongeren.shtml

Meer kan ik er op dit moment zo niet over vinden.

't zal misschien verschillen per instelling/psycholoog ed.

Misschien kun je hem/haar vragen om dat niet te doen?
Omdat je het dan makkelijker vindt om te praten oid?

Ja weet ik, maar ze is nogal "strikt" enzo. Maar er zijn misschien nog andere leerkrachten ofzo met wie het wel bespreekbaar valt zonder rapport.
Misschien is zo'n rapport toch wel goed, dan hoef ik het niet eens zelf te zeggen.

Kun je misschien niet eerst langs een vertrouwenspersoon op school ofzo. Misschien kan die je ook helpen om het je ouders te vertellen en informatie geven over psychologen ofzo.

Leerlingbegeleider is toch een vertrouwenspersoon?
Alleen een andere naam en een wat bredere functie, volgens mij.

hey

ik zit ook beetje met het zelfde probleem. Ik wil wel met iemand praten, maar ik heb liever niet dat mijn ouders het weten want dan gaan zij vanalles vragen en willen weten wat er is. en dat is juist niet de bedoeling.
ik ben al een keer naar een vertrouwingspersoon op school geweest maar die is nu weggegaan van die school ( andere baan gekregen) probleem is dat ik hem juist vertrouwde en ik vertrouw mensen niet snel dus ik weet nu niet precies naar wie ik toe moet gaan.
Ik hoop dat ik snel weer met iemand kan praten want het van de vorige keer toch wel gemerkt dat ik het nodig heb.

succes jij i.i.g.

Irene

wat is nu het probleem? dat je niet weet hoe je het tegen je ouders wil zeggen?
of hoe je bij een psycholoog terecht kan zonder dat je ouders het te weten komen?

als het eerste het probleem is... moet je gewoon zeggen dat je je slecht voelt... het gaat er niet om hoe je ouders reageren, maar om hoe jij je voelt... als je je daar ook nog zorgen over gaat maken heb je er nooit wat aan... dus zet dat gewoon van je af...

voor dat andere probleem... je kan geloof ik ook naar de huisarts en die kan je door verwijzen naar een psycholoog... of de vertrouwenspersoon op je school ja...

en dat gedoe dat je die mensen niet vertrouwt... dan geef je ze al geen kans om je te laten vertrouwen... daar moet je niet over nadenken... je zegt gewoon heel duidelijk dat je niet wil dat je ouders het weten ofzo... dan hebben hun zich daar aan te houden... anders klaag je ze aan ofzo... weet ik veel wat... ze zijn in ieder geval tot geheim houden verplicht...

of je die mensen nu vertrouwt of niet... daar verander je toch niets aan...

Misschien kun je brief schrijven waarin je een uitleg geeft... In die brief kun je ook zetten dat je het moeilijk/ eng vindt om het ze persoonlijk te vertellen...

Succes iig.

Coopergirl heeft gelijk :) Een brief is een heel goed idee, en het werkt want het is minder persoonlijk en het hoge woord is eruit :) Daarna komen ze zelf wel met een manier om erover te praten :)

Succes iedereen :)

Liefs,
DD

Ik zou zeggen dat je de laatste tijd niet zo lekker in je vel zit en dat je met een psycholoog/maatschappijk werker wil praten ofzo.. als je een beetje met ze overweg kan dan zullen ze wel vragen waarom je niet met hun wil praten.. maar als je zegt dat je gewoon eens een objectieve mening wil ofzo moeten ze dat respecteren (zo zie ik dat tenminste)

succes

Dinsdagavond moeten ze naar m'n school gaan, heb gepraat met de mentor. Hij vond het een goed idee om naar het CLB (Centrum Leerlingen Begeleiding) te gaan, dus gaat hij er met hun over praten..

En dank je voor de reacties :)